Δήμος Λαρισαίων κατά Μητρόπολης για έναν δρόμο

Δεν «αναγνωρίζεται» στο Κτηματολόγιο - «Ανακριβή» και ότι «προσβάλλει το δικαίωμα κυριότητας του Δήμου Λαρισαίων» κρίνει το νομικό του τμήμα την κτηματολογική εγγραφή - Ανάστατοι οι κάτοικοι της γειτονιάς, για την πρόσβαση στα σπίτια τους

Αγωγή ενώπιον του αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας θα ασκήσει ο Δήμος Λαρισαίων σε βάρος της Ιεράς Μητρόπολης Λαρίσης και Τυρνάβου για ένα οικόπεδο σε προαστιακή συνοικία της Λάρισας.

Πριν από 25 περίπου χρόνια έγινε δωρεά στη Μητρόπολη Λάρισας ένα οικόπεδο περίπου 7 στρεμμάτων, εντός των οποίων, όμως, υπάρχει τμήμα που είναι δημοτική οδός, αφού έχει καταστεί κοινόχρηστο, σύμφωνα με το άρθρο 28 του ν.1337/1983 που αναφέρει ότι «Ιδιωτικοί δρόμοι, πλατείες και λοιποί χώροι κοινής χρήσεως που έχουν σχηματιστεί με οποιονδήποτε τρόπο έστω και κατά παράβαση των κείμενων πολεοδομικών διατάξεων και που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεων, θεωρούνται ως κοινόχρηστοι χώροι που ανήκουν στον οικείο Δήμο ή Κοινότητα. Για τους χώρους αυτούς δεν οφείλεται καμία αποζημίωση λόγω ρυμοτομίας».
Η δημοτική οδός δεν αναγνωρίζεται στο Κτηματολόγιο ως κοινόχρηστος δρόμος, αλλά ως οικόπεδο της Μητρόπολης, προκαλώντας ερωτήματα και σύγχυση στους κατοίκους της περιοχής, αφού από τον κοινόχρηστο αυτόν δρόμο εξυπηρετούνται κατοικίες που έχουν χτιστεί εκεί. Στις εκδοθείσες δε άδειες οικοδομής ρητά μνημονεύεται ότι έχουν «πρόσωπο» σε δρόμο. Εξάλλου, αν δεν είχαν πρόσωπο σε δρόμο, δε θα μπορούσε να εκδοθεί και άδεια οικοδομής, σύμφωνα με την κείμενη πολεοδομική νομοθεσία.
Γι’ αυτόν τον λόγο και σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία ο Δήμος Λαρισαίων καταφεύγει στα Δικαστήρια, ώστε η δημοτική οδός να παραμείνει δημοτική οδός και να μην αλλάξει ο χαρακτήρας της, αποκόβοντας την πρόσβαση σε κατοικίες που χρησιμοποιούν τον δρόμο αυτόν.
Το Νομικό Τμήμα του Δήμου Λαρισαίων προτείνει στη Δημοτική Επιτροπή του Δήμου να προσφύγει στο Δικαστήριο, με τη Δημοτική Επιτροπή να αποφασίζει την προσφυγή. Στο σκεπτικό του Νομικού Τμήματος αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα ότι «…η εν τοις πράγμασι διαμορφωμένη δημοτική οδός υφίσταται διαμορφωμένη πλέον της 20ετίας στην κατάσταση που είναι σήμερα, χωρίς ουδέποτε η φερόμενη ιδιοκτήτρια ή ο δικαιοπάροχός της να αμφισβητήσει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του τμήματος αυτού, χωρίς δηλαδή να εγείρει αγωγή (αναγνωριστική ή διεκδικητική) σε βάρος του Δήμου, χωρίς να προσφύγει στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων για την προστασία της νομής του (εφόσον πίστευε ότι είχαμε προσβάλει τη νομή του ή τον είχαμε αποβάλει από το επίδικο τμήμα), χωρίς καν να μας οχλήσει διά εξωδίκου δηλώσεως κ.λπ.
Πέραν, όμως, της αναγνώρισης του κοινόχρηστου χαρακτήρα του επιδίκου τμήματος διά των παραπάνω παραλείψεων, η απώτερη δικαιοπάροχος είχε η ίδια ρητά αναγνωρίσει και αποδεχθεί τον κοινόχρηστο χαρακτήρα των επιδίκων τμημάτων σε σειρά συμβολαιογραφικών πράξεων που είχαν συνταχθεί κατ’ εντολή της για τη μεταβίβαση λόγω πώλησης ακινήτων της σε τρίτους με πρόσωπο στην προαναφερόμενη εν τοις πράγμασι διαμορφωμένη δημοτική οδό.
…Από έγγραφα (σ.σ. τα οποία αναφέρονται) προκύπτει ξεκάθαρα ότι τα επίδικα ακίνητα αποτελούν κοινόχρηστη δημοτική οδό, η οποία είναι ασφαλτοστρωμένη σε όλο της το μήκος, είναι πλήρως οριοθετημένη διά της υφιστάμενης περίφραξης του συνόλου των γειτονικών της οικοπέδων, όλα τα ακίνητα εκατέρωθεν της οδού αυτής έχουν τίτλους κυριότητας που τα περιγράφουν με «πρόσωπο» στην οδό αυτήν και όχι σε ιδιοκτησία της φερόμενης ιδιοκτήτριας ή των δικαιοπαρόχων της και τέλος, σε όσα από τα οικόπεδα αυτά έχει εκδοθεί άδεια οικοδομής, ρητά μνημονεύεται ότι έχουν «πρόσωπο» σε δρόμο. Εξάλλου, αν δεν είχαν πρόσωπο σε δρόμο, δε θα μπορούσε να εκδοθεί και άδεια οικοδομής, σύμφωνα με την κείμενη πολεοδομική νομοθεσία. Η κοινοχρησία είναι, λοιπόν, αποτέλεσμα της ρητής βούλησης του απώτερου δικαιοπαρόχου της Ιεράς Μητροπόλεως σύμφωνα με τα ανωτέρω και κατά συνέπεια, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του ν. 1337/83 τα πιο πάνω τμήματα έχουν περιέλθει στην κυριότητα του Δήμου Λαρισαίων.
Επειδή με την υπ’ αριθμ. 44383/26.07.2013 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΚΧΕ διαπιστώθηκε η περαίωση της διαδικασίας κτηματογράφησης του Δήμου Λαρισαιων, ολοκληρώθηκε η διαδικασία καταχώρησης των πρώτων εγγραφών στο οικείο Κτηματολογικό Βιβλίο και ορίστηκε ως ημερομηνία έναρξης του Κτηματολογίου η 16-08-2013. Κατά τη μεταφορά της κτηματολογικής βάσης, ο δικαιοπάροχος του εναγομένου καταχωρήθηκε ως ιδιοκτήτης-κύριος του οικοπέδου.
Επειδή η ανωτέρω αρχική κτηματολογική εγγραφή είναι ανακριβής και προσβάλλει το δικαίωμα κυριότητας του Δήμου Λαρισαίων, επί των παραπάνω περιγραφομένων κοινόχρηστων τμημάτων, τα οποία στο οικείο κτηματολογικό διάγραμμα φέρονται ως μερικότερο τμήμα των ιδιοκτησιών του δικαιοπαρόχου της Ιεράς Μητρόπολης και συγκεκριμένα προσβάλλει το δικαίωμα κυριότητας του Δήμου Λαρισαίων.
Επειδή, λοιπόν, τόσο το επίδικο οικόπεδο φέρονται εσφαλμένα κατά τις πρώτες κτηματολογικές εγγραφές ως ιδιοκτησία του δικαιοπαρόχου της Ιεράς Μητρόπολης το πρώτο και ως τμήμα της ιδιοκτησίας του δικαιοπαρόχου της το δεύτερο, κάτι που είναι ανακριβές και προσβάλλει το δικαίωμα κυριότητας του Δήμου Λαρισαίων, τόσο επί του παραπάνω οικοπέδου όσο και επί του παραπάνω τμήματος.
Επειδή, ειδικότερα, στο άρθρο 6 παρ. 2 Ν. 2664/1998 ορίζεται ότι σε περίπτωση ανακριβούς πρώτης κτηματολογικής εγγραφής μπορεί να ζητηθεί με αγωγή – αναγνωριστική ή διεκδικητική ενώπιον του αρμόδιου καθ’ ύλην και κατά τόπον Πρωτοδικείου η αναγνώριση του δικαιώματος που προσβάλλεται με την ανακριβή εγγραφή και η διόρθωση ολικά ή μερικά της πρώτης εγγραφής» και μια σειρά άλλων λόγων όπως περιγράφονται στο σκεπτικό της, αποφασίστηκε η προσφυγή στα Δικαστήρια.
Θανάσης Αραμπατζής