Αποκριάτικη ζωή και φως

Πλημμύρισε το κέντρο της Λάρισας *Οι αποκριάτικες στολές είχαν την τιμητική τους στις πλατείες

Ένα Σαββατοκύριακο πριν την Αποκριά και το κέντρο της Λάρισας έσφυζε από ζωή, όπως και οι συνοικίες της. Ο αίθριος καιρός και η ηλιοφάνεια αποτέλεσαν δέλεαρ για πολλούς να ξεχυθούν στο κέντρο και τα περίχωρα. Έτσι, το Σάββατο πολλοί συνδύασαν το πρωινό τους καφεδάκι με μια

βόλτα στα μαγαζιά που ήταν ανοιχτά, ενώ την Κυριακή οι βόλτες στον Πηνειό και το Αρχαίο Θέατρο είχαν την τιμητική τους. Οι καφετέριες και οι ταβέρνες γέμισαν από κόσμο όλων των ηλικιών. Την παράσταση, βέβαια, έκλεψαν οι μικροί της παρέας κι αυτό γιατί ήδη οι αποκριάτικες στολές είχαν γίνει …δεύτερη φύση τους και δεν τις αποχωρίζονταν.
Έβλεπε, λοιπόν, κανείς μικρούς ήρωες και μικρές πριγκίπισσες να παρελαύνουν από την Κεντρική πλατεία, να βολτάρουν στο Αρχαίο Θέατρο και στον Πηνειό, και να παίζουν με όλη την «οικογένεια» της Ντίσνεϊ, κι όχι μόνο, στο προαύλιο του Μύλου και τις πλατείες των συνοικιών. Πειρατές και πειρατίνες, σούπερ ήρωες και ηρωίδες, πριγκίπισσες και πρίγκιπες, νεράιδες και γοργόνες, όλη η «φαμίλια» Άνταμς, με πρωταγωνίστρια τη Γουένσντεϊ, τερατάκια και ζωάκια, έτρεχαν εδώ κι εκεί με μια σερπαντίνα στο χέρι και επιδίδονταν σε ένα ασταμάτητο παιχνίδι με τους φίλους και τις φίλες τους, ενώ οι στολές τους αποτελούσαν μια αφορμή για να πιάσουν κουβέντα και να κάνουν νέους φίλους και φίλες, με τους/τις οποίους/-ες μοιράζονταν το ίδιο πάθος για το πρότυπό τους.
Τι πιο όμορφη εικόνα από το να βλέπει κανείς στις πλατείες -την Κεντρική, της Νεάπολης, της Φιλιππούπολης, του Αβέρωφ κ.λπ.- παππούδες και γιαγιάδες να κρατάνε από το χέρι τα «μεταμφιεσμένα» τους εγγόνια και όλο περηφάνια να τα καμαρώνουν και να παινεύονται στους φίλους και τους συγγενείς που συναντούσαν για τα μικρά αυτά πλασματάκια που τους είχαν δώσει πνοή ζωής. Λίγο πιο πέρα, γονείς να κάθονται στις καφετέριες και τα παγκάκια με φίλους/-ες, συναδέλφους/-ισσες και γονείς συμμαθητών/-τριών των παιδιών τους και να απολαμβάνουν το καφεδάκι τους συνομιλώντας, ξεφεύγοντας λίγο από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, έχοντας πάντα σε απόσταση αναπνοής τα «καμάρια» τους, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν. Ακόμη και τα καρότσια που κουνούσαν οι μαμάδες και οι μπαμπάδες είχαν μέσα αυτές τις μέρες μικρά αγγελούδια ντυμένα μελισσούλες, αρκουδάκια, μίνι και μίκιδες, ενώ η χαρά των «νταντάδων» ήταν να ετοιμάζουν τους μικρούς και τις μικρές για τα πάρτι τους, βάφοντάς τα και κάνοντας εξεζητημένα χτενίσματα, που να αρμόζουν σε μικρές πριγκίπισσες και πειρατές.
Σαββατοκύριακο ήταν άλλωστε και τα πάρτι γενεθλίων διαδέχονταν το ένα το άλλο. Με μια μικρή διαφορά, βέβαια, από τα προηγούμενα. Οι προσκλήσεις που έλαβαν τα παιδιά για τα πάρτι γενεθλίων των φίλων τους, αυτήν τη φορά είχαν και «dress code». Έπρεπε, δηλαδή, να εμφανιστούν με την αγαπημένη τους αποκριάτικη στολή. Γεγονός που τους έδωσε μεγάλη χαρά, μιας και είχαν ακόμα μια ευκαιρία να μεταμορφωθούν και να φορέσουν ό,τι αγαπούν, να βάψουν τα πρόσωπά τους και τα μεγαλύτερα της παρέας και τα μαλλιά τους, και να διασκεδάσουν με την παρέα τους.
Σ.Κ.