Του Δημήτρη Βάλλα
Είχε πάει εκδρομή στην Ιταλία και η ίδια τελικά ούτε που το φανταζόταν πως η μοίρα θα της επιφύλασσε να δει και να ζήσει από κοντά το δράμα εκατοντάδων ανθρώπων που βρίσκονταν μεσοπέλαγα με το πλοίο τους στις φλόγες και στοιβαγμένοι στο κατάστρωμα μέσα στο κρύο να περιμένουν να σωθούν.
Πρόκειται για την 20χρονη Λαρισαία Χρυσάνθη Πουρνάρα που μόλις χθες έφτασε στη Λάρισα ταξιδεύοντας με το πλοίο Cruise Europa που είχε ξεκινήσει από την Ancona με προορισμό την Πάτρα και ήταν από τα πρώτα που έφθασε στην περιοχή του φλεγόμενου Norman Atlantic συντονίζοντας αρχικά τις διαδικασίες διάσωσης.
Το Cruise Europa ήταν το καράβι που δέχθηκε από τα ιταλικά ελικόπτερα της 36ης μοίρας της Αeronautica που επιχειρούσαν εκεί τους πρώτους διασωθέντες μεταξύ των οποίων και πολλούς Ελληνες που αποβίβασε τελικά στην Ηγουμενίτσα και συνέχισε έπειτα το ταξίδι του για Πάτρα, όπου έφθασε τα ξημερώματα χθες.
Η Χρυσάνθη είχε την ευκαιρία να ζήσει από κοντά την επιχείρηση διάσωσης, αλλά και να συνομιλήσει με Ελληνες που μετέφεραν εκεί τα ελικόπτερα…
Η ίδια μας έδωσε και φωτογραφίες από το κινητό της τηλέφωνο όπου φαίνεται καρέ-καρέ η φωτιά που απλώνεται στο πλοίο …
ΣΤΟΥΣ ΟΘΩΝΟΥΣ…
«Ξεκινήσαμε θα μας πει, το μεσημέρι του Σαββάτου 27 Δεκεμβρίου από την Αγκόνα με προορισμό την Πάτρα, όπου θα φθάναμε την Κυριακή πάλι το μεσημέρι. Ξαφνικά νωρίς το πρωί από τα μεγάφωνα του Cruise μας ανακοίνωσαν ότι αλλάζουμε πορεία και πάμε προς Οθωνούς, γιατί στην περιοχή εκεί βρισκόταν ένα καράβι που καιγόταν.
Οι περισσότεροι από εμάς, βγήκαμε στο κατάστρωμα για να δούμε τι ακριβώς συνέβαινε και από περιέργεια. Γύρω στις 8 το πρωί πλησιάσαμε το Norman Atlantic που ήταν τυλιγμένο μέσα σε καπνούς και σε φωτιές…
Γυρίζαμε συνέχεια γύρω-γύρω από το φλεγόμενο φέρι και στη συνέχεια τα ιταλικά ελικόπτερα άρχισαν να φέρνουν ανθρώπους και να τους κατεβάζουν με σχοινιά στο κατάστρωμα. Εμάς δεν μας επέτρεπαν να βγούμε έξω.
Άλλοι ήταν ξυπόλητοι, οι περισσότεροι βρεγμένοι και μαυρισμένοι από τους καπνούς, ενώ έβηχαν ασταμάτητα.
Άλλοι φορούσαν παντόφλες και άλλοι ήταν τυλιγμένοι με κουβέρτες.
Εγώ μίλησα με μια ηλικιωμένη κυρία από το Ηράκλειο που ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση και έψαχνε με αγωνία να μάθει νέα για τον άνδρα της που είχε μείνει πίσω.
Μίλησα και με έναν οδηγό φορτηγού που μας μόλις έμαθε για τον ένα νεκρό που ανακοινώθηκε νωρίς, μας είπε ότι πολλοί άλλοι οδηγοί θα κινδύνευαν γιατί κοιμόντουσαν στα οχήματά τους.
Όλοι τους παραπονιόντουσαν για το κρύο αλλά και το νερό που αναγκαστικά έπεφτε επάνω τους από τα ρυμουλκά.
Αφήσαμε, θα μας πει γύρω στα 70 άτομα στην Ηγουμενίτσα και έπειτα από 2 ώρες φύγαμε για Πάτρα. Αμέσως ανέβηκα στο πούλμαν και έφτασα το πρωί στη Λάρισα. Ήταν για μένα μια άσχημη εμπειρία να ζήσω από κοντά τον πόνο τόσων ανθρώπων, αλλά τι να πω ευχαριστώ απλά τον θεό που δεν ήμουν εγώ στη θέση τους, γιατί δεν ξέρω αν θα άντεχα τέτοια ταλαιπωρία!
