Ζητά έρευνα για ποινικές ευθύνες

ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 86ΧΡΟΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ «ΙΑΝΟΥ» ΣΤΑ ΦΑΡΣΑΛΑ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ

Την παρέμβαση της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Λάρισας προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο «τέλεσης ποινικών αδικημάτων», καθώς επίσης και «τα πρόσωπα, τα οποία τα τέλεσαν», ζητά 42χρονη από τα Φάρσαλα με αφορμή τον θάνατο της 86χρονης μητέρας της, η οποία πνίγηκε αβοήθητη μέσα στο σπίτι της στο Βασιλί Φαρσάλων όταν εγκλωβίστηκε από τα πλημμυρικά φαινόμενα που προκάλεσε η κακοκαιρία «Ιανός».
Τα έντονα καιρικά φαινόμενα της 18ης Σεπτεμβρίου 2020 που μεταξύ άλλων έπληξαν και την επαρχία των Φαρσάλων, είχαν ως αποτέλεσμα να υπερχειλίσει ο ποταμός Ενιπέας και να καταστραφούν σπίτια, έργα υποδομής και καλλιέργειες, ενώ από το φονικό πέρασμα του «Ιανού» στο Βασιλί Φαρσάλων, η 86χρονη εγκλωβίστηκε στο σπίτι της και πνίγηκε από τη λάσπη. Η 42χρονη κόρης της κατέθεσε προχθές μήνυση στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Λάρισας, σημειώνοντας πως «αν οι φέροντες τη σχετική ευθύνη φορείς, λαμβάνοντας υπόψη τις φυσικές καταστροφές που είχαν συμβεί στην περιοχή κατά το πρόσφατο παρελθόν, είχαν φροντίσει τουλάχιστον από τις μεσημβρινές ώρες της 18ης-09-2020, οπότε και ήταν πλέον εμφανής η καταστροφική εξέλιξη του φαινομένου, να προβούν σε ενημέρωση των κατοίκων και εκκένωση του χωριού, η μητέρα μου θα απομακρυνόταν εγκαίρως από την περιοχή, δεν θα είχε αποκλειστεί στο ίδιο της το σπίτι, και δεν θα είχε ακολουθήσει ο τραγικός θάνατός της».
ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Η 42χρονη στη μηνυτήρια αναφορά της αρχικά περιγράφει τα γεγονότα εκείνης τη ημέρας, διευκρινίζοντας εξαρχής ότι η 86χρονη μητέρα της «ήταν σωματικά και πνευματικά απόλυτα υγιής, διέμενε μόνη της και φρόντιζε την οικία της», ενώ κάποιες φορές «αναλάμβανε τη φροντίδα και τη φύλαξη» των ανήλικων εγγονών.
Για να τονίσει πως, στις 18/09/2020 «ήταν περίπου ώρα 20.00 το βράδυ όταν η αείμνηστη και πολυαγαπημένη μητέρα μου με κάλεσε στο τηλέφωνο και την άκουσα έντρομη και απελπισμένη να μου λέει ότι μπαίνει το νερό στο σπίτι και δεν ξέρει πού να πάει. Της είπα να φωνάξει βοήθεια, έκλεισα το τηλέφωνο και αμέσως μαζί με τον σύζυγό μου», «ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για το Βασιλί» από τα Φάρσαλα όπου διαμένει, μια απόσταση που «δεν είναι περισσότερη από 5 χλμ».
«Έτσι μέσα σε διάστημα λιγότερο των πέντε λεπτών της ώρας είχαμε φτάσει πολύ κοντά στο χωριό και εκεί διαπιστώσαμε ότι οχήματα της Ελληνικής Αστυνομίας απαγόρευαν τη διέλευση των οχημάτων. Όλο το χωριό είχε ήδη πλημμυρίσει. Όσο και αν προσπαθούσα ήταν αδύνατον πλέον να μπορέσω να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με τη μητέρα μου, καθώς οι τηλεφωνικές γραμμές είχαν πλέον διακοπεί και αποτέλεσμα αυτού ήταν να βρεθώ σε κατάσταση πανικού και να κλαίω ασταμάτητα.
Αμέσως μετά το τηλεφώνημα της μητέρας μου κάλεσα στο κινητό του τηλέφωνο τον Πρόεδρο της κοινότητας του Βασιλί ρωτώντας τον για την κατάσταση που επικρατεί στο χωριό και λέγοντάς του ότι η μητέρα μου πνίγεται, εάν μπορεί να στείλει βοήθεια, η απάντηση που έλαβα ήταν ότι αδυνατεί να κάνει το οτιδήποτε διότι το νερό στο χωριό εκείνη τη στιγμή βρίσκεται στα 160 εκατοστά.
Εκεί διαπίστωσα για πρώτη φορά, την παντελή έλλειψη κρατικής βοήθειας και μέριμνας μπροστά στις τραγικές στιγμές που βίωνε εκείνη την ώρα η μητέρα μου αλλά και εμείς.
Αφού πέρασαν περισσότερες από 8 βασανιστικές ώρες και ενώ είχαμε πλέον επιστρέψει στα Φάρσαλα, καθώς η παρουσία μας στο σημείο ήταν ατελέσφορη, αφού όλο το χωριό είχε μετατραπεί σε λίμνη και έπρεπε πρώτα να υποχωρήσει ο όγκος των υδάτων για να διαπιστωθεί η κατάσταση και να γίνουν προσπάθειες εντοπισμού των κατοίκων που είχαν πιθανώς εγκλωβιστεί», η 42χρονη ειδοποιήθηκε όπως σημειώνει «να μεταβώ στην οικία της μητέρας μου γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αδυνατώντας να φτάσω διότι το νερό είχε αρχίσει να υποχωρεί και να εισέρχεται στην πόλη των Φαρσάλων, μετέβη στο Αστυνομικό Τμήμα όπου και εκεί δεν μπορούσαν να μας μεταφέρουν με ασφάλεια την κατάσταση της μητέρας μου. Όταν πλέον η σορός της βρισκόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας και μόνο τότε μου ανακοινώθηκε ο θάνατός της».
ΠΛΗΜΜΕΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Η 42χρονη, στην πολυσέλιδη μήνυσή της κάνει εκτενή αναφορά στα πλημμυρικά φαινόμενα προηγούμενων περιόδων, στα έργα υποδομής και στην κατάσταση του Ενιπέα, σημειώνοντας ότι «ιδίως δε όσον αφορά το τμήμα του ποταμού που διέρχεται από το Βασιλί, ήταν εμφανές σε όλους τους κατοίκους του χωριού πως ήδη σε χρόνο προγενέστερο της πλημμύρας του «Ιανού» και ακόμη από το 2016 όταν και είχαν και πάλι επαναληφθεί πλημμυρικά φαινόμενα, η ροή του ποταμού δυσχεραίνονταν από τη βλάστηση, φυτά δενδρύλλια, που συσσωρεύονταν στην κοίτη, αλλά και από τα φερτά υλικά, τα απορρίμματα - μπάζα, τα οποία πετούσαν εκεί σχεδόν καθημερινά μηχανήματα φορτοεκφόρτωσης» δημοσίων φορέων και ιδιωτικών εργολάβων.
Υπογραμμίζοντας την ανάγκη αντιπλημμυρικών έργων, η 42χρονη επισημαίνει επίσης πως «όσον αφορά το πεδίο προληπτικής δράσης, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι δεν υπήρξε άμεσος συντονισμός όλων των εμπλεκόμενων φορέων σε τοπικό επίπεδο, για την εξασφάλιση της ετοιμότητας και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των καταστροφών που ακολούθησαν».
Διευκρινίζοντας ότι «για το χρονικό διάστημα της 18ης και 19ης Σεπτεμβρίου του 2020 δεν είχε δοθεί εντολή εκκένωσης του οικισμού, ενώ από τις μεσημβρινές κιόλας ώρες, οπότε και διεκόπη η κυκλοφορία σε ορισμένα σημεία του οδικού δικτύου, το φαινόμενο βρισκόταν ήδη σε μεγάλη ένταση και ήταν θέμα χρόνου να πλήξει και το χωριό Βασιλί. Όσο λοιπόν το οδικό δίκτυο που οδηγεί στο χωριό μας ήταν ακόμα προσβάσιμο και ήταν φανερό πως οι κάτοικοι του χωριού βρίσκονταν σε κίνδυνο εξ αιτίας της παραμονής τους πλησίον της περιοχής που εξελίσσονταν το καταστροφικό φαινόμενο, ή πάντως σε κάποια μικρή απόσταση από την πορεία εξέλιξής του, οι αρμόδιες αρχές έπρεπε να προνοήσουν για τη συγκέντρωση και τη μεταφορά των πολιτών σε ασφαλές σημείο.
Ωστόσο, δεν λήφθηκε ποτέ απόφαση για την εφαρμογή τέτοιου μέτρου, και όταν πλέον διεκόπη η κυκλοφορία στην επαρχιακή οδό που διέρχεται του χωριού, από 19:30 ώρα, ήταν πλέον αργά, και οι κάτοικοί του, μεταξύ των οποίων ήταν και η αποθανούσα μητέρα μου, είχαν εγκλωβιστεί στα σπίτια τους, ενώ ήταν αδύνατη η πρόσβασή μας στο χωριό προκειμένου να μπορέσουμε να παρέχουμε οποιαδήποτε βοήθεια.
Αν οι φέροντες τη σχετική ευθύνη φορείς, λαμβάνοντας υπόψη τις φυσικές καταστροφές που είχαν συμβεί στην περιοχή κατά το πρόσφατο παρελθόν, είχαν φροντίσει τουλάχιστον από τις μεσημβρινές ώρες της 18ης-09-2020, οπότε και ήταν πλέον εμφανής η καταστροφική εξέλιξη του φαινομένου, να προβούν σε ενημέρωση των κατοίκων και εκκένωση του χωριού, η μητέρα μου θα απομακρυνόταν εγκαίρως από την περιοχή, δεν θα είχε αποκλειστεί στο ίδιο της το σπίτι, και δεν θα είχε ακολουθήσει ο τραγικός θάνατός της» καταλήγει η μηνυτήρια αναφορά.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ