είχε ενταχθεί στην εθνική αντίσταση ως αετόπουλο και στη συνέχεια ως ΕΠΟΝίτης, ενώ από διάφορες θέσεις του κινήματος συμμετείχε στα κοινά, πάντα ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Εξορίστηκε και φυλακίστηκε για τη δράση του και την ιδεολογία του το 1959, το 1961 και το 1967. Μετά τη μεταπολίτευση διετέλεσε μέλος της Επιτροπής πόλης και αργότερα ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ για πολλά χρόνια. Δημοτικός σύμβουλος επί δημαρχίας Αλέκου Χονδρονάσιου από το 1959 είναι χαρακτηριστικό ότι το 1967 με τη δικτατορία, όντας δημοτικός σύμβουλος, συλλαμβάνεται μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο και εξορίζεται στη Γιούρα. Το 1982 διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και αντιδήμαρχος επί δημαρχίας Αριστείδη Λαμπρούλη. Στήριξε για πολλά χρόνια το Παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ως μέλος της Δ.Ε., αλλά και από τη θέση του πρόεδρου. «Σε όλον τον διάβα της ζωής, από τις εξορίες και τις φύλακες, από τη Γιούρα έως το Λακκί και το Παρθένι, όχι μόνο δεν λύγισε», αλλά, όπως ο ίδιος λέει στο βιογραφικό του, «σφράγισε τη δράση του με το ΚΚΕ». Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα, αντιπροσωπεία της Δ.Ε. του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τον επισκέφτηκε και του παρέδωσε τιμητική πλακέτα (φωτ.) για την πολύχρονη προσφορά του στην εθνική αντίσταση και το κίνημα, καθώς αποτέλεσε «φωτεινό παράδειγμα για τις νέες γενιές στην καθημερινή πάλη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος». Η ημέρα της κηδείας θα γίνει γνωστή σήμερα.
