Το βιβλίο που φέρει τον τίτλο «Φτάνει που θυμάμαι εγώ» είναι ένα παραμύθι βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα, μέσα από το κουτί αναμνήσεων της συγγραφέα. Το βιβλίο ενισχύει τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών, ενώ τα βοηθά να γνωρίσουν και να μιλήσουν για το Αλτσχάιμερ.
Η ιστορία είναι σε έντονα τρυφερό τόνο μέσα από τα μάτια της μικρής πρωταγωνίστριας που βλέπει τον παππού της σιγά-σιγά να ξεχνά και να χάνεται. Μέσα από μικρά καθημερινά πράγματα, η ηρωίδα, και η συγγραφέας μέσα από αυτή, δείχνει στα παιδιά πώς μπορούν να φανούν χρήσιμα και πώς μέσα από το παιχνίδι και τον αυθορμητισμό μπορούμε να κάνουμε τη ζωή της τρίτης ηλικίας καλύτερη. Είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα που αφήνει μικρούς και μεγάλους να στοχαστούν και να συνομιλήσουν.
Το βιβλίο είναι κατάλληλο για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας.
Περίληψη: «Ο παππούς μου καμιά φορά μπερδεύει το όνομά μου με της μαμάς μου και δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει αυτό… Ο μπαμπάς δεν τον αφήνει πλέον να οδηγήσει και όταν μαγειρεύουμε ξεχνάει εάν έβαλε σκόρδο ή κρεμμύδι. Τι παράξενο! Παππού μου, μην ανησυχείς για τίποτε, θα είμαι εγώ εδώ να σου θυμίζω τα πάντα!».
Μια συγκινητική ιστορία ευαισθητοποίησης για τη νόσο Αλτσχάιμερ στα άτομα τρίτης ηλικίας. Βοηθά στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Ειρήνη Γεωργία Γαλάνη μένει στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από τη Δράμα. Είναι δημόσιος υπάλληλος και διαπιστευμένη coach του τμήματος life coaching του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Αυτό το παραμύθι είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια και αναφέρεται στο μεγάλωμά της δίπλα σε έναν υπέροχο παππού με Αλτσχάιμερ. Μπορεί οι άνθρωποι με άνοια να μη μας θυμούνται πάντα, αλλά τους θυμόμαστε εμείς, και αυτό είναι αρκετό.
