Κατά τη διάρκεια του φαινομένου «Daniel» πολλά ήταν τα κτίρια που καλύφθηκαν με νερό, με αποτέλεσμα υπόγειοι και ισόγειοι χώροι να γίνουν αγνώριστοι, ενώ χρειάστηκαν αρκετά 24ωρα για να αντληθεί και να φανεί το μέγεθος της καταστροφής.
Στον Άγιο Θωμά, σε τμήμα της Φιλιππούπολης κάτω από τον κόμβο της ΔΕΥΑΛ, στον Ιπποκράτη, στις Εργατικές της Γιάννουλης, στη Νέα Σμύρνη και σε πολλά χωριά, νοικοκυριά ολόκληρα βγήκαν στους δρόμους, καθώς αχρηστεύτηκαν χιλιάδες τόνοι οικοσκευών και επίπλων, ενώ ίδια εικόνα υπήρξε και σε πολλές επιχειρήσεις.
Αυτές τις ημέρες ένας κλάδος που κλήθηκε σε μεγάλο βαθμό να βοηθήσει την κατάσταση στα πλημμυρισμένα κτίρια, για την επόμενη ημέρα, ήταν αυτός των υδραυλικών.
Μιλώντας στην «ΕτΔ» άνθρωποι του κλάδου εξηγούν πως ο κόσμος θα κληθεί να επισκευάσει ή να αντικαταστήσει τον λέβητα φυσικού αερίου ή πετρελαίου.
Κάτι τέτοιο μάλιστα κρίνεται ως απαραίτητη ενέργεια ενόψει των χαμηλών θερμοκρασιών. Γίνεται μάλιστα ακόμα πιο δύσκολο τη στιγμή που οι πλημμυροπαθείς έχουν πληρώσει ήδη πολλά χρήματα στους καθαρισμούς, δεν έχουν πάρει χρήματα από το κράτος και βρίσκονται σε απόγνωση.
Ο κ. Κώστας Σαγώνας, που είναι ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνεταιρισμού Θερμοϋδραυλικών ΝΕΣΥΘΕΡΜ, εξηγεί πως καταγράφηκαν πολλές ζημιές σε επιτοίχιους λέβητες φυσικού αερίου και σε λέβητες πετρελαίου, που βρίσκονται κυρίως σε υπόγειους χώρους.
«Έχουμε τον φόβο πως αρκετός κόσμος δεν έχει καταλάβει το πλήρες μέγεθος της ζημιάς. Μέχρι τώρα προσπαθούσε να καθαρίσει τις λάσπες και σιγά – σιγά αρχίζει να ψάχνεται για το τι γίνεται με τις επισκευές και τα κόστη», τόνισε ο κ. Σαγώνας και συμπληρώνει: «Με δεδομένο πως υπάρχει ήδη μεγάλη απογοήτευση για το μέγεθος της ζημιάς που έχουν υποστεί οι πλημμυροπαθείς, και θα χρειαστεί να δώσουν κι άλλα χρήματα για να ζεσταθούν τον χειμώνα με αέριο ή πετρέλαιο, γι’ αυτό πήραμε την απόφαση να βοηθήσουμε όσο περισσότερο γίνεται από την πλευρά μας. Συγκεκριμένα, θα στηρίξουμε τον κόσμο και υπάρχει διάθεση να βρούμε τρόπους, για εκείνους που έχουν πλημμυρίσει».
Ο κ. Σαγώνας γνωρίζει πως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους πλημμυροπαθείς που έχουν να ανέβουν έναν πραγματικό «γολγοθά».
Ο κ. Γιώργος Φωτιάδης, διευθυντής της ΝΕΣΥΘΕΡΜ, σημειώνει στην «ΕτΔ», πως αυξάνονται καθημερινά οι περιπτώσεις προβλημάτων με τους λέβητες αερίου και πετρελαίου και δηλώνει: «Άνθρωποι από διάφορες περιοχές φτάνουν στην επιχείρηση και ρωτούν τι γίνεται για τα κόστη, ενόψει μάλιστα του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου. Οι τιμές αρχίζουν από 1.200 με 1.300 ευρώ για έναν λέβητα, ενώ αν υπολογιστούν και τα έξοδα εγκατάστασης, τότε γίνεται κατανοητό πως χρειάζεται ένα σεβαστό ποσό για να έχουν αποτέλεσμα. Κατανοούμε βέβαια, πως η οικονομική δυνατότητα των πλημμυροπαθών, για περισσότερα έξοδα από όσα έχουν κάνει μέχρι σήμερα για την αποκατάσταση των σπιτιών τους, είναι περιορισμένη και γι’ αυτό είμαστε σε τροχιά υλοποίησης ενός σχεδίου διευκόλυνσης, γι’ αυτούς που πραγματικά έχουν πάθει ζημιά».
Να σημειωθεί ότι, μεγάλο ενδιαφέρον αναπτύσσεται και για τους αφυγραντήρες, οι οποίοι φαίνεται να έχουν «πάρει τη σκυτάλη» από τις αντλίες, που προηγήθηκαν για την άντληση των νερών από τα σπίτια.
Ο κ. Δημήτρης Ντόντος είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Υδραυλικών Λάρισας και έχει δει πολλά το τελευταίο χρονικό διάστημα και έχει ακούσει πολλά περισσότερα για τα οποία κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα μέλη του Συνδέσμου.
«Η μεγαλύτερη ζημιά βρίσκεται στους λέβητες σε υπόγεια και ισόγεια. Υπάρχουν βέβαια και σε σωληνώσεις και αντλίες ομβρίων υδάτων σε ακάλυπτους χώρους σε κάποιες οικοδομές, αλλά κυρίως η ζημία είναι στους λέβητες» λέει και εξηγεί πως το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στη μεγάλη εικόνα που είναι η πληγή στην οικονομία της περιοχής.
«Τα ζητήματα που εμφανίστηκαν τώρα θα τα βρούμε μπροστά μας σε λίγο διάστημα και σχετίζονται ακόμη και με την οικοδομική δραστηριότητα σε μέρη που βρίσκονται κοντά στο ποτάμι».
Ως επαγγελματίες κλήθηκαν από την πρώτη στιγμή σε πλημμυρισμένες περιοχές και συγκεκριμένα ο κ. Ντόντος, αναφέρει: «Οταν μας πήρε ο Δήμος Λαρισαίων κάναμε από την πλευρά μας ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Το κάναμε μέρα - νύχτα και χωρίς αμοιβές κάποιες φορές, χωρίς ωστόσο και κάποιες δυσάρεστες εξαιρέσεις. Κατά βάση όμως οι υδραυλικοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό».
Σημειώνει μάλιστα πως η καλύτερη στιγμή για εκείνον ήταν η εξής: «Πήγαμε σε μια ηλικιωμένη και το κλάμα της στην αρχή, αλλά και η αγκαλιά της στο τέλος, μας έκανε να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα για το πώς μπορούμε και πρέπει να προσφέρουμε στους συμπολίτες μας. Είμαστε μια αλυσίδα και δεν πρέπει να σπάσουμε. Ο ένας έχει ανάγκη τον άλλο».