«Οι Ελληνικοί σκύλοι που χάνονται»

ΗΜΕΡΙΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΩΠΕΚΙΔΕΣ

Πολύτιμη και μοναδική, ζωντανή πολιτισμική κληρονομιά, δεξαμενές γενετικής βιοποικιλότητας, χαρισματικοί σύντροφοι και ανεκτίμητοι συνεργάτες, οι Ελληνικοί Σκύλοι, λόγω απουσίας πολιτειακής μέριμνας και κυνοτεχνικής παιδείας στα νεότερα χρόνια, καταδικάζονται στην αφάνεια και οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνισή τους. Τους παραλάβαμε από τους προηγούμενους, τους οφείλουμε στους επόμενους και πάνω απ’ όλα έχουν κερδίσει το δικαίωμα της ύπαρξής τους, είναι λοιπόν καθήκον μας να μην τους αφήσουμε να χαθούν, τόνισαν οι ομιλητές της ημερίδας «Οι ελληνικοί σκύλοι που χάνονται», που διοργάνωσαν, οι φοιτητές του Τμήματος Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η Ομάδα Μελέτης και Μέριμνας για τις Αλωπεκίδες και άλλες αυτόχθονες φυλές σκύλων (Ο.Μ.Μ.Α. ΑΜΚΕ), υπό την αιγίδα του Δήμου Λαρισαίων, στο συγκρότημα Γαιόπολις του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στη Λάρισα.

Το στίγμα της ημερίδας έδωσε η δημοσιογράφος, φωτορεπόρτερ και φοιτήτρια Γεωπονίας-Αγροτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βασιλική Πασχάλη, που συντόνισε την εκδήλωση, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Οι ρίζες μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι οι λέξεις, τα αρχαία μάρμαρα που μας έκλεψαν, μα και οι ζωντανοί συνοδοιπόροι μας διά μέσου των αιώνων, οι ελληνικοί σκύλοι, που δεν πρέπει να αφήσουμε να κλαπούν, ούτε να χαθούν. Μία πρόταση που ο κοινός νους διατυπώνει και η Πολιτεία θα μπορούσε να μεριμνήσει προς αυτήν την κατεύθυνση είναι, πως όταν φτάνει στην πόρτα ενός Κυνοκομείου ένα αδέσποτο, να ελέγχεται για τα τυπικά χαρακτηριστικά των ελληνικών σκύλων που απειλούνται με εξαφάνιση και αν πληροί τα παραπάνω, να υπάρχει άμεση επικοινωνία με την ΟΜΜΑ. Έτσι με μία κίνηση θα μπορούσαν να λυθούν δύο προβλήματα, της υιοθεσίας των αδέσποτων και της ενίσχυσης της βιοποικιλότητας».
Στα 30 χρόνια που βρίσκομαι στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τόνισε ο Πρύτανης κ. Ζήσης Μαμούρης, είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται ημερίδα με τέτοιο θέμα και αυτό με συγκινεί ιδιαίτερα ως γενετιστή, αλλά και ως ένθερμο υποστηρικτή του Τμήματος Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής, ενός εξαιρετικού τμήματος που η διοίκηση στηρίζει και θα στηρίζει, ώστε να συνεχίσει να διαπρέπει. Συγχαίρω τους διοργανωτές για την εξαιρετική ιδέα της συγκεκριμένης Ημερίδας και θέλω να υπογραμμίσω ότι τις επόμενες δεκαετίες θα γίνει επιτακτική η ανάγκη διατήρησης της βιοποικιλότητας του ζωικού κεφαλαίου, την οποία έχει θέσει και ως πυλώνα της η ΕΕ, καθώς χάνοντας τη βιοποικιλότητα, χάνουμε το γενετικό υλικό και πολλά στοιχεία των ιδιοτήτων των ζώων.
Στην ευχάριστη έκπληξη του πρωτόγνωρου θέματος που διαπραγματευόταν η ημερίδα, στο έργο από πλευράς τους και στη θετική διάθεση συνεργασίας σύμφωνα με τη νομοθεσία, αναφέρθηκαν ο αντιδήμαρχος Δήμου Λαρισαίων, Γιάννης Αλεξούλης και η διευθύντρια του Κυνοκομείου Λάρισας, Βάια Σπηλιώτη.
Στη συνέχεια ο καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής κ. Δημήτρης Καντάς, αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους, τόνισε τη σημασία της διοργάνωσης μιας τέτοιας ημερίδας από την ΟΜΜΑ και τους φοιτητές του τμήματος, γεγονός που δείχνει όχι απλά τη δίψα για μάθηση, αλλά και την αναζήτηση και εμβάθυνση στους τομείς της επιστήμης που θα υπηρετήσουν. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη σημασία που έχει το Τμήμα Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής τόσο για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όσο και για την Περιφέρεια και τη χώρα, αλλά και στην αυξημένη ζήτηση επιστημόνων ειδικευμένων στη ζωική παραγωγή, με αποτέλεσμα τη γρήγορη απορρόφηση από την αγορά εργασίας.
«Η σημασία των αυτόχθονων φυλών για τη βιωσιμότητα του παραγωγικού τομέα» ήταν το θέμα της ομιλίας του επίκουρου καθηγητή του Τμήματος Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής κ. Θεμιστοκλή Γιαννούλη.
Την επιτακτική ανάγκη της δημιουργίας δεξαμενής γενετικού υλικού, ως συνεργασία της ΟΜΜΑ, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Συλλόγων-Φορέων, ώστε να διαφυλαχθεί η επιβίωση των ελληνικών φυλών σκύλων επισήμανε η κεντρική ομιλήτρια, διεθνής κριτής μορφολογίας σκύλων, συγγραφέας και ιδρυτικό μέλος της, κα Μαρία Γκινάλα.
Η κα Γκινάλα αφού ανάλυσε τα χαρακτηριστικά όλων των Ελληνικών Αυτόχθονων Σκύλων, όπως, η Αλωπεκίς, το Κοκόνι, ο Μολοσσός της Ηπείρου, ο Λακωνικός Σκύλος, ο Ελληνικός Αγριοχοιροθήρας, το Κορδολούρι Σκύρου, ο Σκύλος του Σουλίου, το Κρικελιώτικο, το Κουλουρόσκυλο Τήνου, το Ταμπακόσκυλο, οι Ελληνικοί Ιχνηλάτες και άλλα, υπογράμμισε ότι: «Περίπου 28 γηγενείς πληθυσμοί σκύλων και μια φυλή γάτας είναι άμεσα απειλούμενοι και άγνωστοι στο πλατύ κοινό. Η επιβίωση, η προστασία και ανάπτυξη αυτών των γηγενών τύπων σκύλων είναι πια στα χέρια μας!».