Του Χρήστου Τσαντήλα
Η χρονοβόρα προβλεπόμενη διαδικασία, μέχρι την τελεσίδικη απόδοση δικαιοσύνης και εξ αιτίας αυτής της (νομικής) εμπλοκής, το «πάγωμα» οιασδήποτε υπουργικής απόφασης, αφήνουν ανεκμετάλλευτες δεκάδες εργατικές κατοικίες στη Λάρισα.
Πρόκειται για πανάκριβα μεγάλα διαμερίσματα των 120 τ.μ. περίπου, που καταστρέφονται από τον χρόνο, χωρίς ποτέ να χρησιμοποιηθούν. Την ίδια στιγμή, τόσο εκείνοι οι δικαιούχοι που τα κέρδισαν, αλλά εκκρεμούν ενστάσεις εναντίον τους στη δικαιοσύνη όσο και χιλιάδες άλλοι άστεγοι εργάτες, που τελευταία δεν τους λείπει μόνο ένα σπίτι, αλλά δυστυχώς και δουλειά, περιμένουν στη σειρά να τους έρθει (στην επόμενη κλήρωση ίσως) ένα «λαχείο ζωής» που δεν είναι άλλο από μια στέγη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Αλλά ας πάρουμε δυο τρία στοιχεία, τα οποία επισήμως φανερώνουν ότι, αυτός ο τόπος για αιώνες θα βασανίζεται από τη γραφειοκρατία. Υπάρχουν λοιπόν 44 ακατοίκητες εργατικές κατοικίες στον δεύτερο οικισμό της Γιάννουλης, οι οποίες ήταν ανάμεσα στις 246 κατοικίες που κληρώθηκαν σε δικαιούχους τον Μάρτιο του 2009! Από τότε μέχρι σήμερα καταστρέφονται, τις τρώει ο χρόνος ακατοίκητες όπως είναι, σφραγισμένες, περιμένοντας τελεσίδικες αποφάσεις των δικαστηρίων στα οποία προσέφυγαν (απορριφθέντες από τον Οργανισμό) εναντίον του.
Αλλά, υπάρχουν και χειρότερα. Άλλες 17 εργατικές κατοικίες παραμένουν ερημωμένες χωρίς ποτέ να κατοικηθούν και στον παλιό εργατικό οικισμό Γιάννουλης, από τις 685 συνολικά που είχαν κατασκευαστεί και παραδοθεί το έτος 1998! Από τότε οι 17 εργατικές κατοικίες παραμένουν αδειανές! Δεν είναι όμως μόνο στη Λάρισα αδειανά διαμερίσματα που εδώ και 16 χρόνια τώρα ακόμα δεν έχουν αποδοθεί στους δικαιούχους. Και στον Τύρναβο και στα Φάρσαλα και στον Αμπελώνα, υπάρχουν άλλες 8 συνολικά κατοικίες!
Είναι χρήσιμο να πούμε ότι μόνο στην Ελλάδα θα μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Μάλλον πλεονασμός είναι. Θα πει κανείς όμως, μα καλά δεν υπάρχει ένας έστω πολιτικός, να σκεφτεί ότι είναι πολυτέλεια, είναι αμαρτία, στην χώρα των χιλιάδων αστέγων να υπάρχουν ίσως και εκατοντάδες σπίτια (φανταστείτε δεν συμβαίνει μόνο στη Λάρισα αυτό) ακατοίκητα, εγκαταλειμμένα, επειδή περιμένουν δικαστικές αποφάσεις;
Η αλήθεια είναι ότι πριν λίγα χρόνια υπήρξε ένας υπουργός Εργασίας (τότε), ο κ. Παπαπαναγιώτου, ο οποίος είχε προωθήσει τροπολογία σύμφωνα με την οποία να δίνεται το δικαίωμα να κατοικηθεί το σπίτι από τον επιλαχόντα, και όχι από εκείνον που εκκρεμεί ένσταση στα δικαστήρια και ανάλογα με την τελεσίδικη απόφαση όταν εκδίδεται μετά από χρόνια, να εφαρμόζεται κατά περίπτωση. Ο μεν επιλαχών να παραμένει στο σπίτι, ο δε δικαιωθείς να κατοικεί σε σπίτι που θα του αγόραζε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (τότε ΟΕΚ, σήμερα ΟΑΕΔ). Έτσι δεν θα υπήρχε το απαράδεκτο φαινόμενο να υπάρχουν εργατικές κατοικίες που χρηματοδοτήθηκαν και κατασκευάστηκαν από τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών και να παραμένουν αδειανές, να καταστρέφονται από τον χρόνο. Δυστυχώς όμως ενώ ψηφίστηκε η τροπολογία προσωρινά εφαρμόσθηκε και έτσι το θέμα παραμένει στα δυσεπίλυτα, στους περίεργους «γόρδιους δεσμούς» αυτής της χώρας.
Οι αδιάθετες λόγω δικαστικής εκκρεμότητας εργατικές κατοικίες όχι μόνο στην Λάρισα αλλά και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα είναι μια δυσάρεστη πτυχή του προβλήματος που έχει να διαχειριστεί πλέον ο ΟΑΕΔ. Κι αυτό γιατί το φορτίο που παρέλαβε από τη συγχώνευση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, είναι πολύ βαρύ. Τον ΟΕΚ όπως θα θυμόσαστε, τον έκλεισε το κράτος στις 12 Φεβρουαρίου του 2012. Ως ΝΠΔΔ ήταν αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Ύστερα από την περικοπή της εργοδοτικής εισφοράς τα έσοδα περιορίστηκαν λιγότερο από το μισό, με αποτέλεσμα να καταργηθεί και να μεταφερθεί στον ΟΑΕΔ.
Τον Απρίλιο του 2012 οι 650 εργαζόμενοι του ΟΕΚ στην Ελλάδα (15 στη Λάρισα) και άλλοι 250 περίπου της Εργατικής Εστίας μεταφέρθηκαν στον ΟΑΕΔ και χρεώθηκαν με διάφορα άλλα αντικείμενα, μένοντας έτσι οι μεγάλες υποθέσεις του χαρτοφυλακίου του ΟΕΚ σχεδόν στον αέρα! Να σημειωθεί ότι στη Λάρισα μόνο 2 υπάλληλοι, εκ των οποίων ο ένας ο πρώην διευθυντής του ΟΕΚ, λειτουργούν μια ολόκληρη υπηρεσία στο κτίριο που βρίσκεται στη διασταύρωση Ηρ. Πολυτεχνείου με Αλ. Παναγούλη με πρόσθετο το φορτίο των 28 υποθέσεων που κινούνται στα δικαστήρια και τη σύνταξη 931 οριστικών παραχωρητηρίων για τα 685 εργατικά σπίτια της Γιάννουλης (οικισμός Λάρισα 7) και τα 246 σπίτια του νέου οικισμού (Λάρισα 8). Οι κατοικίες αυτές είναι που κληρώθηκαν και που οι ιδιοκτήτες τους έχουν προσωρινό τίτλο ιδιοκτησίας και όχι πλήρη κυριότητα.
Εδώ υπάρχει και η εξής λεπτομέρεια που εντείνει το πρόβλημα της επιμήκυνσης του χρόνου απόδοσης των κατοικιών που παραμένουν κλειστές. Στα Διοικητικά Δικαστήρια, εάν ο δικηγόρος του δικαιούχου που προσέφυγε δικαιωθεί, πάει καλά. Προστρέχει, καθαρογράφει την απόφαση και συντομεύει τη διαδικασία. Εάν όμως τη χάσει, αρχίζουν τα δύσκολα, αφού η νομική υπηρεσία του Οργανισμού που βρίσκεται στην Αθήνα δεν θα επιδείξει το ίδιο ενδιαφέρον για την συντόμευση της διαδικασίας και την απόδοση σε άστεγο της κατοικίας.
Να σημειωθεί εδώ ότι μετά τη μηχανοργάνωση το Διοικητικό Δικαστήριο είναι πάρα πολύ οργανωμένο και ο ΟΑΕΔ βρίσκει αμέσως άκρη με τις εκκρεμείς υποθέσεις.
