Το Αρχείο της Αννας Βαγενά για το «ΘΘ»

Παρουσιάστηκε στις εκδηλώσεις *Δωρίθηκε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους * Οικουμενική η αναγνώριση του έργου και της μεγάλης προσφοράς της

Του αγιασμού της Γιορτής, το απόγευμα του Σαββάτου, στο Αρχειοφυλακείο Αγιάς, το οποίο στεγάζεται στο Μεταξοχώρι, προηγήθηκε παρουσίαση προσωπικού αρχείου της Άννας Βαγενά, το οποίο δωρίθηκε στα ΓΑΚ (Γενικά Αρχεία του Κράτους) Λάρισας και αφορά την ίδρυση και τα πρώτα

χρόνια λειτουργίας του «Θεσσαλικού Θεάτρου», του πρώτου, σημειωτέον, περιφερειακού θεάτρου της πατρίδας μας.
Όπως εξήγησε η προϊσταμένη των ΓΑΚ Λάρισας Φανή Καραγιάννη, η οποία για άλλη μια φορά εξέφρασε τις θερμές της ευχαριστίες προς την κ. Βαγενά, το αρχείο δωρίθηκε τον περασμένο Οκτώβριο. Περιλαμβάνει άρτια ταξινομημένα και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία της περιόδου από το 1975, όταν ιδρύθηκε το Σωματείο «Θεσσαλική Πνευματική Πορεία», ως το 1983, όταν ο τίτλος παραχωρήθηκε στο υπό ίδρυση τότε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. από το Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο βασίστηκε στη μεγάλη επιτυχία του «Θεσσαλικού Θεάτρου» και δημιούργησε εκείνη την εποχή περιφερειακά θέατρα σε όλη την Ελλάδα.
Η κ. Βαγενά, με ιδιαίτερη συγκίνηση, μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους αναμνήσεις και ιστορίες από την εποχή εκείνη. Αναφέρθηκε στο μαθητικό της όνειρο να γίνει ηθοποιός και να δημιουργήσει ένα λαϊκό θεσσαλικό θέατρο, ένα όνειρο που εν τέλει μετά τη βράβευσή της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972, μετά τις δουλειές της ως ηθοποιός στην Αθήνα, επέστρεψε στη Λάρισα το 1975 και έκανε πραγματικότητα με την ίδρυση της «Θεσσαλικής Πνευματικής Πορείας» μαζί με τους Κώστα Τσιάνο και Γιώργο Ζιάκα.
Ένα εγχείρημα δύσκολο, με ελάχιστα χρήματα, που αρχικά στήριξαν 152 μέλη, κάτοικοι της Λάρισας, αλλά και πνευματικοί άνθρωποι της χώρας. Ένα εγχείρημα που στη συνέχεια έτυχε της πλήρους αποδοχής από τον κόσμο της Λάρισας και των χωριών της και σιγά-σιγά η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα.
Η κ. Βαγενά μίλησε για τις δυσκολίες, για τις ομορφιές αυτής της πορείας ως το 1983, αλλά και για το πόσο σπουδαίο ήταν όλο αυτό για τον κόσμο εκείνης της δεκαετίας αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, λέγοντας χαρακτηριστικά πως: «Δεν το κάναμε εμείς όλο εκείνο το εγχείρημα. Το έκανε η ανάγκη της εποχής». Απευθυνόμενη στην κ. Καραγιάννη εξέφρασε, από τη μια, την πεποίθησή της ότι το αρχείο πια βρίσκεται σε καλά χέρια και, από την άλλη, την ελπίδα της γρήγορα να ψηφιοποιηθεί.