Ολόκληρη ἡ κτίση πανηγυρίζει καί παντοῦ βασιλεύει χαρά, κατά τήν νύκτα ἡ ὁποία φαντάζει φωτεινότερη καί ἀπό τήν πλέον ἡλιόλουστη ἡμέρα.
Καί εἶναι δικαιολογημένη ἡ χαρά μας γιατί ἡ νύκτα αυτή σήμανε τήν διάλυση, τήν ὁριστική καί ἀμετάκλητη εξαφάνιση τοῦ σκότους καί τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου, πού μέχρι τότε βασίλευε σ' ὁλόκληρη τήν κτίση. Τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου διέλυσε τά σκοτάδια καί γέμισε ὁλόκληρο τό σύμπαν μέ φῶς, ὅπως πολύ χαρακτηριστικά ψάλλουμε• «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Τό ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου πού ἀνάγγειλε ὁ ἀπαστράπτων ἄγγελος στίς Μυροφόρες μέσα ἀπό τό ὁλόφωτο κενό μνημεῖο, φώτισε πλέον καί ὅλη τήν πλάση. Ὅσο καί ἄν προσπάθησαν κάποιοι νά παραποιήσουν τήν εἴδηση τῆς Ἀναστάσεως ἤ ἐσφαλμένα ὅπως νόμιζαν νά ἐμποδίσουν τήν ἀκτινοβολία τοῦ γεγονότος, τό ἀνέσπερο ἀναστάσιμο φῶς παραμένει στούς αἰῶνες ἄσβεστο. Ἐξακολουθεῖ νά φωτίζει συνεχῶς μέ ἀμείωτη καί μάλιστα διαρκῶς αὐξανόμενη λάμψη τήν ἀκτινοβολία του.
Φωτίζει τόν οὐρανό, πού ἕως τότε ἦταν κλειστός γιά τούς ἀνθρώπους. Φωτίζει τήν γῆ, πού εἶχε γεμίσει μέ τά ἔργα τῆς ἀνομίας, τῆς διαφθορᾶς, τῆς πλάνης καί τοῦ σκότους. Τό ἀδιαπέραστο πυκνό σκοτάδι πού κάλυπτε τόν κόσμο, ὑποχωρεῖ πλέον μπροστά στήν ἀκτινοβολία τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως.
Οἱ ἄνθρωποι πού πιστεύουν μέ τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον φωτίζονται. Παραμερίζουν καί δέν παραμένουν στα σκοτάδια τῆς πλάνης, τῆς εἰδωλολατρίας, τῆς δεισιδαιμονίας καί τῶν διαφόρων παθῶν. Γεμίζουν μέ φῶς καθοδηγητικό, που φωτίζει τόν νοῦ καί τήν καρδιά τους, καί τούς ὑποδεικνύει τί νά πιστεύουν καί πῶς νά ζοῦν.
Καί ἐνῶ προηγουμένως εἶχαν ζωή σκοτεινή καί ἦταν ἐγκλωβισμένοι στα σκοτεινά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, τώρα λάμπουν καί ἀκτινοβολοῦν. Λάμπουν μέ τήν δύναμη τοῦ νικητή τοῦ θανάτου καί ἀκτινοβολοῦν τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως μέ τήν ἁγία ζωή τους στό περιβάλλον τους.
Αὐτό τό ὑπέρλαμπρο καί οὐράνιο φῶς τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ὁ πλοῦτος καί ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας. Μέ αὐτό τό φῶς οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἀντιμετώπιζαν ἀτρόμητοι τά φρικτότατα μαρτύρια καί τόν θάνατο. Μέ αὐτό τό οὐράνιο φῶς σκληροί διώκτες καί ἀνάλγητοι δήμιοι ἕνιωσαν τήν καρδιά τους να μαλακώνει καί ἀρνούμενοι τά πάντα θυσιάστηκαν γιά τόν νικητή τοῦ θανάτου.
Αὐτό τό φῶς ἀνέδειξε μεγάλους ἁμαρτωλούς καί ἀρνητές τοῦ Θεοῦ σέ ἁγίους καί ἰσαποστόλους. Αὐτό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τό φῶς δηλαδή τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε «ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου», εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα μας. Μέ τήν δύναμη αὐτοῦ τοῦ φωτός μποροῦμε νά διαπεράσουμε τα σκοτάδια τοῦ κόσμου, να ξεπεράσουμε κάθε εἴδους κρίση στήν ζωή μας καί νά φθάσουμε στην ἁγιότητα. Ὁ ἀναστάς Κύριος εἶναι καί δίνει τό «φῶς τῆς ζωῆς».
Ἄς ἀκολουθοῦμε σταθερά τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί νά μαρτυροῦμε γιά αὐτήν ὄχι μόνον ὡς ἱστορικό γεγονός καί εὐκαιρία κοσμικῆς πανηγύρεως, ἀλλά καί ὡς πνευματική εμπειρία νέας ἀναστημένης ζωῆς, διαλαλῶντας τό «Χριστός ἀνέστη» μέ τόν λόγο, ἀλλά καί μέ τήν ζωή μας!»