Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Ελλάδας Κωστής Χατζηδάκης, στο πλαίσιο του 8ου ετήσιου Συνεδρίου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας και επιστημονικών εταιρειών, στην Αθήνα.
Πρόκειται για ένα καθοριστικό στοιχείο στην εξάλειψη των διακρίσεων που βιώνουν στην Ελλάδα οι πρώην καρκινοπαθείς, για τη θέσπιση του οποίου αγωνίζεται εδώ και χρόνια ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Λάρισας, που σήμερα δικαιώνεται…
«Στόχος μας είναι η διασφάλιση του δικαιώματος στη λήθη των επιζώντων από καρκίνο, στο πλαίσιο των ασφαλίσεων ζωής, οι οποίες είναι προϋπόθεση για δανειακά προϊόντα, χορηγούμενα από πιστωτικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα» δηλώνει στην «Ε» η δικηγόρος, πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Λάρισας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΛΟΚ Ιωάννα Καραβάνα.
Η κ. Καραβάνα ήταν από τους πρώτους που ξεκίνησαν να μιλούν πριν χρόνια για την ανάγκη του δικαιώματος στη λήθη, ενώ επίσης αυτό ήταν και το θέμα της τοποθέτησής της στο Συνέδριο ΕΛΛΟΚ.
Συγκεκριμένα, γι’ αυτό μας είπε: «Το δικαίωμα στη λήθη είναι ένα θέμα που συζητείται και έχει απασχολήσει, τα τελευταία χρόνια, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την Insurance Europe.
Τα τελευταία 10 χρόνια, που ως survivor η ίδια και ως εθελόντρια ζω και δραστηριοποιούμαι έντονα στο κίνημα ασθενών με καρκίνο στη χώρα μας υπήρξαν αρκετές φορές που υπερασπιζόμενη και διεκδικώντας βασικά δικαιώματά μας, αντιμετώπισα αδικαιολόγητη άγνοια, έλλειψη κατανόησης, συνεργασίας, ακόμη και απαξίωση, αλλά και χλεύη, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που εξέφραζα δημόσια τις απόψεις μου πάνω σε θέματα δικαιωμάτων.
Το να σε αποκαλούν ενίοτε γραφικό ή αιθεροβάμονα και δυστυχώς να σου συμπεριφέρονται και ανάλογα, δεν πτόησαν ή πάντως δεν στάθηκαν ικανά, ευτυχώς ως σήμερα, να σταματήσουν ούτε εμένα ούτε και πολλούς άλλους συνανθρώπους και συνοδοιπόρους από κάθε γωνιά της Ελλάδας που στελεχώνουν το κίνημα ασθενών.
Και η πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται και εξελίσσεται κάποιες φορές, παρά τις όποιες δυσκολίες, αντιξοότητες, αλλά και τις όποιες σημαντικές καθυστερήσεις, είτε στη χάραξη πολιτικών είτε στη λήψη των αποφάσεων, φαίνεται ότι κάποτε ευτυχώς δικαιώνει τους αγώνες μας, ή έστω κάποιους από αυτούς».
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ
«Ένας από αυτούς τους αγώνες είναι και το δικαίωμα στη λήθη» τονίζει η κ. Καραβάνα και εξηγεί πως: «Όταν μιλάμε για δικαίωμα στη λήθη, στην ουσία μιλάμε για την άρση δυσμενών διακρίσεων τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών απέναντι σε πρώην καρκινοπαθείς.
Προφανώς ελάχιστοι γνώριζαν ή ακόμη και σήμερα γνωρίζουν ότι δεν υφίσταται ισότιμη πρόσβαση των πρώην καρκινοπαθών σε δάνεια και ασφάλειες ζωής.
Για τις ασφαλιστικές εταιρείες ένας καρκινοπαθής αυξάνει τον κίνδυνο ζημίας τους, δημιουργεί αβεβαιότητα όσον αφορά τις αποζημιώσεις, μπορεί να οδηγεί σε μειωμένη γενικότερα πρόσβαση στην ασφαλιστική προστασία για όλους τους καταναλωτές – καθώς εγκυμονεί κίνδυνο αύξησης των μέσων ασφαλίστρων ή/και μείωσης της κάλυψης για όλους τους καταναλωτές λόγω της αβεβαιότητας που προκύπτει από τους δυνητικά υψηλότερους κινδύνους για τους ασφαλιστές, ενδεχομένως οδηγεί ακόμη και σε πιθανή εξαφάνιση ορισμένων προϊόντων, καθώς μακροπρόθεσμα κάποια προϊόντα μπορεί να γίνουν εμπορικά μη βιώσιμα ή μη ελκυστικά για τους καταναλωτές, δημιουργώντας κατ’ επέκταση κίνδυνο υποασφάλισης σε τμήματα του πληθυσμού.
Παρόλα αυτά, όμως, και παρά τους οριζόντιους αποκλεισμούς που αντιμετωπίζαμε ανέκαθεν οι επιβιώσαντες από καρκίνο, ακριβώς εξαιτίας του καρκίνου μας, αλλά και άσχετα από τον τύπο του καρκίνου μας, αλλά και από το διάστημα που παραμένουμε ελεύθεροι νόσου, το τελευταίο διάστημα είμαστε ικανοποιημένοι για την πορεία που φαίνεται να ακολουθεί το «δικαίωμα στη λήθη», που πλέον βλέπουμε να αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Σχεδίου για την Καταπολέμηση του Καρκίνου και ήδη αναγνωρίζεται σε αρκετές χώρες της Ε.Ε., όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία και η Κύπρος, δηλώνουμε ευτυχείς.
Συγκεκριμένα, στις χώρες αυτές για τη λήψη δανείων μέχρι ενός ποσού και για τη σύναψη συμβολαίων ασφαλειών ζωής απαγορεύεται η συλλογή ιατρικών πληροφοριών σχετικά με το ιστορικό καρκίνου, εφόσον έχει παρέλθει συγκεκριμένος αριθμός ετών από τη νόσηση (5 ή 10 έτη κατά περίπτωση), κατά τη διάρκεια των οποίων δεν υπήρξε κάποια υποτροπή ή θεραπευτική αντιμετώπιση.
Την κατεύθυνση των χωρών αυτών φαίνεται σήμερα ότι είναι έτοιμη να ακολουθήσει και η χώρα μας, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε στο 8ο Συνέδριο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος ανέφερε ότι θα προχωρήσει η διαμόρφωση ενός Κώδικα Δεοντολογίας που θα καταργεί τις διακρίσεις από τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες για τους πρώην καρκινοπαθείς και θα διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβασή μας σε δάνεια και ασφάλειες ζωής.
Ο Κώδικας Δεοντολογίας θα είναι κείμενο αυτοδέσμευσης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι η ασφαλιστική επιχείρηση δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το ιστορικό καρκίνου ενός προς ασφάλιση προσώπου ως παράγοντα συνεκτίμησης κινδύνου. Μετά, βεβαίως, την παρέλευση προκαθορισμένου χρόνου από την πλήρη ίασή του από καρκίνο. Στον πυρήνα του πρόκειται για το δικαίωμα να μη διαφοροποιείται ένας πρώην καρκινοπαθής από κάθε άλλο πρόσωπο με ανάλογο προφίλ κινδύνου, χωρίς, όμως, τον παράγοντα του καρκίνου».
ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 50%
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
Όπως δήλωσε η κ. Καραβάνα: «Σύμφωνα με την Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου, στα Διοικητικά Συμβούλια της οποίας έχω την τιμή και χαρά να συμμετέχω από την ίδρυσή της ως σήμερα, η οποία αποτελεί το δευτεροβάθμιο όργανο εκπροσώπησης των συλλόγων ασθενών με καρκίνο της χώρας μας (46 σύλλογοι την αποτελούν, μεταξύ αυτών και ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Λάρισας που υπήρξε και ιδρυτικό μέλος της), υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη 20 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν μετά από διάγνωση καρκίνου.
Οι σημαντικές εξελίξεις στην περίθαλψη και φροντίδα των ασθενών με καρκίνο την τελευταία δεκαετία έχουν συμβάλει στην αύξηση της επιβίωσης των ογκολογικών ασθενών κατά 50% σε σχέση με το 2010.
Παρόλα αυτά, όμως, στη χώρα μας, όσοι κι όσες επιβιώνουμε μετά τον καρκίνο, όσα χρόνια και αν έχουν περάσει από τη νόσησή μας, ακόμη και 10, 20, 30 χρόνια από την εποχή της νόσου μας, συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε δυσμενείς διακρίσεις και αποκλεισμούς σε διαδικασίες, όπως η λήψη δανείων ή η ασφάλεια ζωής, σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν εμπειρία καρκίνου. Το θέμα αυτό ήταν και είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας, αλλά είναι ακόμα σημαντικότερο για όσους έτυχε να έχουν νοσήσει σε νεαρή ή παιδική ηλικία.
Ένα παιδί ή ένας νεαρός ενήλικος που δυστυχώς νόσησε νωρίς στη ζωή του δεν είχε και δεν έχει προς το παρόν ακόμη το δικαίωμα να λάβει δάνειο ή να ασφαλιστεί. Εφ’ όρου ζωής ο αποκλεισμός όλων αυτών των ανθρώπων. Πόσο παράλογο αποδεικνύεται, όμως, αυτό, ειδικά όταν μιλάμε για νέους ανθρώπους! Όταν μιλάμε για παιδιά, για παιδικούς καρκίνους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ιώνται.
Ο καρκίνος μπορεί να ξεπεραστεί, τον βλέπουμε να νικάται καθημερινά, αλλά η ανάμνησή του και οι αποκλεισμοί που φέρει μαζί του, τιμωρητικά θαρρείς, αλλά και πέρα από κάθε λογική και επιστήμη, φαινόταν ως σήμερα τουλάχιστον ότι έπρεπε να παραμένουν για πάντα.
Σύμφωνα με όσα, λοιπόν, προ λίγων ημερών επίσημα ανακοινώθηκαν, από τον κ. Χατζηδάκη και το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, μετά από διαβούλευση με την Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου και την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, αποδεικνύεται ότι κάποιες μάχες κερδίζονται.
Από τη μεριά μου το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ, κυρίως στον εαυτό μου και μετά σε όλους τους συνοδοιπόρους και ασθενείς της χώρας μας, είναι ότι πέρα από την καθεμία καθημερινή μάχη που δίνουμε ο αγώνας για την καθολική και ισότιμη, έγκαιρη και έγκυρη πρόσβαση, για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας, ο αγώνας για την επανένταξη σε εργασία και κοινωοικονομική ζωή, ο αγώνας για την απάλειψη κάθε δυσμενούς διάκρισης εις βάρος των ασθενών, αλλά και ο αγώνας για το δικαίωμα στη Ζωή και την Αξιοπρέπεια (έως και το τέλος της ζωής…)
συνεχίζεται».
