τις τελευταίες ημέρες, καθώς και οι χαμηλές θερμοκρασίες να μην ευνοούν τις πολλές μετακινήσεις, ωστόσο μια βόλτα στην ομιχλώδη Λάρισα έχει και την ποιητική της πλευρά, καθώς κάτω από το λευκό της πέπλο η πόλη μεταμορφώνεται. Βυθισμένοι στην καταχνιά πεζόδρομοι, πλατείες και δρόμοι θυμίζουν δραματουργικά στοιχεία ενός δυστοπικού νουάρ, ενώ μια βόλτα στο υγρό, παγερό ποτάμι σε μεταφέρει στο φιλμικό σκηνικό μιας ταινίας του Αγγελόπουλου. Ομίχλη, αντάρα, πούσι, καταχνιά, που καταπίνει στο πέρασμά της τις φιγούρες των ανθρώπων, τη λάμψη από τα λαμπιόνια που στολίζουν την πόλη, τα φυλλώματα των δέντρων και το φως από τα φανάρια των αυτοκινήτων.
Για κάποιους ενδεχομένως ενοχλητική και απόκοσμη, για τους πιο ρομαντικούς ποιητική, για τους οδηγούς επικίνδυνη (οπότε προσοχή), για τους φωτογράφους μια αφορμή για παιχνίδια με τις σκιές και το φως.
