κρίσης, να είχαμε την πολυτέλεια ν’ ασχολούμαστε με το Περιβάλλον και να ‘χουμε το προνόμιο να το απολαμβάνουμε. Αλλά μας πρόλαβε ο πόλεμος. Κι ένας πόλεμος σαν κι αυτόν είναι πιο άμεση απειλή! Μας πρόλαβαν οι παγκόσμιοι ηγέτες που «λατρεύουν» και αποθεώνουν» οι λαοί, μέχρι που οι πρώτοι τους οδηγούν ανυποψίαστους στο πεδίο της μάχης. Αυτοί οι ηγέτες, ο πόλεμός τους αλλά και η κλιματική κρίση, είναι παιδιά του ίδιου πατέρα!».
Με αυτά τα ζοφερά χρώματα περιέγραψε την κλιματική κρίση που βιώνουμε ο Ζήσης Αργυρόπουλος, κατά τη διάρκεια παρουσίασης χθες βράδυ στο «Χατζηγιάννειο» Πνευματικό Κέντρο Λάρισας του νέου βιβλίου του, με τίτλο «Κλιματική Αλλαγή: Προετοιμάζοντας τη Θεσσαλία».
Ο γνωστός Λαρισαίος επιστήμονας, ο οποίος ασχολείται με περιβαλλοντικά ζητήματα με συνέπεια από το τέλος της δεκαετίας του ‘80, υποστήριξε πως «η Οικολογία χωρίς την ενσυναίσθηση της παγκοσμιότητάς της και τον πολιτικό της προβληματισμό, δεν θα αποκτήσει ούτε ιστορική, ούτε κοινωνική, ούτε οικουμενική αποστολή και θα παραμείνει στην παρακμιακή διάσταση του περιβαλλοντισμού».
Σχολιάζοντας δε τον τίτλο του βιβλίου «Προετοιμάζοντας τη Θεσσαλία», ανέφερε πως το νόημα αυτής της προετοιμασίας είναι διττό. Αφενός αποσκοπεί στην ενημέρωση των πολιτών σχετικά με τις προβλεπόμενες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον χώρο της ΝΑ Μεσογείου και ειδικά της Θεσσαλίας. Και η ενημέρωση και η επαρκής γνώση του ζητήματος, θωρακίζει την κοινωνία απέναντι στους λογής «αιφνιδιασμούς» απέναντι στις λύσεις που προτείνονται, πολλές φορές με το χαρακτήρα του επείγοντος. Και το «επείγον», το «αναπόφευκτο» διολισθαίνουν σε αυταρχισμούς, εν τέλει σε κάποιας μορφής δικτατορία. Και η δικτατορία του κλίματος θα είναι η πιο δυσάρεστη, σε πλανητική πλέον κλίμακα. Και αφετέρου, στην προετοιμασία που αναφέρεται σε προτάσεις προσαρμογής και στην περίπτωση της Θεσσαλίας, αναφέρονται στο οξύτατο υδατικό ζήτημα της περιοχής μας, στο μέλλον της Γεωργίας, των οικοσυστημάτων, των δασών μας, της βιοποικιλότητας και βέβαια του αστικού περιβάλλοντος. Καταλήγοντας, ο Ζ. Αργυρόπουλος υποστήριξε πως «ό,τι αφήνουμε πίσω μας, δεν θα το ξαναβρούμε ποτέ, ούτε και στα καλύτερα όνειρά μας. Ο κόσμος μας ολοένα φουσκώνει, γίνεται αδιαχώρητος κι εναλλάσσει με γρήγορους ρυθμούς τις ισορροπίες του και σε καθεμιά καινούργια που δημιουργεί, ξεχνά την προηγούμενη, δεν του θυμίζει κάτι! Μα για τα καταφύγιά μας που χάνονται μαζί του και που οι τρέχουσες «ανάγκες» τα αλλοιώνουν, τα φθείρουν, ναι, εδώ είναι ο αγώνας! Το ίδιο και για την ανθρώπινη συνύπαρξη, την αλληλεγγύη! Όχι γιατί μας πνίγει το άδικο για κάτι που χάνουμε, όχι γιατί αναγνωρίζουμε τη μικρότητά μας απέναντι στις μεγάλες αλλαγές, αλλά γιατί η πανάρχαια ανάγκη μας για μια φωλιά, μια καταφυγή στις δύσκολες ώρες ή τις ευλογημένες ώρες της ανάτασης ή της θλίψης μας, είναι κάτι πολύτιμο, όσο το πράσινο των αγρών της πατρίδας μας, όσο και το οξυγόνο μας».
O Γ. ΜΠΑΛΙΑΣ
Για το βιβλίο μίλησαν ο νομικός, καθηγητής του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου και συγγραφέας συγγραμμάτων Περιβαλλοντικού Δικαίου Γιώργος Μπάλιας, ο οποίος αναφέρθηκε «στην πρωτοτυπία του βιβλίου που δύσκολα συναντάς σε σχετικά συγγράμματα, καθώς συνδυάζει το γενικότερο πρόβλημα της κλιματικής κρίσης, με τοπικές αναφορές στις επιπτώσεις αυτού του φαινομένου στον θεσσαλικό κάμπο, προτείνοντας μάλιστα συγκεκριμένα μέτρα. Κι αυτό χρεώνεται ως μία μεγάλη επιτυχία για το συγγραφέα. Επίσης -συνέχισε ο κ. Μπάλιας- ο κ. Αργυρόπουλος προσπαθεί να στηριχθεί σε επιστημονικές πήγες που απλώνονται σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους, μιας και η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης απαιτεί διεπιστημονικότητα. Και τέλος αναδεικνύει και τα βασικά ζητήματα που σχετίζονται με τη βιοποικιλότητα, με την οποία η Θεσσαλία είναι στενά συνδεδεμένη, καθώς διακρίνονται σε αυτήν 27 περιοχές natura, όπως και ολόκληρες πόλεις, όπως το Κιλελέρ, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο δίκτυο natura, αναδεικνύοντας πώς μπορεί να επιτευχθεί η προστασία των ειδών με την οικιστική ανάπτυξη της πόλης».
O Ν. ΔΑΝΑΛΑΤΟΣ
Από την πλευρά του ο καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Νίκος Δαναλάτος αναφέρθηκε καταρχάς «στη ληστρική χρήση νερού στις επιδοτούμενες μονοκαλλιέργειες που έχει προκαλέσει πτώση των υδροφορέων κατά 300 μέτρα τα τελευταία 20 χρόνια στη Θεσσαλία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ένας αρχαιότερός μου καθηγητής με τη λειψυδρία θα πεινάσουμε πριν-διψάσουμε. Κι αυτό γιατί ενώ πίνουμε 2- 3 λίτρα νερού την ημέρα, καταναλώνουμε αρκετούς τόνους νερού ημερησίως για να τραφούμε». Στη συνέχεια ο καθηγητής χαιρέτισε «την προοπτική μιας εναλλακτικής ηθικής αειφορικής γεωργίας με παραγωγή επωνύμων προϊόντων υψηλής ποιότητας και αξίας, φιλικής προς το περιβάλλον αποτελώντας ένα υπόδειγμα - μια παρακαταθήκη για σχεδιασμό χρήσεων γης στο άμεσο μέλλον, στην οποία αναφέρεται ο κ. Αργυρόπουλος», ενώ κατέληξε λέγοντας πως το βιβλίο «κρούει τον κώδωνα για τη μη προστασία των ευαίσθητων οικοσυστημάτων. Περιβαλλοντικοί κίνδυνοι όπως η ρύπανση με νιτρικά και άλλα αγροχημικά, η κατασπατάληση υπόγειων υδάτων που σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί εισροή θαλάσσιου ύδατος στους υδροφορείς, αλάτωση και νατρίωση εδαφών (γνωστή και ως αλκαλίωση). Αυτή του η προσπάθεια τον καθιερώνει στην ακαδημαϊκή μας κοινότητα ως στοχαστή και οραματιστή που αγωνίζεται και πετυχαίνει να μας βάλει σε ουσιαστικές σκέψεις και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας».
*Παρεμβάσεις για το βιβλίο έγιναν και από τους Ηλία Γιαννίρη καθηγητή Πολυτεχνείου και διευθυντή του Πράσινου Ινστιτούτου που έχει επιμεληθεί και την έκδοση, Σεβαστιανό Μοιρασγεντή διευθυντή Ερευνών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και στέλεχος της IPCC (OHE), ειδικό ερευνητή του Κοινού Κέντρου Ερευνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Παναγιώτη Πανάγο. Τον συντονισμό της παρουσίασης είχε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Γιουρμετάκης.
Γ. Ρούστας
