Το Παζάρι θεσμός που φέρνει τους ανθρώπους κοντύτερα

Εδωσε ζωή στην ευρύτερη περιοχή και ευκαιρίες σε χιλιάδες νοικοκυριά να αγοράσουν τα απαραίτητα * Ενστάσεις, και φέτος, από τον τοπικό εμπορικό κόσμο

Το Παζάρι της Λάρισας έριξε αυλαία επίσημα την Παρασκευή με μια συναυλία λαϊκής ορχήστρας, ανεπίσημα βέβαια ολοκληρώθηκε προχθές ένεκα της μεγάλης συρροής του κόσμου. Ένας θεσμός, λοιπόν, που επέστρεψε μετά από δύο χρόνια, λόγω της πανδημίας,

συγκέντρωσε φέτος πλήθος κόσμου από την ευρύτερη Κεντρική Ελλάδα. Η καρδιά της Λάρισας άρχισε να χτυπά και πάλι εκεί στη Σκεπαστή Αγορά για μια βδομάδα και κάτι, δίνοντας ζωή και στις γύρω συνοικίες. Η πλατεία της Νεάπολης, το πάρκο των Χρωμάτων, ακόμη και η Φιλιππούπολη, που είναι λίγο πιο μακριά, γέμισαν από ανθρώπους κάθε ηλικίας, δίνοντας μια «ανάσα» στις επιχειρήσεις της περιοχής. Τα παγκάκια στην Πινακοθήκη ξαναπήραν ζωή, καθώς παρέες εφήβων τα έδωσαν πνοή με τα γέλια και τις φωνές τους.
Το Παζάρι, όμως, πέρα από τον εμπορικό του χαρακτήρα φημίζεται και για τον κοινωνικό ρόλο που επιτελεί. Από τη μια δίνει την ευκαιρία στα νοικοκυριά να προμηθευτούν τα απαραίτητα για το σπίτι και για τα μέλη του -από ρούχα, φόρμες, κάλτσες μέχρι κουρτίνες, σεντόνια κ.λπ.- σε προσιτές τιμές, δίνοντάς τους παράλληλα τη δυνατότητα να «παζαρέψουν» την τιμή, που έχει κι αυτό τη χάρη του, κι από την άλλη σε δεύτερο επίπεδο μ’ αυτόν τον τρόπο θα έλεγε κανείς ότι φέρνει κοντά τον πελάτη με τον έμπορο-πωλητή, καθώς αναπτύσσεται ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ τους. Χαριτολογώντας θα λέγαμε ότι συνάμα και οι δυο αποκτούν νέες δεξιότητες στο …μάρκετινγκ με το λεγόμενο «παζάρεμα» -όσοι βέβαια το επιχειρούν-, από το οποίο στο τέλος βγαίνουν κερδισμένοι και οι δυο. Βλέπει άλλωστε κανείς σε πρώτο πλάνο τον νόμο της αγοράς και της ζήτησης, καταγράφοντας παράλληλα  -και φέτος- τις ενστάσεις του τοπικού εμπορικού κόσμου για τη διάρκειά του και την ποιότητα των προϊόντων του …
ΧΩΡΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
Ο κοινωνικός αντίκτυπος του Παζαριού, όμως, δεν σταματά εκεί. Αν κάνει κάτι το Παζάρι, αυτό είναι να ενώνει ανθρώπους. Είτε κάποιος το επισκέφθηκε το πρωί, είτε το μεσημέρι μετά τη δουλειά παραμερίζοντας τη μεσημεριανή του σιέστα, είτε το βραδάκι, είτε σε ώρες αιχμής είτε όχι, αποκλείεται να μη συνάντησε κάποιον γνωστό. Και κάπως έτσι φίλοι που είχαν να τα πούνε καιρό, συγγενείς που βρίσκονταν μακριά, συνάδελφοι που ακόμη και στη δουλειά δεν προλαβαίνουν να συζητήσουν, στο Παζάρι θα προλάβουν να ανταλλάξουν δυο κουβέντες που πολλές φορές θα καταλήξουν στα τραπέζια που έχουν στηθεί από τις ταβέρνες και τις καντίνες εκεί δίπλα, είτε στην κοντινή πλατεία. Και κάπως έτσι με ανθρώπους που είχες χαθεί λόγω των υποχρεώσεων αποκτάς τη δυνατότητα να τους συναναστραφείς και πάλι. Φυσικά δεν λείπουν και οι νέες γνωριμίες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που με μια απλή ερώτηση, λόγου χάριν «Ξέρεις πόσο το έχει αυτό;», μπορεί να γνωρίσουν έτσι στο πόδι νέα άτομα και κουβέντα στην κουβέντα να συνεχίσουν μαζί τη βόλτα τους.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή του Παζαριού. Στις μικρότερες ηλικίες μπορεί ως επί το πλείστον να βλέπεις παρέες να κάνουν τη βόλτα τους στους διαδρόμους και να καταλήγουν στο λούνα παρκ το βράδυ, δεν είναι ωστόσο λίγα τα ζευγαράκια που περπατάνε χέρι-χέρι. Το Παζάρι αποτελεί κάτι σαν το ιδανικό ραντεβού, καθώς συνδυάζει λίγο από όλα. Βόλτα, φαγητό και διασκέδαση στο λούνα παρκ όπως στις ταινίες. Περιδαιβαίνοντας όλο και κάποιο αγόρι θα δεις να παίρνει στη σύντροφό του, ή και το αντίστροφο, ένα λούτρινο αρκουδάκι είτε από τον κάποιον πάγκο είτε κερδίζοντας στη σκοποβολή ή ένα γλειφιτζούρι κοκοράκι ή καρδούλα για να τον/τη γλυκάνουν. Για αυτές τις ηλικίες άλλωστε επίσημη έξοδος στο Παζάρι μαζί ισοδυναμεί με επισημοποίηση της σχέσης τους, καθώς όλο και κάποιον γνωστό θα πετύχουν. Αρκεί να μην είναι κάνας καθηγητής από το σχολείο ή οι γονείς τους, γιατί τότε τους βλέπεις να προσπαθούν να κρυφτούν στην πολυκοσμία, κοιτώντας τάχα αλλού και ρίχνοντας το μαλλί μπροστά.
Και κάπως έτσι το Παζάρι μετά από δύο χρόνια αδράνειας ζωντάνεψε και πάλι, χαρίζοντάς μας νέες όμορφες στιγμές και συγκεντρώνοντας πλήθος κόσμου, Λαρισαίους και μη, απόδημους και κατοίκους από τις ευρύτερες περιοχές, φοιτητές και φοιτήτριες που σπουδάζουν στην πόλη μας ή όντας/ούσες βέροι/-ες Λαρισαίοι/-ες επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη για να απολαύσουν αυτόν τον θεσμό που τόσο τους είχε λείψει, ανανεώνοντας το ραντεβού για την επόμενη χρονιά.
Σ.Κ.