Του Κ. Γκιάστα
Η τραγική είδηση του θανάτου ενός 13χρονου στη Θεσσαλονίκη ενώ έκανε παρκούρ, έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας σε μια ενασχόληση των νέων που γνωρίζει ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Οι εντυπωσιακές φιγούρες, τα μεγάλα άλματα, οι υψηλής επικινδυνότητας κινήσεις σε κτίρια είναι ψηλά στη λίστα του «αθλήματος» για όλους όσοι το παρακολουθούν ως θεατές. Τι άποψη έχει όμως ένας παρκουρίστας που το ζει στην καθημερινότητά του. Πώς αντιλαμβάνεται την επικινδυνότητα;
«Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο όμως να ξέρετε πως η μπάλα είναι πιο επικίνδυνη από το παρκούρ και υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό. Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να ξέρεις από πού θα τραυματιστείς, καθώς υπάρχει και ο παράγοντας αντίπαλος. Στο παρκούρ όλα εξαρτώνται από σένα και μόνο από σένα. Υπάρχουν τα εμπόδια και ο βαθμός δυσκολίας που ορίζεις εσύ» λέει στην «Ε» ο Κοσμάς Καφφές που ορίζει επαγγελματική την ενασχόλησή του με το παρκούρ.
Ο νεαρός Λαρισαίος (μέλος της ομάδας DFT Parkour Larissa) πριν από λίγες ημέρες επέστρεψε από την Ολλανδία όπου συμμετείχε στη δημιουργία ενός βίντεο για μια διαφήμιση, πληροφορήθηκε και αυτός με θλίψη τον «χαμό» του παιδιού στη Θεσσαλονίκη προχθές και σχολίασε: «Όλα εξαρτώνται από την εμπειρία του κάθε ανθρώπου που θέλει να ασχοληθεί με το παρκούρ. Όσο περισσότερο ασχολείσαι τόσο περισσότερο θωρακίζεις τον εαυτό σου από ατυχήματα. Ο 13χρονος στη Θεσσαλονίκη μπορεί να ήταν θύμα απειρίας ή μιας ατυχούς στιγμής. Αν και τα δύο συνδυάστηκαν έγινε ακόμα χειρότερο».
«Υπάρχουν κανόνες ασφαλείας τελικά στο παρκούρ;» ρωτήσαμε τον Λαρισαίο για να μας πει: «Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν κανόνες στο ίδιο το παρκούρ δεν μπορούμε να πούμε πως έχει κανόνες προστασίας. Δεν φοράμε προστατευτικά. Το μόνο που σε προστατεύει είναι το μυαλό σου. Αν μπορείς να γνωρίζεις τις δυνατότητές σου, τότε μπορείς να προστατευθείς».
Το μεγαλύτερο άγχος φυσικά και το έχουν οι γονείς σε περιπτώσεις που τα παιδιά ανεβαίνουν σε κτίρια. «Και οι δικοί μου οι γονείς στην αρχή ανησυχούσαν αλλά σιγά – σιγά είδαν πως μπορώ να ελέγχω τους κινδύνους και τις κινήσεις μου. Χρειάζεται όμως εμπιστοσύνη και ενίσχυση της προετοιμασίας καθώς, ξανατονίζω, πως όσο περισσότερο προπονείσαι τόσο πιο ασφαλής γίνεται για σένα τον ίδιο».
ΤΟ ΠΑΡΚΟΥΡ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Δεκάδες είναι οι νεαροί που καθημερινά ασχολούνται με το παρκούρ σε πλατείες και ειδικά αυτή του Αγ. Μπλάνα και στο Φρούριο (εκεί άλλωστε υπάρχει και το κοινό που είναι απαραίτητο). Η ομάδα DFT Larissa αποτελείται από έξι άτομα και βρίσκεται σε επαγγελματικό επίπεδο καθώς σύμφωνα με τους ίδιους την καλούν σε events σε όλη την Ελλάδα. Μάλιστα όπως μας πληροφόρησαν ετοιμάζουν βίντεο για το youtube και πληρώνονται από την ίδια την εταιρία ανάλογα με τα “views” (τον αριθμό των ατόμων που τα παρακολουθούν). Ωστόσο κάποια από τα βίντεο (συνολικά το κανάλι τους έχει φτάσει τα 600.000) τα πουλάνε στο εξωτερικό και μερικά από αυτά κοντεύουν τα 4 εκατομμύρια «χτυπήματα».
Το παρκούρ (που ορίζεται ως τέχνη της φυγής) καθιερώθηκε από το Νταβίντ Μπελ τη δεκαετία του '80, και ως γενέτειρά του θεωρείται η Lisses, ένα προάστιο του Παρισίου της Γαλλίας. Εμπνευστής του παρκούρ, ωστόσο, είναι ο βιετναμέζικης καταγωγής Raymond Belle, στρατιώτης, πυροσβέστης, μαθητής της Méthode Naturelle, και πατέρας και μέντορας του David Belle. Ο όρος παρκούρ προκύπτει από το Parcours du Combattant, ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ' εμποδίων. Ο Hubert Koundé, φίλος του David Belle, είχε την ιδέα να δανειστούν τη λέξη parcours (σ.σ. διαδρομή), να αντικαταστήσουν το γράμμα "c" με "k" για να υποδηλώνει μαχητικότητα, και να αφαιρέσουν το άηχο "s", γιατί ήταν αντίθετο με τη φιλοσοφία του παρκούρ περί ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας.
Από τότε μέχρι τώρα το παρκούρ έχει κερδίσει εκατομμύρια φίλους σε όλο τον κόσμο ενώ δεν είναι λίγες οι ιδιωτικές σχολές που αναφέρουν πως διδάσκουν παρκούρ σε όλη την Ελλάδα.
