Υπήρξε μέγας λάτρης των Τεχνών, επίτιμος πρόεδρος της Βιβλιοθήκης, από τα ιδρυτικά μέλη του «Θεσσαλικού Θεάτρου», διακεκριμένος δωρητής έργων ζωγραφικής, παράλληλα με την υπερπεντηκονταετή καθημερινή παρουσία του σε όλων των επιπέδων τις δικαστικές αίθουσες, στη Λάρισα, την πρωτεύουσα και αλλού. Έδινε τις συμβουλές του σε νεότερους δικηγόρους, διεκδικούσε με πείσμα και τεκμηρίωση την απόδοση δικαιοσύνης και έχαιρε βαθύτατης εκτίμησης στο δικαστικό σώμα, που το θεωρούσε ως συλλειτουργό του δικηγορικού κόσμου για την εξεύρεση της αλήθειας και την τήρηση του νόμου. Ανέλαβε χιλιάδες ποινικές, κυρίως, υποθέσεις, χειρίστηκε με ευθύνη, ευρεία γνώση και αδιάσειστα ντοκουμέντα τις δικονομικές παραμέτρους τους, ενώ ήταν πάντα παρών στην υπεράσπιση των αδύναμων -είτε ήταν νεολαίοι κομμάτων την εποχή της μεταπολίτευσης είτε πρωταγωνιστές μεγάλων- πολιτικών και άλλων γενικότερου ενδιαφέροντος γεγονότων που έφθασαν στις δικαστικές αίθουσες.
Ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έδινε καθημερινό «παρών» στην αγορά της πόλης και ως «Νέστορας» της δικηγορίας και της τοπικής πολιτικής ζωής -πάντα με την ευρεία, αδογμάτιστη και ανένταχτη Αριστερά- οι πάντες επιζητούσαν τη συντροφιά και τη σοφία του.
Αφήνει πίσω του τη μονάκριβη κόρη του Ερασμία και τον συνονόματο εγγονό του, ενώ η πολιτική κηδεία του θα γίνει σε ημερομηνία που -ως αργά χθες δεν είχε γίνει γνωστό- τις επόμενες ημέρες. Σύμφωνα με την επιθυμία του, το σώμα του θα αποτεφρωθεί στη Ριτσώνα.