«Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορούν να περιγραφούν, στιγμές που κόβουν ανάσες, στιγμές αλήθειας, που όσοι τις βιώνουν αντιλαμβάνονται το μέγεθος τους αργότερα. Στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη συλλογική μνήμη, όπως αυτές που έζησαν όσοι βρέθηκαν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Κι αυτό παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια των λίγων εμμονικών, μικρών ανθρώπων να διαστρεβλώσουν, να παρασύρουν και να ακυρώσουν έναν φόρο τιμής της πόλης σε μια από τις πιο άξιες, περήφανες, αλλά και πιο πονεμένες κοινότητές της.
Αφού επί έναν χρόνο σχεδόν καθυστερούσαν να προχωρήσουν την αρχική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την ονοματοδοσία της Πλατείας Βορείας Ηπείρου, στηριζόμενοι μάλιστα σε μια κατάπτυστη επιστολή του προέδρου κ. Τάχου προς το Υπουργείο Εξωτερικών, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούσε να μάθει αν μπορούν οι Βορειοηπειρώτες να ...ονομάζονται έτσι, προσπάθησαν στη συνέχεια με νύχια και με δόντια να μην έρθει καν προς συζήτηση το θέμα.
Χωρίς καμία ντροπή, όταν αναγκάστηκαν να το φέρουν προς συζήτηση, επιχείρησαν να διαστρεβλώσουν για άλλη μια φορά τις θέσεις της Λαρισαίων Κοινόν κάνοντας το άσπρο μαύρο, σπέρνοντας έναν ανόητο, αχρείαστο διχασμό, μια και στα μάτια τους το να φτύνουν ήρωες και προγόνους είναι επιτρεπτό αν έτσι “κερδίζει” η παράταξή τους.
Συντονισμένα άσκησαν πίεση στον Οδυσσέα Μπόρο, τον Βορειοηπειρώτη δημοτικό μας σύμβουλο, ελπίζοντας σε ένα του λάθος, ώστε να πιαστούν από εκεί και να ακυρώσουν την προσπάθεια. Τόσο ξέρουν, τόσα λένε. Γιατί όταν το αληθινό αποκαλύπτεται οι σκιές εξαφανίζονται και η μικρότητα φανερώνεται σε όλους.
Ο Λυγμός του Οδυσσέα την ώρα που μίλησε για Μάνα Ελλάδα ήταν αρκετός για να τους κάνει να τρέχουν να κρυφτούν πίσω από ένα φύλλο συκής: Την αντιπρότασή τους. Λες και θα είχε κανείς αντίρρηση αν η πλατεία ονομαστεί Βορειοηπειρωτών ή Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Σε τέτοιο σημείο γελοιότητας έχουν καταντήσει, που νομίζουν ότι θα έτσι φανεί ότι κέρδισαν, λες και οι Λαρισαίοι είναι χαζοί. Τόσο μπορούν, τόσο κάνουν.
Αυτό που αποδείχθηκε χθες περίτρανα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, διώχνοντας κάθε προσπάθεια διχασμού, ακόμα κι αν αυτή προέρχεται από την ηγετική ομάδα του Δημάρχου.
Στη “Λαρισαίων Κοινόν” αισθανόμαστε υπερήφανοι για τη στάση του δημοτικού μας συμβούλου Οδυσσέα Μπόρου που έφερε την ονομασία Βόρειος Ήπειρος στον δημόσιο διάλογο και πέτυχε να υπάρχει απόφαση για ένα θέμα ταμπού για τους απάτριδες, τους γραικύλους και τους νοσταλγούς του Χότζα. Η πρόταση για πλατεία «Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού» αποτελεί μία τεράστια πολιτική νίκη της «Λαρισαίων Κοινόν», αλλά κυρίως μια νίκη της ομόνοιας και της ομοψυχίας των Λαρισαίων απέναντι στη μιζέρια και τον διχασμό που εκφράζουν ο Δήμαρχος και οι συν αυτώ.
Σας ευχαριστούμε όλους, κι όταν η πλατεία Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, ή Βορειοηπειρωτών, ή όπως τελικά θα επικρατήσει, ΒΟΡΕΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, γίνει πραγματικότητα, θα σας περιμένουμε όλους στο γλέντι των εγκαινίων, αδέλφια μονιασμένα, να σύρουμε γιορτινούς κι ενωτικούς.
Γιατί όσο υπάρχουν Έλληνες σαν τον Οδυσσέα, ο Λυγμός της Ρωμιοσύνης τραντάζει ψυχές, γεννά ελπίδες, σηκώνει τα κεφάλια ψηλά.
Γιατί όσο υπάρχουν Έλληνες σαν τους Βορειοηπειρώτες, κανένα μέλλον δεν φοβίζει, αφού πλέον το ξέρουμε: Αφού μπόρεσαν τ’ αδέλφια, μπορούμε κι εμείς».