Με δύο ακόμα αποφάσεις της, μία του Αρείου Πάγου και η δεύτερη του Εφετείου Λάρισας, η Δικαιοσύνη δικαίωσε τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο και καταδίκασε τη συμπεριφορά μιας ομάδας των «Αγωνιζομένων Χριστιανών», καθώς και του εκδότη της εφημερίδος «Αγώνας», για κατ’ εξακολούθηση υβριστική και συκοφαντική εκστρατεία κατά του μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου.
Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε προηγούμενες αποφάσεις δικαστηρίων, που έκριναν πως «οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί κατά του μητροπολίτη δεν αποτελούν το αναγκαίο μέτρο για την υποστήριξη των θέσεών τους (σ.σ.: των «Αγωνιζομένων») και κατατείνουν μόνο στη προσβολή της τιμής και υπολήψεώς του, λαμβάνοντας χώρα έξω από τα όρια του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος, το δε δικαίωμά τους να συναθροίζονται δεν δύναται σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει τη διάπραξη βιαιοπραγιών και την εκδήλωση απειλητικών πράξεων σε βάρος του».
Η υπόθεση αφορούσε σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, και αποδοκιμασίας με υβριστικά συνθήματα αλλά και ρίψεις αντικειμένων, κατά του μητροπολίτη, κατά τη διάρκεια διάφορων δημόσιων εμφανίσεών του στην πόλη. Το δικαστήριο καταδίκασε 11 εκ των «Αγωνιζόμενων Χριστιανών», επιβάλλοντας στον καθένα εξ αυτών χρηματική ικανοποίηση ύψους 5.000 ευρώ.
Επίσης το Τριμελές Εφετείο Λάρισας επιδίκασε σε βάρος του εκδότη της εφημερίδος «Αγώνας» Τριαντάφυλλου Τασιόπουλου και υπέρ του μητροπολίτη χρηματική ικανοποίηση ποσού τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του, με αφορμή όσα υποστήριξε ο πρώτος σε τηλεοπτική εκπομπή για την υπόθεση του προσκυνήματος της Αγίας Παρασκευής Τεμπών. Η αξίωση του μητροπολίτη αφορούσε ποσό των 80.000 ευρώ, ενώ πρωτοδίκως επιδικάστηκε το ποσό των 40.000 ευρώ ως αποζημίωση, πριν τελικά το Εφετείο όρισε τη χρηματική ικανοποίηση στο ποσό των 30.000 ευρώ.
Ειδικότερα:
1) Εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 1085/2014 απόφαση του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, η οποία αποφάνθηκε ότι ορθά έκριναν τόσο το Εφετείο Λάρισας (υπ’ αριθ. 302/2008 απόφασή του) όσο και το Πολυμελές Πρωτοδικείο Λάρισας (υπ’ αριθ. 302/2008 απόφασή του), δεχόμενα ότι οι συγκεντρώσεις των «Αγωνιζομένων Χριστιανών», που λάμβαναν χώρα κατά τον χρόνο συζήτησης της Αγωγής, τόσο έξωθεν του Επισκοπείου, όπου στεγάζονται τα γραφεία της Ι. Μητροπόλεως όσο και έξωθεν του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Αχιλλίου κατά τη διάρκεια της τέλεσης της θείας λειτουργίας ή ιεροπραξίας από τον μητροπολίτη, ιδίως κατά τις επίσημες εορτές (28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνεια, εορτή Αγ. Αχιλλίου κ.λπ.) και οι εκδηλούμενες κατ’ αυτές τις συγκεντρώσεις βίαιες απειλητικές, υβριστικές και δυσφημιστικές ενέργειες και συμπεριφορές τους κατά του μητροπολίτη είναι παράνομες και άδικες και καταδεικνύουν κατά τρόπο σαφή τη διάθεση προσβολής της τιμής και της υπολήψεως του ενάγοντος μητροπολίτη και παρεμποδίσεώς του στην άσκηση των λειτουργικών και ποιμαντικών καθηκόντων του, εκδηλώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο αμφισβήτηση ως προς την ηθική και κοινωνική του αξία ως ανθρώπου, επισκόπου και δημοσίου προσώπου, προέβαιναν δε στις πράξεις αυτές εν γνώσει της υβριστικής τους σημασίας και με σαφή πρόθεση προσβολής της τιμής και της υπολήψεώς του. Συγχρόνως το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου απέρριψε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό των «Αγωνιζομένων Χριστιανών» ότι δήθεν οι πιο πάνω εκδηλώσεις τους γίνονται από δικαιολογημένο ενδιαφέρον για να αποκαταστήσουν την τάξη στην Εκκλησία, η οποία δήθεν διασαλεύτηκε με την εκλογή του μητροπολίτη και ότι ενεργούν στο πλαίσιο του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος εκφράσεως των στοχασμών τους και του συνέρχεσθαι καθώς και των δικαιωμάτων τους, που πηγάζουν από το κανονικό Δίκαιο, ως ορθοδόξων χριστιανών, κρίνοντας ότι οι προσβλητικοί της τιμής και της υπολήψεως του μητροπολίτη χαρακτηρισμοί δεν αποτελούν το αναγκαίο μέτρο για την υποστήριξη των θέσεών τους και κατατείνουν μόνο στη προσβολή της τιμής και υπολήψεώς του, λαμβάνοντας χώρα έξω από τα όρια του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος, το δε δικαίωμά τους να συναθροίζονται δεν δύναται σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει τη διάπραξη βιαιοπραγιών και την εκδήλωση απειλητικών πράξεων σε βάρος του. Μετά ταύτα ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι νόμιμα και βάσιμα το Εφετείο επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση ποσού 5.000 ευρώ υπέρ του μητροπολίτη και σε βάρος εκάστου των 11 «Αγωνιζομένων Χριστιανών». Σημειωτέον ότι η ως άνω απόφαση είναι αμετάκλητη και δεν υπόκειται σε κανένα ένδικο μέσο.
2) Εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 221/2014 τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Λάρισας με την οποία κρίθηκε ότι όσα ανέφερε ο εκδότης της εφημερίδας «Αγώνας» Τριαντάφυλλος Τασιόπουλος σε βάρος του μητροπολίτη κατά την παρέμβασή του στις 7-2-2005 σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο «καθαρές κουβέντες» που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό «ALTER», με συντονιστή τον δημοσιογράφο Γεώργιο Βαρεμένο και τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, του π. Νεκταρίου Μουλατσιώτη και του π. Γεωργίου Καλακανίδα, ότι δήθεν ο μητροπολίτης έλαβε παρανόμως χρήματα και δώρα από το προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής Τεμπών, ήταν ψευδή και συκοφαντικά, καθόσον η αλήθεια που αποδείχτηκε είναι ότι ουδέποτε ο μητροπολίτης έλαβε παρανόμως χρήματα ή δώρα, ο δε εκδότης της εφημερίδας «Αγώνας» γνώριζε την αναλήθεια των όσων ισχυρίσθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή, συμπεριφορά που συνιστά δυσφήμιση και μάλιστα συκοφαντική σε βάρος του μητροπολίτη, με επακόλουθο την παράνομη προσβολή της προσωπικότητάς του. Με βάση αυτά που έκρινε το Εφετείο επιδίκασε σε βάρος του εκδότη της εφημερίδος «Αγώνας» Τριαντάφυλλου Τασιόπουλου και υπέρ του Μητροπολίτη χρηματική ικανοποίηση ποσού 30.000 ευρώ προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Σχολιάζοντας τις δύο δικαστικές αποφάσεις ο σεβ. μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιγνάτιος δήλωσε τα εξής: «Το λυπηρό είναι όχι η δικαστική καταδίκη των συκοφαντών, που θεωρούν εαυτούς και «πνευματικούς ανθρώπους», αλλά η αμετανοησία τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι η συκοφαντία είναι πάθος και ότι ο διάβολος είναι εφευρέτης της συκοφαντίας, ως πατέρας του ψεύδους, εφόσον ο συκοφάντης είναι εκείνος, που κατ’ εξοχήν ψεύδεται. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η συκοφαντία είναι δάγκωμα της ψυχής του άλλου, όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Ι. Χρυσόστομος (ΕΠΕ 19, 338-340) και όπως λέγει ο όσιος Θαλάσσιος (P.G., 91, 1452 D) ο συκοφάντης πρωτίστως βλάπτει τον εαυτό του, αυτόν που τον ακούει και καμία φορά και αυτόν που συκοφαντεί. Τέλος, δεν υπολογίζουν τις σωτηριολογικές συνέπειες των πράξεών τους, παραβλέποντας ότι αυτός που συκοφαντεί τον πλησίον του (πόσο μάλλον τον επίσκοπό του) εξοργίζει τον Θεό και οι συνέπειες για τη στάση του αυτή είναι πολύ βαριές, αφού έχουν ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψή του από τη χάρη του Θεού. Υπάρχει ακόμα καιρός μετανοίας».
