Η Ευαγγελία Λιακούλη επισήμανε ειδικότερα τα εξής:
«…Η Κυβέρνηση με άγνωστη σκοπιμότητα, συνέδεσε το μέλλον της Θεσσαλίας με την Ολλανδική εταιρεία HVA International, αναθέτοντάς της καταρχήν το masterplan για την ανασυγκρότηση της περιοχής, χρηματοδοτούμενο από την Ελληνική Ένωση Τραπεζών με το ποσό των 1,2 εκατομ. ευρώ. Μια εταιρεία ωστόσο, που είχε διαχειριστεί μόνο σχέδια στην Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική και δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με την Ευρώπη, εκπόνησε ένα «σχέδιο» για τη Θεσσαλία που βρήκε το σύνολο των φορέων και της τοπικής κοινωνίας ιδιαίτερα επιφυλακτικούς, αν όχι απολύτως απέναντι. Σχεδίασε τελικά ένα «πείραμα» που ουδεμία σχέση είχε με τα ειδικά χαρακτηριστικά της Θεσσαλίας, τις παραδοσιακές καλλιέργειες, την ιστορία και τις ιδιαιτερότητές της, όπως η κλασσική περίπτωση για τη θέση της στο θέμα του βαμβακιού.
Και μετά από όλα αυτά, η Κυβέρνηση με νέα σύμβαση, αναθέτει τώρα, και πάλι στην ίδια ολλανδική εταιρεία HVA, την επικαιροποίηση και αναβάθμιση παλαιότερων μελετών για τα φράγματα Πύλης, Μουζακίου, το κανάλι μεταφοράς νερού βαρυτικής ροής Γυρτώνης και την επέκταση της Λίμνης Κάρλας. Μια μελέτη ύψους 7 εκατομμυρίων ευρώ προ ΦΠΑ, χρηματοδοτούμενη και πάλι από δωρεά της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, όπως προκύπτει από το σχετικό πρόσφατο ΦΕΚ που υπέγραψαν οι υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών, Υποδομών κ Μεταφορών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (επισυναπτόμενο ΦΕΚ Β6362/19-11-2024) .
Είναι πια προφανές ότι η Κυβέρνηση κάνει συγκεκριμένες επιλογές, έχει συγκεκριμένη ατζέντα για τη Θεσσαλία και καταστρώνει σχέδια, άγνωστα στους Θεσσαλούς.
…Το μέλλον της Θεσσαλίας όμως, δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την Κυβέρνηση, ούτε επιχειρηματικών, πολιτικών και οικονομικών κύκλων. Οι κινήσεις εν κρυπτώ και η επιλογή για αναθέσεις χωρίς ενημέρωση, χωρίς διαφάνεια και διαβούλευση, δεν γίνονται ανεκτές και θα βρουν όλη τη Θεσσαλία και τους ανθρώπους της απέναντι.
«Με ποια κριτήρια επιλέχθηκε η συγκεκριμένη εταιρεία; Ποια η τεχνογνωσία της, τώρα και στο θέμα των φραγμάτων και των αποξηραμένων λιμνών; Ποια η διαβούλευση με τους τοπικούς παράγοντες;» είναι κάποια από τα ερωτήματα που εύλογα προκύπτουν και τα οποία καταθέτω πάραυτα στους συνυπογράφοντες υπουργούς, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Όταν όλα αυτά όμως συμβαίνουν, είναι αναμενόμενο η Θεσσαλία να αισθάνεται όλο και περισσότερο ότι είναι ένα «πείραμα» και οι Θεσσαλοί απλώς «πειραματόζωα».