Άνθρωποι που μένουν κάθε καλοκαίρι στο χωριό Μεγαλόβρυσο επικοινώνησαν με την «Ε» και εξέφρασαν το παράπονο πως δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο ναό του μοναστηριού όποτε το επιθυμούν, ενώ τα τηλέφωνα επικοινωνίας που διαθέτουν δεν τα σηκώνει κάποιος για να μπορούν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας. Γενικά εξηγούν πως παρατηρούν ένα μόνιμο πρόβλημα στη συνεννόηση, κάτι που τους ενοχλεί. Άλλωστε υποστηρίζουν πως πρόκειται για ένα σημαντικό εκκλησιαστικό μνημείο.
Η «Ε» σε επικοινωνία που είχε με τον ηγούμενο, αρχιμανδρίτη π. Αθανάσιο Παραβάντσο (που βρίσκεται εκεί και κάνει εργασίες τα τελευταία χρόνια) μετέφερε την ένσταση, όμως εκείνος έδωσε τη δική του διάσταση λέγοντας πως όποιος επιθυμεί να επισκεφτεί τον χώρο βρίσκει τρόπο επικοινωνίας με λίγη υπομονή. Λόγω των πολλών εργασιών που γίνονται καθημερινά και εξαιτίας του ότι είναι μόνος του, διαρκώς υποστηρίζει πως σηκώνει το τηλέφωνο όποτε προλαβαίνει και συνεννοείται άριστα με όποιον έχει τη διάθεση να το κάνει. Υποστηρίζει επίσης πως αυτό συμβαίνει πάντα τέτοια εποχή, δεδομένου πως έρχονται πολλοί καλοκαιρινοί επισκέπτες στο χωριό, ενώ το υπόλοιπο διάστημα δεν υπάρχει κανένα θέμα.
Η Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μεγαλόβρυσου-Αγιάς βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων, κοντά στο Μεγαλόβρυσο. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος αποτελεί ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και αποτελεί ανακηρυγμένο βυζαντινό μνημείο από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας. Οι τοιχογραφίες του ναού είναι του 17ου αιώνα και έγιναν από το ίδιο συνεργείο Ηπειρωτών αγιογράφων, που αγιογράφησε και το καθολικό της παλαιάς μονής Τιμίου Προδρόμου στο χωριό Ανατολή.
Στον χώρο της μονής, όπως αναφέρεται και στον επίσημο ιστότοπό της, έχουν απομείνει ελάχιστα ερείπια των παλιών κελλίων. Δυστυχώς δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής τεκμηριωμένες πληροφορίες από ιστορικά αρχεία, που να αφηγούνται την προϊστορία της μονής. Ηλικιωμένοι κάτοικοι του Μεγαλόβρυσου έχουν πει ότι η μονή διαλύθηκε κατά τη δεκαετία του 1930 ελλείψει πόρων για την επιβίωση των μοναχών.
Έκτοτε ναός χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους ως παρεκκλήσιο του χωριού, όπου γίνονταν οι παρακλήσεις του Δεκαπενταύγουστου στη Θεοτόκο, καθώς και η πανήγυρη της Κοιμήσεως στις 15 Αυγούστου.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ