Τα παραπάνω τόνισε ο γενικός γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), μέλος της Βουλής των Ελλήνων, δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος, στη διαδικτυακή τελετή έναρξης των Προγραμμάτων Διά Βίου Εκπαίδευσης (ΚΕΔΙΒΙΜ) του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού του ΑΠΘ με θέματα: «Θρησκεία και Ευρώπη» και «Θρησκεία και Πολιτισμός». Χαιρετισμό απηύθηναν, επίσης, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ κ. Ευστράτιος Στυλιανίδης, ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Χρυσόστομος Σταμούλης, ο πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανισμού Πολιτισμού, κ. Απόστολος Κραλίδης, ενώ την παρουσίαση του Προγράμματος έκανε ο επιστημονικά και ακαδημαϊκά υπεύθυνος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού κ. Κωνσταντίνος Κωτσιόπουλος.
Ο επικεφαλής της ΔΣΟ επισήμανε ότι «η θεματική του προγράμματος είναι το δίχως άλλο ιδιαίτερα επίκαιρη για το σύγχρονο ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, σε μια εποχή που στην ευρωπαϊκή ήπειρο φαίνεται να υποχωρεί το θρησκευτικό συναίσθημα και ο χριστιανισμός. Σε αντίθεση θα έλεγα με ό,τι συμβαίνει σε άλλες ηπείρους και θρησκείες, ιδιαίτερα στο Ισλάμ. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Και αν ακόμη ισχύει αυτό το φαινόμενο τούτο βαίνει προς όφελος της Ευρώπης, ως μιας διακριτής πολιτισμικής οντότητας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι; Φοβούμαι ότι η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η απίσχναση του χριστιανικού παράγοντα στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχει αναμφίβολα αρνητική επίδραση στη συνοχή μεταξύ των ευρωπαϊκών κοινωνιών, ενώ θολώνει και το όραμα για το μέλλον. Και η Ευρώπη χωρίς τις χριστιανικές της ρίζες, όπως και τις ελληνορωμαϊκές κατά τον Πωλ Βαλερί και άλλους μεγάλους ευρωπαϊστές, από τις οποίες κάποιοι κύκλοι των Βρυξελλών επιχειρούν να την αποκόψουν, γίνεται ευάλωτη στους σφοδρούς ανέμους της εποχής μας.
Αυτόν τον κίνδυνο η ΔΣΟ τον επισημαίνει εδώ και χρόνια. Και έχει ξεκινήσει μια σοβαρή εκστρατεία, η οποία σκοπό έχει τον συντονισμό όλων αυτών των δυνάμεων, κοσμικών και εκκλησιαστικών, που συμμερίζονται τις ίδιες αντιλήψεις, ώστε να αναδειχθεί η σημασία της θρησκείας στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, στη διαμόρφωση του σύγχρονου Ευρωπαίου πολίτη. Και σε κάθε περίπτωση, να γίνει σεβαστή η πίστη των εκατομμυρίων Ευρωπαίων που εξακολουθούν να πιστεύουν, και θεωρώ ότι δεν είναι αμελητέα μειοψηφία. Όπως, επίσης, ακόμα περισσότεροι είναι όσοι μοιράζονται τον ίδιο αξιακό κώδικα, που έχει ως βάση τις χριστιανικής αξίες, ανεξαρτήτως αν εκκλησιάζονται και αν θρησκεύουν».