Κατεδαφίστηκε ο παλιός ναός του Αγ. Αθανασίου

Θα δημιουργηθεί φιάλη αγιασμού στη θέση που ήταν η Αγία Τράπεζα

Κατεδαφίστηκε χθες ο παλιός ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου, που εδώ και χρόνια υπέμενε μαρτυρικά τη φθορά του χρόνου. Ο σεισμός του 2021 επιδείνωσε την κατάστασή του και η κατεδάφιση ήταν μονόδρομος, αφού πλέον ήταν ένα επικίνδυνο κτίριο. Ωστόσο προτού οι μπουλντόζες πιάσουν δουλειά έπρεπε να τα τακτοποιηθούν κάποια ζητήματα, όπως το να μη χαθεί η Αγία Τράπεζα του ναού. Οι εικόνες είχαν διασωθεί χρόνια πριν. Συγκινημένοι ορισμένοι κάτοικοι της συνοικίας, μεγαλύτεροι σε ηλικία, κοντοστάθηκαν χθες στο σημείο παρακολουθώντας ένα ακόμη κομμάτι της θρησκευτικής ιστορίας του τόπου να μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Σύμφωνα με τον π. Ιγνάτιο Μουρτζανό η Αγία Τράπεζα μεταφέρθηκε και στον χώρο του «Φυτού» της Αγίας Τραπέζης (έτσι ονομάζεται η οπή στο κέντρο της Αγίας Τράπεζας, φυτεύονται πάντοτε μαρτυρικά Ιερά λείψανα Αγίων που μαρτύρησαν) θα τοποθετηθεί-κατασκευαστεί μια φιάλη αγιασμού όπου θα τελούνται θρησκευτικές λειτουργίες.
Σχεδόν 2 αιώνες ιστορίας…
Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη της Λάρισας Νικόλαο Παπαθεοδώρου η πρώτη αναφορά για το παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου στον Αρναούτ μαχαλά είναι το 1826 στο κώδικα του Αγ. Αχιλλίου. Το 1855 οι κάτοικοι των συνοικιών Αρναούτ και Σαρασλάρ υπέγραψαν πληρεξούσιο για την κατασκευή του ναού της συνοικίας, τον Άγιο Αθανάσιο. Το έγγραφο αυτό έχει διασωθεί. Συντάχθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1855 με την εποπτεία του μητροπολίτη Λαρίσης Στεφάνου και το υπέγραψαν «όλοι οι Μαχαλιώτες» κάτοικοι, με πρώτους τους ιερείς του Αρναούτ μαχαλά. Με το πληρεξούσιο αυτό συνεστήθη ερανική επιτροπή αποτελούμενη από ευυπόληπτα μέλη της συνοικίας, τα οποία θα φρόντιζαν για την είσπραξη των εισφορών μέχρι την αποπεράτωσή του. Η ολοκλήρωση του ναού άργησε. Τα εγκαίνια του Αγίου Αθανασίου έγιναν το 1869 και πρώτοι επίτροποι του ναού αναφέρονται ότι ήταν οι Γεώργιος Φαρμακίδης, Κωνσταντίνος Σηλυβρίδης Αριστ. Χατζημέμος, Παναγιώτης Κουκουτάρας και Γεώργιος Κόμης. Το 1925-26, προφανώς επειδή ο ναός ήταν απλός στην κατασκευή και ανεπαρκής στο μέγεθος ώστε να εξυπηρετεί τις αυξανόμενες ανάγκες της ενορίας, «ανακαινίσθηκε εκ βάθρων» στο ίδιο σημείο όπου βρισκόταν ο παλαιός. Δυστυχώς η ζωή του ναού αυτού υπήρξε σύντομη, μόνον 15 χρόνια, αφού την 1η Μαρτίου 1941 καταστράφηκε σοβαρά από τον σεισμό και κρίθηκε κατεδαφιστέος, χωρίς όμως μέχρι το 1946 τουλάχιστον να έχει ακόμα κατεδαφισθεί. Αφού ακολούθησε μια μακροχρόνια προσωρινή στέγαση του ναού σε κατάλληλα διαμορφωμένο οίκημα που βρισκόταν στον προαύλειο χώρο, στις 3 Μαρτίου 1987 έγιναν τα εγκαίνια του σημερινού ναού.
Σώζονται εικόνες από το 1869
Οι παλιές εικόνες που σώθηκαν στο ναό είναι πολλές, πάνω από 80, ενώ πριν από είκοσι περίπου χρόνια κατέγραψε τα κειμήλια του ναού ο κ. Θεόδωρος Παλιούγκας. Το 1869, είχαν φιλοτεχνηθεί οι εικόνες του τέμπλου, όπως μαρτυρούν οι επιγραφές που τις συνοδεύουν. Σώζονται επτά δεσποτικές εικόνες και δεκαπέντε εικόνες Δωδεκαόρτου και φαίνεται ότι δύο ήταν οι σειρές εικόνων του τέμπλου. Οι δεσποτικές εικόνες έχουν ύψος 1μ. και πλάτος 65-72 εκ. Οι εικόνες που σώζονται είναι του Χριστού, της Παναγίας που φέρει την επιγραφή «Η Ελεούσα», του Αγίου Αθανασίου , του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Αγίου Νικολάου με τον Άγιο Στυλιανό, των Τριών Ιεραρχών, της Ζωοδόχου Πηγής και ακολουθούν οι εικόνες του Δωδεκαόρτου». Επίσης σώζονται και φορητές του 19ου αιώνα αλλά και ορισμένες παλαιότερων εποχών.
ΝΑΤΑΣΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ