Ειδικό καθεστώς και εργαλεία για τους αγροτικούς-πεδινούς δήμους

ΠΡΟΤΕΙΝΕ Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΠΟΠΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΕΔΕ ΡΕΝΑ ΚΑΡΑΛΑΡΙΩΤΟΥ

Πρόταση για θεσμοθέτηση ειδικού νομικού πλαισίου για τους αγροτικούς-πεδινούς Δήμους, καθώς και για αποσύνδεση της χρηματοδότησής τους από το πληθυσμιακό κριτήριο κατέθεσε η γενική γραμματέας Εποπτικού της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) και μέλος του Δ.Σ. της ΠΕΔ Θεσσαλίας, κ. Ρένα Καραλαριώτου. Σύμφωνα με την κ. Καραλαριώτου, η δημιουργία συγκεκριμένων αναπτυξιακών εργαλείων, κατά τα πρότυπα των κριτηρίων που ισχύουν για τους ορεινούς ή/και νησιωτικούς Δήμους, θα δώσουν λύση σε καίρια ζητήματα των μικρών αγροτικών οικισμών στον κάμπο, που βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλές αντιξοότητες και ιδιαιτερότητες.

Με αφορμή την κοινή συνεδρίαση του Εποπτικού Συμβουλίου της ΚΕΔΕ και της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Εποπτικού της ΠΕΔ Θεσσαλίας, η κ. Καραλαριώτου αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικροί πεδινοί-αγροτικοί Δήμοι. Να διευκρινιστεί πως σε αυτήν την κατηγορία σαφώς και δεν ανήκουν τα μεγάλα αστικά κέντρα, καθώς και οι πρωτεύουσες Περιφερειακών Ενοτήτων.
 Όπως τόνισε η κ. Καραλαριώτου, οι ορεινοί μειονεκτικοί, οι νησιωτικοί, αλλά και οι πεδινοί-αγροτικοί μικροί Δήμοι, ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από την Πολιτεία με ιδιαίτερα κριτήρια, με κεντρικό στόχο την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων τους, την πλήρη αποτύπωση των οικονομικών δεδομένων τους και την παροχή κινήτρων για τη συγκράτηση του πληθυσμού τους. Προβλήματα όπως η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, η διατήρηση της συνοχής του κοινωνικού ιστού, η υποστήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η λειτουργία των σχολείων σε πεδινούς Δήμους, όπου υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν από τους υποστελεχωμένους και σε πολλές περιπτώσεις οικονομικά αδύναμους μικρούς πεδινούς Δήμους. Οι συγκεκριμένοι Δήμοι αντιμετωπίζουν πολλαπλάσιο κόστος για την εγκατάσταση, τη συντήρηση, αλλά και τη διαχείριση βασικών υποδομών λόγω της έντονης αραιοκατοίκησης του πληθυσμού τους.
Δίκτυα ύδρευσης, δίκτυα αποχέτευσης, εσωτερική οδοποιία και αγροτική οδοποιία απαιτούν δυσανάλογα μεγάλα ποσά σε σχέση με τον πληθυσμό τους, συγκριτικά πάντα με τα ποσά που απαιτούνται στα μεγάλα αστικά κέντρα. Για την ύδρευση για παράδειγμα δύο οικημάτων σ’ έναν μικρό αγροτικό Δήμο μπορεί και να απαιτούνται 100 μέτρα δικτύου, ενώ με το ίδιο δίκτυο σε έναν μεγάλο αστικό Δήμο μπορεί και να υδροδοτούνται 50 και 100 νοικοκυριά. Είναι σαφές ότι ο μικρότερος και ασθενέστερος οικονομικά μικρός Δήμος πρέπει να δαπανήσει μεγαλύτερα ποσά από τον μεγαλύτερο και οικονομικά ισχυρότερο μεγάλο Δήμο. Επίσης, οι αγροτικοί Δήμοι για να ενισχύσουν το εισόδημα των αγροτών πολιτών τους έχουν ανάγκη αυξημένων χρηματοδοτήσεων για τη συντήρηση και τη βελτίωση πρόσβασης στις γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις.
«Μια πρόταση για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης είναι η αποσύνδεση της χρηματοδότησής τους από το πληθυσμιακό κριτήριο και η σύνδεσή της με την έκταση που καταλαμβάνουν, καθώς και η θεσμοθέτηση του «αγροτικού-πεδινού Δήμου», με νομοθετικό πλαίσιο που θα διαχωρίζει τους Δήμους αυτούς από τα αστικά κέντρα. Επιπλέον πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα από την Πολιτεία, ώστε να ανοίξει ένας κύκλος διαβούλευσης που θα στοχεύει στην εύρεση των βέλτιστων προτάσεων προς την κατεύθυνση αυτή», κατέληξε η κ. Καραλαριώτου.