Νέοι, αγρότες και κτηνοτρόφοι, που έχουμε τα επαγγελματικά μας συμφέροντα στον τόπο αυτόν, άνθρωποι γεννημένοι και μεγαλωμένοι εδώ, τρέμουμε αντικρίζοντας το «δείγμα γραφής», και το θέαμα που εμφανίζεται μπροστά μας, από τις μπουλντόζες που ήδη ανέλαβαν δράση, μη αφήνοντας γύρω μας «λίθο επί λίθου» και κλαρί δέντρου.
Όλο αυτό το σύγχρονο οικολογικό έγκλημα που συντελείται σε απόσταση αναπνοής από τον οικισμό του χωριού, κυρίως στα χωράφια του αναδασμού Σκοπιάς, σε μια περιοχή που υπάρχουν και λειτουργούν δεκάδες γεωτρήσεις, δίπλα στον ποταμό Ενιπέα και τους παραποτάμους του, δηλαδή σε γη αυταπόδεικτα υψηλής παραγωγικότητας, σύμφωνα με τον νόμο.
Αυτή τη γη που οι μανάδες, οι πατεράδες και οι παππούδες μας πότισαν με τον ιδρώτα τους, για να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τις γενιές μας και που σήμερα χωρίς λογισμό και σύνεση την αφαιρούμε από τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Μπροστά στα μάτια όλων των σημερινών υπεύθυνων, αυτών που ο νόμος και το καθήκον τους, επιβάλλει την άμεση νόμιμη και αποφασιστική αντίδρασή τους, για τη διαφύλαξη των συμφερόντων της κοινωνίας, συντελείται αυτό το σύγχρονο οικολογικό έγκλημα.
Χρέος τους να απορρίψουν τη βολική εκδοχή του “νίπτω τας χείρας μου”, επιλέγοντας την επίρριψη της ευθύνης στους χθεσινούς υπεύθυνους, για την έκδοση των όπως διαφαίνεται, μη νόμιμων εγγράφων για τη συγκεκριμένη γη της Σκοπιάς Φαρσάλων (ως λύση μη αποδεκτή κυρίως ηθικά και δευτερευόντως νομικά).
Δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε -μέχρι τέλους, όλοι μαζί- για να μη γίνει το περιβάλλον του τόπου μας, αλλά και τα εύλογα προσωπικά και ατομικά συμφέροντά μας, θυσία στην «ανάπτυξη», να μην πληρώσει εν τέλει, το τίμημα της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, ένα χωριό, -η Σκοπιά Φαρσάλων- και τα εναπομείναντα παιδιά της, που αντιστάθηκαν στην εκποίηση “μπιρ-παρά” της περιουσίας και του τόπου τους, καταλήγει η επιστολή.