Η εκδήλωση που έγινε στο Επιμελητήριο Λάρισας άνοιξε με χαιρετισμό που απηύθυνε το μέλος του Δ.Σ. Βάνα Τζβέρκου, ενώ ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Οδυσσέας Μπόρος δήλωσε μεταξύ άλλων πως «σήμερα παρά ποτέ πρέπει να ενεργοποιηθούν οι προβλέψεις του Πρωτοκόλλου γιατί γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες καταπατήσεως στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Β. Ηπείρου.
Η αναίτια και προκλητική σύλληψη του ομογενούς μας Βορειοηπειρώτη, δημάρχου Χιμάρας, Διονύση-Φρέντι Μπελέρη, δύο ημέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Αλβανία, δεν αποτελεί μία εξαίρεση της εγκληματικής πολιτικής του αντιδημοκρατικού καθεστώτος Ράμα, αλλά αποτελεί συνέχεια της πολιτικής εκφοβισμού και τρομοκράτησης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού».
Για να καταλήξει σημειώνοντας ότι «ζητούμε την άμεση απελευθέρωση του Διονυσίου-Φρέντη Μπελέρη, αλλά και την έμπρακτη συμπαράσταση της ελληνικής πολιτείας, με την καταδίκη αυτής της ενέργειας, και τη λήψη μέτρων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου».
Στο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας αναφέρθηκε ο κεντρικός ομιλητής, δικηγόρος Νικόλαος Τσιρέλης, σημειώνοντας ότι «μεταξύ άλλων, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας προέβλεπε τα εξής: Στην Αυτόνομη Ήπειρο εξασφαλιζόταν ειδική διοικητική οργάνωση, με το δικαίωμα να αυτοδιοικείται. Η Αυτόνομη Ήπειρος θα αντιπροσωπευόταν από δικούς της βουλευτές στην Αλβανική Βουλή. Επίσημη γλώσσα της Αυτόνομης Ηπείρου θα ήταν η Ελληνική. Η γλώσσα των Σχολείων υποχρεωτικά θα ήταν η Ελληνική και προαιρετικά η Αλβανική. Η θρησκευτική διδασκαλία θα γίνονταν μόνο στα Ελληνικά».
Για να προσθέσει ότι «λόγω της έναρξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί. Η αναταραχή που ακολούθησε στην επικράτεια της Αλβανίας, οδήγησε τις Μεγάλες Δυνάμεις να δώσουν εντολή στον Ελληνικό Στρατό να καταλάβει εκ νέου τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου τον Οκτώβριο του 1914 (2η απελευθέρωση). Ο Εθνικός Διχασμός και η ήττα στη Μικρασία υποχρέωσε την Ελλάδα να εγκαταλείψει και πάλι τη Βόρειο Ήπειρο.
Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, το Αλβανικό καθεστώς, απέφυγε να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Το 1939 η Αλβανία εντάχθηκε στο Ιταλικό Κράτος, που το 1940 επιτέθηκε στην Ελλάδα, η οποία, αφού απέκρουσε τους Ιταλούς, εισήλθε στη Βόρειο Ήπειρο, την οποία απελευθέρωσε μέσα σε κλίμα πάνδημου ενθουσιασμού των γηγενών Ελλήνων (3η απελευθέρωση). Για άλλη μια φορά, όμως, ο Ελληνικός Στρατός υποχρεώθηκε να αποχωρήσει.
Η επικράτηση του καθεστώτος Εμβέρ Χότζα, δεν άφησε περιθώρια για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, το οποίο, καθώς δεν έχει ακυρωθεί από κάποια άλλη μεταγενέστερη Διεθνή Συμφωνία, βρίσκεται ακόμη σε ισχύ.
Μέχρι και σήμερα, η εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας αποτελεί μία από τις Ελληνο-Αλβανικές εκκρεμότητες, για τις οποίες ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου είχε δηλώσει σε ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων: «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνον το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι’ οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος... Καθ’ όσον αφορά την Βόρειο Ήπειρο... η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος».