Διαβάζουμε σε σχετική αγγελία: ΚΗΔΕΙΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥ. Τον αγαπημένο μας γιο, αδελφό και θείο ΠΑΥΛΟ ΠΑΥΛΟΥ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ από την Ξυλοτύμπου 18 ετών Καταδρομέα της 33ης Μοίρας Καταδρομών που έπεσε ηρωικά μαχόμενος την 21ην Ιουλίου 1974 και τα οστά του ανευρέθηκαν στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA, κηδεύουμε το Σάββατο 29 Ιουλίου 2023 και ώρα 10:30 π.μ. από την Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ και Μαρίνης στην Ξυλοτύμπου. Της κηδείας θα παραστεί Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος. Οι τεθλιμμένοι: Μητέρα: Αναστασία Παύλου. Αδέλφια: Ειρήνη - Ανδρέας Παπαγεωργίου, Κατερίνα Παύλου, Σταυρούλας - Δήμος Παπαγεωργίου. Ανίψια, ξαδέλφια και λοιποί συγγενείς».
Ο Καταδρομέας Παύλου Παύλος υπηρετούσε τη θητεία του στις Δυνάμεις Καταδρομών και πιο συγκεκριμένα στον 31ον Λόχο Κρούσεως της 33ης Μοίρας Καταδρομών με έδρα το Πέλλαπαϊς. Ο Παύλος μόλις είχε προλάβει να συμπληρώσει θητεία έξι μηνών όταν έγινε η τουρκική εισβολή. Κλήθηκε να μετάσχει στην επιχείρηση κατάληψης των υψωμάτων πέριξ του Αγίου Ιλαρίωνα με απώτερο στόχο την κατάληψη και του ομώνυμου Κάστρου. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο πολέμησε γενναία και άφησε την τελευταία του πνοή στο πεδίο της τιμής. Για τη δράση και τον ηρωικό θάνατό του μίλησαν ο διμοιρίτης του Μέντζης Σάββας και ο διοικητής 33ης Μοίρας Καταδρομών, ταγματάρχης Ανδρέας Πετεμερίδης. Μεγάλη συγκίνηση προκάλεσαν οι ομιλίες από τις δύο αδελφές του Ήρωα και τον Ανιψιό του Γιώργο.
Τραγική φιγούρα η μητέρα του που περίμενε καρτερικά για 49 ολόκληρα χρόνια την επιστροφή του. Όπως σημειώνει ο εγγονός της Γιώργος Παπαγεωργίου: «... 89 χρονών η γιαγιά Αναστασία, 49 χρόνια στην αναμονή, με δεκαετίες μόχθου στα χωράφια να βαραίνουν την πλάτη της και με αρκετά προβλήματα υγείας να της έχουν καθηλώσει τα τελευταία χρόνια, ήταν εκεί, αγέρωχη, σιωπηρή, με το βλέμμα καρφωμένο στο φέρετρο με τα λιγοστά οστά του μονάκριβου γιου της. Με αξιοπρέπεια και περηφάνια τον υποδέχθηκε, με βουβό κλάμα αλλά καθαρό βλέμμα...».
Λίγα χρόνια πριν μιλώντας για τον μονάκριβο της Παύλο είπε μεταξύ άλλων: «... Το όνειρό του ήταν να καταταγεί στα Λ.Ο.Κ., όταν θα υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία. Όταν πλησίασε ο καιρός της κατάταξής του, έκανε πολλή προετοιμασία, για να μπορέσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Έκανε ο ίδιος βάρη με τσιμέντο, πρώτα πιο μικρά και μετά πιο μεγάλα και μ’ αυτά γυμναζόταν συστηματικά.
Η χαρά του, όταν τελικά τα κατάφερε να καταταγεί στα Λ.Ο.Κ., στην 33η Μοίρα στο Πέλλαπαϊς, ήταν πολύ μεγάλη. Κατατάχθηκε στον στρατό αρχές Ιανουαρίου του 1974.
Στον στρατό ήταν πολύ ευχαριστημένος. Ο εξ Ελλάδος διοικητής της Μοίρας του, Γεώργιος Κατσάνης, (ο οποίος έπεσε μαχόμενος στον Άγιο Ιλαρίωνα) τον αγαπούσε πάρα πολύ. Αυτό τον διοικητή τον γνωρίσαμε όταν πήγαμε στο στρατόπεδό του, για να γιορτάσουμε μαζί το Πάσχα του 1974. Το τελευταίο Πάσχα που περάσαμε μαζί.....
Θυμούμαι τα γεμάτα θλίψη και πόνο τραγούδια που αφιέρωνε σε μας και στους φίλους του μέσω του προγράμματος «Η ώρα του εθνοφρουρού». Το τελευταίο τραγούδι που μας αφιέρωσε ήταν το «Δεν θέλω να με κλάψετε...».
Εγώ τον είδα τελευταία φορά στις 29 Ιουνίου 1974, όταν βγήκε με άδεια, την μέρα της ονομαστικής του γιορτής. Ήταν ολοφάνερο ότι κάτι τον βασάνιζε. Δεν μιλούσε, δε γελούσε, μόνο ήταν σκεφτικός. Και έφυγε παίρνοντας μαζί του αυτή τη μελαγχολία, χωρίς να πει σε κανέναν τίποτε...».
Ένα ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα ακούστηκε όταν ο Παύλος συνοδεία τιμητικού στρατιωτικού αγήματος μπήκε στην εκκλησία. Εκεί τον υποδέχθηκαν η μητέρα του Αναστασία, οι τρεις αδελφές του, όλοι οι συγγενείς και συγχωριανοί του, οι συμπολεμιστές του και πολλοί επίσημοι, ανάμεσα τους ο Υπουργός Άμυνας Μιχάλης Γιωργάλλας, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Δημόκριτος Ζερβάκης, εκπρόσωποι κάθε Αρχής και εξουσίας και πλήθος κόσμου.
Υστερόγραφο: Τον Παύλου Παύλο τον γνώριζα πολύ καλά γιατί είχα την ύψιστη τιμή να είμαι ο επιλοχίας του. Ήταν ένα γενναίο, σεμνό και χαμογελαστό παλληκάρι που από την πρώτη στιγμή κέρδιζε την εμπιστοσύνη σου.
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
av.avgoustiνοs@gmail.com
