«Η Ημέρα Μνήμης δεν είναι μια τυπική απόδοση τιμής στα θύματα. Είναι μια διαρκής υπενθύμιση για τα δεινά που μπορεί να φέρει η κυριαρχία του μίσους, του φανατισμού, της προκατάληψης και της μισαλλοδοξίας, αλλά και η αδράνεια και η απάθεια της κοινωνίας μπροστά σε τέτοια φαινόμενα. Για τη Λάρισα και για την ευρύτερη περιοχή, η ημέρα αυτή έχει ξεχωριστή αξία. Στον τόπο μας, Έλληνες Χριστιανοί και Έλληνες Εβραίοι συνυπήρξαν για αιώνες. Μοιράστηκαν τον μόχθο, τα προβλήματα, τις αγωνίες, αλλά και τα όνειρα για προκοπή και πρόοδο. Στα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της κατοχής, οι γονείς και οι παππούδες μας στάθηκαν ενωμένοι απέναντι στον κοινό εχθρό, πένθησαν μαζί για τους αγαπημένους που χάθηκαν. Για όλες και όλους εμάς, είναι διπλό το χρέος απέναντι στα θύματα της θηριωδίας. Έχουμε χρέος να διατηρήσουμε τη μνήμη τους άσβεστη.
Για να καθοδηγεί τις αποφάσεις και τη στάση μας απέναντι στους αδύναμους, στους ανθρώπους που στοχοποιούνται, που υφίστανται αποκλεισμούς, ακόμη και βία, εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους, εξαιτίας του φύλου, της πίστης τους ή της καταγωγής τους. Έχουμε χρέος να μην εφησυχάσουμε, να μη σιωπήσουμε ποτέ. Να μη γίνουμε παθητικοί συνεργοί στον παραλογισμό και στο μίσος. Η μνήμη και η εγρήγορση είναι το λιγότερο που οφείλουμε στις ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα, αλλά και στις γενιές που ακολουθούν.