Το αδιαχώρητο στο «Μπουρανί» Τυρνάβου

Χιλιάδες ντόπιοι και επισκέπτες γλέντησαν αλλιώς στη γιορτή της γονιμότητας * Κυριάρχησαν τσίπουρο, σάτιρα και φαλλικά έθιμα

Το αδιαχώρητο συνέβη την Καθαρά Δευτέρα στην πόλη του γλεντιού, του τσίπουρου, της σάτιρας και του αστείρευτου χιούμορ. Το έθιμο της ημέρας, το Μπουρανί, ξεκίνησε στον Προφήτη Ηλία Τυρνάβου όπου χιλιάδες κόσμος ανέβηκε να ζήσει από κοντά την εμπειρία.

Ο σύλλογος Γαϊτανάκι Μπουρανί έδωσε για άλλη μια χρονιά τον καλύτερό του εαυτό και με το πικάντικο χιούμορ του και την όρεξη για αυτό που κάνει, άφησε αξέχαστες στιγμές στους επισκέπτες.
Ο Τύρναβος μετατράπηκε σε ένα τεράστιο πανηγύρι με χορό σε κάθε γωνιά της πόλης και φυσικά ο πρωταγωνιστής της ημέρας ήταν ο φαλλός. Χιλιάδες οι επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό κατέφθασαν από το πρωί, με το γλέντι να μην σταματά ως αργά το βράδυ. Ο χορός στην Κεντρική πλατεία γύρω από το καζάνι που έβραζε το Μπουρανί αδιάκοπος, ενώ οι κεντρικοί δρόμοι και όχι μόνο είχαν γεμίσει από τους επισκέπτες. Ο δήμαρχος Τυρνάβου Στέλιος Τσικριτσής δήλωσε ικανοποιημένος από τη μεγάλη προσέλευση του κόσμου και ευχήθηκε χρόνια πολλά, καλή Σαρακοστή και του χρόνου πάλι τα λέμε εδώ στον Τύρναβο. Ένα έθιμο ξακουστό όπου μαζί με το καρναβάλι του Τυρνάβου προσελκύει επισκέπτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας τις ημέρες των Αποκριών και την Καθαρά Δευτέρα. Τα πρώτα στοιχεία για την τέλεση των αποκριάτικων εκδηλώσεων στον Τύρναβο χρονολογούνται γύρω στο 1898. Το «Μπουρανί» είναι ένα αποκριάτικο φαλλικό έθιμο, όπου στην ιστορική παράδοση συμμετείχαν μόνο άνδρες. Οι κάτοικοι κατά τη διάρκεια του εθίμου μεταφέρονταν σε κάθε πλατεία και γειτονιά μεταμφιεσμένοι. Έπειτα έφτιαχναν το παραδοσιακό «Μπουρανί», δηλαδή ένα φαγητό από σπανάκι, τσουκνίδα και ξύδι. Τραγουδούσαν άσεμνα τραγούδια, ενώ πείραζαν τους περαστικούς με χειρονομίες αλλά και με τους χειροποίητους φαλλούς από ξύλο ή πηλό. Το έθιμο είναι αρκετά τολμηρό, είχε απαγορευτεί αρκετές φορές στο παρελθόν, ενώ καθιερώθηκε τη δεκαετία του 1980. Οι διοργανωτές συνεχίζουν την παράδοση με αγάπη για το έθιμο, χορεύουν και τραγουδάνε, ενώ με πειράγματα, βωμολοχίες και τους πήλινους φαλλούς διασκεδάζουν τους επισκέπτες. Προφανώς το τσίπουρο και το κρασί ρέουν άφθονα κατά τη διάρκεια του εθίμου και το γλέντι ανεβαίνει στα ύψη.