Στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο “Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο εφαρμογής του ν. 4046/2012 και άλλες διατάξεις”, που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 30 Μαρτίου 2014, τοποθετήθηκε ο βουλευτής Λάρισας της ΔΗΜΑΡ κ. Θ. Ψύρρας. Ο βουλευτής ανέφερε τα εξής:
«Το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών θέτει μια σειρά ερωτήματα τα οποία αφορούν α) τη συγκρότησή του καθ’ αυτή και β) τη διαδικασία ψήφισής του.
Θα αρχίσω με τα ερωτήματα που αφορούν τον τρόπο της συγκρότησης.
Πόσα από τα περιεχόμενά του είναι όντως προαπαιτούμενα και μνημονιακές υποχρεώσεις; Αναρωτιέμαι αν είναι μνημονιακό προαπαιτούμενο η επιλεκτική κατάργηση της εισφοράς στα επιμελητήρια ή οι τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα.
Πόσα περιεχόμενα του νομοσχεδίου έχουν βαπτιστεί προαπαιτούμενα; Είναι, δηλαδή, προαπαιτούμενο η κατάργηση της αυτασφάλισης του απολυόμενου; Είναι προαπαιτούμενο η παρακράτηση των κοινοτικών επιδοτήσεων σε περίπτωση ασφαλιστικών οφειλών;
Πόσα περιεχόμενα του νομοσχεδίου δεν ανήκουν ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη κατηγορία, αλλά είναι απλές εκκρεμότητες των Υπουργείων, και τώρα την τελευταία στιγμή βρήκαν την ευκαιρία οι Υπουργοί να τα στριμώξουν και να δημιουργήσουν ένα εντελώς ετερόκλητο νομοσχέδιο, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν μπορεί να συζητηθεί αναλυτικά; Σκεφτείτε τα τα πάμπολλα θέματα του τουρισμού που περιλαμβάνει: κάλυψη τουριστικών καταλυμάτων, κέντρα φοιτητικού και προπονητικού τουρισμού, θαλασσοθεραπεία, θεματικά πάρκα, τουριστικά λεωφορεία, τουριστικοί λιμένες. Κι όμως όπως έχει αναγγελθεί αύριο-μεθαύριο θα εισαχθεί στην επιτροπή ένα νομοσχέδιο για τον τουρισμό. Γιατί άραγε όλα αυτά τα τουριστικά θέματα δεν μπορούσαν να βρίσκονται μέσα σ' αυτό το νομοσχέδιο και πρέπει να περάσουν απόψε ειδικά με τη διαδικασία του κατεπείγοντος;
Και φυσικά υπάρχουν, πλήθος ερωτήματα και για την “εργαλειοθήκη” του ΟΟΣΑ.
Φέρατε στο νομοσχέδιο όλα όσα περιέχει η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ; Ποια αφήσατε απ’ έξω; Γιατί βεβαίως αφήσατε απ’ έξω πολύ σημαντικά πράγματα. Η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ μιλούσε στις παρατηρήσεις και για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και για τις πιλοτικές περιοχές όπου πρέπει να εφαρμοστεί και για τα κριτήρια. Ούτε κριτήρια, ούτε πιλοτική εφαρμογή υπάρχει εδώ. Και φυσικά στο πολυνομοσχέδιο δεν γίνεται λόγος για την ψαλίδα τιμών παραγωγού- καταναλωτή για την οποία έκανε ρητή αναφορά η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και δεν υπάρχει μέσα στο νομοσχέδιο. Όπως δεν υπάρχουν και όλα τα κόλπα του ανταγωνισμού που αφορούν τις ενδοομιλικές συναλλαγές και τα οποία ζητούσε να αντιμετωπιστούν η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.
Όσον αφορά τα ερωτήματα τα σχετικά με τη διαδικασία της ψήφισης δεν τίθενται πλέον γιατί αντιλαμβάνεστε αυτή τη στιγμή τι σημαίνει να ψηφίζουμε δίχως διαβούλευση και δίχως ικανό χρόνο για την ανάγνωση του τελικού σχεδίου.
Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Διαμορφώνουν ένα πολύ συγκεκριμένο πεδίο επιλογών. Το νομοσχέδιο αναδεικνύει ορισμένα πολύ συγκεκριμένα ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά. Και πρέπει να το πω: η συμπολίτευση έχει δίκιο όταν χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο ως καθοριστικό. Όντως είναι καθοριστικό. Γιατί αν διαβάσει κάποιος προσεκτικά τις βασικές ρυθμίσεις που εισάγονται διαπιστώνει ότι στην πραγματικότητα μέσω του νομοσχεδίου επιχειρείται μια αναδιανομή ισχύος. Δημιουργείται κατάσταση ανακατανομής της ισχύος ανάμεσα στα “νέα τζάκια”, δηλαδή στα υπάρχοντα τζάκια τα οποία πρωτοστάτησαν την τελευταία δεκαπενταετία επί ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και τώρα επανέρχονται στην καινούρια μοιρασιά.
Το νομοσχέδιο παράλληλα βάζει σε διαδικασία φτωχοποίησης πλέον και τα ανώτερα μεσοστρώματα, αφού ήδη με την ύφεση και την έλλειψη ανάπτυξης έχει εξοντωθεί η μεσαία τάξη. Δέστε με ποιο τρόπο στο συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο επιβάλλεται η συμπίεση του μισθολογικού κόστους. Και πως, ανοιχτά πια, υπονομεύονται τα εργασιακά δικαιώματα και καταργούνται τα όσα στηρίγματα του κοινωνικού κράτους απόμειναν κι ατ' αυτού μοιράζονται δυστυχώς προεκλογικά πεντακοσάρικα.
Σήμερα -και απευθύνομαι κυρίως σ’ αυτούς που αναφέρονται στην κεντροαριστερά- χτίζεται και με τη δική σας ανοχή η δομή του αύριο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δυστυχώς δεν θα είναι ούτε καν νεοφιλελεύθερη. Θα είναι απλώς ασύδοτη.
Θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα παραδείγματα για να δείξω ακριβώς αυτόν τον ισχυρισμό και τα οποία επίσης αναδεικνύουν και την προχειρότητα της κατεπείγουσας και βιαστικής νομοθέτησης.
α) Στην περίπτωση των φωτοβολταϊκών υιοθετήθηκε η μονομερής μεταβολή συμβάσεων εκ μέρους του δημοσίου. Καταργήθηκε η τιμαριθμική προσαρμογή των αποζημιώσεων των παραγωγών, κάτι που στερείται εντελώς οικονομικής λογικής. Δεν περιλαμβάνεται καμία μα καμία πρόβλεψη σχετικά με τη ρύθμιση δανείων των παραγωγών από τις τράπεζες. Καμία δέσμευση για ζητήματα όπως η ρύθμιση των επιτοκίων και η παράταση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων. Και δεν είναι καθόλου μα καθόλου σαφές αν οι υιοθετούμενες ρυθμίσεις θα καταφέρουν να εξαλείψουν μακροπρόθεσμα το πελώριο έλλειμμα που υπάρχει στις ΑΠΕ. Ο χώρος των φωτοβολταϊκών οδηγείται στα χέρια δυο τριών μεγαλοεπενδυτών.
β) Στην περίπτωση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορά θεσμικά, εργασιακά θέματα, με μόνη οικονομική διάσταση την πριμοδότηση των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων. Μάλιστα, η ρύθμιση αποτελεί ουσιαστικά αντιγραφή της εγκυκλίου 9389/2013 το Υπουργείο Παιδείας, η εφαρμογή της οποίας έχει ανασταλεί με την απόφαση 380/2013 της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πώς είναι δυνατόν να κατατίθεται νομοθετική ρύθμιση, της οποίας το περιεχόμενο ακόμη βρίσκεται υπό κρίση στο Συνταγματικό Δικαστήριο;
γ) Στην περίπτωση του γάλακτος Στο πολυνομοσχέδιο επαναδιατυπώνετε ουσιαστικά την αρχική ρύθμιση του κ. Χατζηδάκη. Πρόκειται για το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια, ίσα - ίσα για να εκτονωθεί η πολιτική ένταση, που δεν το πετυχαίνετε ούτε και αυτό. Υπάρχει, όμως, ένα ζήτημα. Δεν μας απαντήσατε έως τώρα γιατί το εισαγόμενο γάλα υψηλής παστερίωσης είναι ακριβότερο από το δικό μας; Η έλλειψη απάντησης δείχνει ότι δεν έχετε στόχο την επίτευξη χαμηλής τιμής αλλά την εξυπηρέτηση του καρτέλ και των ξένων εισαγωγέων που θα μοιράσουν την αγορά.
δ) Στην περίπτωση της ενιαίας τιμής βιβλίου οι μόνες κερδισμένες θα είναι οι μεγάλες αλυσίδες. Και παρεμπιπτόντως: ο νομικός διαχωρισμός των βιβλίων σε λογοτεχνικά και μη λογοτεχνικά είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Ποιος νομικός θα ορίσει την έννοια του λογοτεχνικού και κατ' επέκταση την έννοια της λογοτεχνικότητας; Η ΔΗΜΑΡ λέει ότι πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχθεί η ενιαία τιμή του βιβλίου ή έστω η ενιαία τιμή να αφορά όλα τα βιβλία για 18 μήνες μετά την ανατύπωσή τους, τα οποία θα μπορούν να πωλούνται με έκπτωση 10% με εξαίρεση τα ξενόγλωσσα εκπαιδευτικά βιβλία και τα σχολικά βοηθήματα.
ε) Τέλος, όσον αφορά τη φορολογία των αγροτών. Μέσα στις ρυθμίσεις σας δεν αναφέρεται, ούτε το αφορολόγητο, ούτε η αναγνώριση της οικογενειακής εργασίας, ούτε ο προσδιορισμός του 13% του φόρου που αντιστοιχεί στα τεκμήρια. Αντίθετα υπάρχει ρύθμιση ώστε οι ασφαλιστικοί οργανισμοί να μπορούν να παρακρατούν για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών εισφορών τα οφειλόμενα ποσά, τις πάσης φύσεως καταβολές, επιδοτήσεις και αποζημιώσεις, κατά παρέκκλιση των διατάξεων. Νομίζετε ότι μ' αυτό τον τρόπο βελτιώνεται και διευκολύνεται η διαδικασία είσπραξης; Έχετε συλλογιστεί τι θα συμβεί σε περίπτωση ελέγχου από την Ε.Ε.; Πόσο είναι συμβατή αυτή η πράξη με την ενωσιακή νομοθεσία από μια τέτοιου είδους αρπαγή; Ο Επίτροπος, κ. Ντάσιαν Τσιόλος, μέσα εδώ στη Βουλή ήταν ξεκάθαρος αναφερόμενος στη δυνατότητα συμψηφισμού ευρωπαϊκών επιδοτήσεων στους Έλληνες γεωργούς με ληξιπρόθεσμες οφειλές τους, λέγοντας ότι αυτές οι ενισχύσεις είναι ενισχύσεις για τους γεωργούς. Δεν είναι ενισχύσεις για τον οποιονδήποτε δημόσιο φορέα, είτε συλλέγει φόρους είτε συλλέγει οποιοδήποτε άλλο χρέος των αγροτών.»
