ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Γιάννη Μουκίδη
Παράπονα για τη διαδικασία της καυσοξύλευσης(κοπής – διανομής καυσόξυλων) στην Τοπική Κοινότητα Τσαριτσάνης του Δήμου Ελασσόνας εκφράζει δημόσια η «Κίνηση Πολιτών Τσαριτσάνης».
«Όποιος έχει ένα αγροτικό αυτοκίνητο ή τρακτέρ, ένα μηχάνημα κοπής ξύλων μπορεί να έχει ξύλα και μάλιστα όσα θέλει. Πουθενά πρόνοια για τον αδύναμο, για τον ανήμπορο. Αλλιώς, αντί για ξύλα κόψε το κεφάλι σου!», υποστηρίζει με αιχμηρό τρόπο, ανάμεσα στα άλλα, περιγράφοντας την κατάσταση στο μείζον θέμα της καυσοξύλευσης, η «Κίνηση Πολιτών Τσαριτσάνης».
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης της «Κίνησης Πολιτών Τσαριτσάνης» είναι:
«Διαβάζοντας κάποιος την ανακοίνωση της Δημοτικής Αρχής και του Δασαρχείου για κοπή-διανομή καυσόξυλων στην Τ.Κ. Τσαριτσάνης διαπιστώνει ότι είναι κομψή στη σύνταξη, διατυπώνει διαδικασίες οι οποίες μάλιστα φαίνονται νόμιμες.
Είναι όμως ηθική;
Κατά την οικονομική θεωρία της σχολής του Σικάγου για τους τομείς υγείας, παιδείας, ορυκτού πλούτου, δασικού πλούτου, κοινωνικής πρόνοιας, η πολιτεία είναι συνειδητά και ηθελημένα απούσα.
Δεν είναι γνωστό αν η νέα Δημοτική Αρχή, ολόκληρο το Δ.Σ. και το Δασαρχείο έχουν εντρυφήσει στην παραπάνω νεοφιλελεύθερη οικονομική κουλτούρα ή κυριάρχησε αδράνεια προθέσεων και τάσεων παλαιοτέρων εποχών που τους οδήγησε πρακτικά και ουσιαστικά στα ιδία μονοπάτια.
Η ουσία είναι ότι πράττουν με την ιδία αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο όπως θα έπραττε κάποιος ακολουθώντας τις οδηγίες της σχολής του Σικάγου.
Όποιος έχει ένα αγροτικό αυτοκίνητο ή τρακτέρ, ένα μηχάνημα κοπής ξύλων μπορεί να έχει ξύλα και μάλιστα όσα θέλει. Πουθενά πρόνοια για τον αδύναμο, για τον ανήμπορο.
Αλλιώς αντί για ξύλα κόψε το κεφάλι σου!
Κάτι ακόμα χειρότερο, όταν φορείς της πολιτείας αντί να δημιουργούν προϋποθέσεις κοινωνικής και συλλογικής δράσης σπρώχνουν τον λαό σε ατομικές λύσεις και στον κοινωνικό αυτοματισμό. Όσο για τον έλεγχο που αναφέρει η ανακοίνωση προκαλεί μόνο αγανάκτηση και όχι γέλια.
Και κάτι ενθαρρυντικό:
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρίσκεις ανά την Ελλάδα Δήμους οι οποίοι υιοθετούν άλλες λύσεις και πρακτικές, στη διαδικασία κοπής-διανομής καυσόξυλων με κριτήρια κοινωνικά, προστασίας τόσο του δάσους όσο και των πολιτών.
Έχουμε μια ελπίδα να το πάρουν είδηση και οι δικοί μας, αρκεί να μην έχουν εντρυφήσει στη θεωρία της σχολής του Σικάγου αλλά πρέπει να περάσει ένας χρόνος για να το διαπιστώσουμε».
