Με ενδεικτικά αντικείμενα, στρωσίδια και ρουχισμό της προπολεμικής και μεταπολεμικής εποχής, παρουσιάστηκε μια εικόνα της Σκαμνιάς του μόχθου, του αγώνα της ορεινής ζωής για την επιβίωση, αλλά και της θέλησης των ανθρώπων να συνεχίσουν την ιστορική πορεία του τόπου που έχει σημείο αναφοράς το 1943, καθώς αυτή η χρονιά σημάδεψε και ανέκοψε την πορεία του χωριού που κάηκε ολοσχερώς από τους Ναζί Γερμανούς, δεν ξαναχτίστηκε στο ίδιο μέρος και οι Σκαμνιώτες σκόρπισαν...
Σημαντικά ήταν όλα τα αντικείμενα της έκθεσης στο περίπτερο, για να καταδείξουν μια εικόνα της ζωής στην ορεινή Σκαμνιά.
Κάποια από τα αντικείμενα τα συναντώνται σε πολλούς ορεινούς και μη, τόπους, στις περασμένες δεκαετίες, όπως το κλειδοπίνακο (ξύλινο δοχείο για το τυρί που έπαιρναν μαζί τους οι κτηνοτρόφοι), οι τράκες (μεγάλα κουδούνια) και τα τρακάλια (μικρά κουδούνια) για γιδοπρόβατα και αγελάδες, οι μπακράτσες και τα μπακρατσούλια, τα γκιούμια, το τσαγερό, οι λάμπες πετρελαίου, τα στεφάνια (ξύλινο βραχιόλι στο λαιμό των ζώων στο οποίο περνούσαν κουδούνι), το τσικρίκι για τη δημιουργία της κλωστής από το μαλλί, η ρόκα (καλλιτεχική και απλή από κομμένο φυσικό σχήμα), οι βελέντζες από γιδόμαλλο, ο σοφράς (το χαμηλό τραπέζι), τα μάλλινα ζωγραφιστά μαξιλάρια, τα μάλλινα πατάκια, τα μαλλινοσέντονα για το καλοκαίρι, το πινακωτό με το μάλλινο και πάνινο ύφασμα για την ωρίμανση του ψωμιού…
Κάποια άλλα αντικείμενα είναι πιο εντυπωσιακά, όπως, οι μάλλινες υφαντές κουρτίνες, οι οποίες χρησιμοποιούνταν για εσωτερικές πόρτες στην παλιά Σκαμνιά, καθώς δεν υπήρχαν στα σπίτια εσωτερικές πόρτες, αλλά ούτε και τζάμια στα παράθυρα, τα οποία κι αυτά καλύπτονταν με μάλλινα κιλίμια (χριάμια) που όμως όταν λυσσομανούσε ο αέρας του χειμώνα στον Όλυμπο δεν συγκρατούσαν το τσουχτερό κρύο…
Η έκθεση ήταν συγκινησιακά φορτισμένη με τις μνήμες της παλιάς Σκαμνιάς που κάηκε και ζωντανεύει μέσα από τις ελάχιστες φωτογραφίες του Γαλλοελβετού περιηγητή Μπουασονά. Γιγαντώνουν το χθες στο σήμερα οι φωτογραφίες που έχουν ληφθεί το 1919 από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας η οποία χτίστηκε το 1470-ιστορικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό μνημείο σήμερα, μοναδικό σωσμένο κτίσμα από τη λαίλαπα του ναζισμού και το «ευαγγέλιο» του τόπου.
Μεγάλο υπήρξε το ενδιαφέρον για τα εκθέματα και σημαντική ήταν η επισκεψιμότητα του περιπτέρου. Επισκέπτες της Γιορτής Κρασιού είχαν την ευκαιρία να μάθουν λίγα περισσότερα πράγματα για τη μαρτυρική και περήφανη ιστορία του χωριού.
Ανάμεσα στους επισκέπτες του περιπτέρου, η βουλευτής Ευαγγελία Λιακούλη, ο δήμαρχος Τυρνάβου Γιάννης Κόκουρας, η νυν και πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Αμπελώνα, Έλλη Μασούρα και Βούλα Τσακνάκη αντίστοιχα, ο δάσκαλος Απόστολος Παπαϊωάννου-ψυχή πολλών συλλόγων της περιοχής και ιερείς της περιοχής. Παρόντες ο μπαρμπα-Κώστας Μουγδής και η Σταματία Μουγδή υπέργηροι άνω των 90 χρόνων και οι δύο, αφηγούμενοι ζωντανές μνήμες από την παλιά Σκαμνιά… Παρόντα με ζωντάνια και τα κορίτσια του μικρού χορευτικού του Συλλόγου με φουστανάκια μιας άλλης εποχής, της εποχής που το «καλό» φουστάνι ήταν ξεχωριστό για τις Κυριακές και τις γιορτές… Οι επισκέπτες κεράστηκαν το κλασικό λουκούμι, όπως άλλοτε το κερνούσαν στις γιορτινές συγκεντρώσεις στο χωριό…
Ο Σύλλογος ευχαριστεί όλους τους Συλλόγους της περιοχής για την ευγενική συνεργασία, τη χοροδιδασκάλισσα Ζωή Ούρδα, καθώς και τους Σκαμνιώτες και τις Σκαμνιώτισσες που συνέβαλαν να στηθεί και να λειτουργήσει με μεράκι το εν λόγω περίπτερο.