γειτονιά. Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας φέρνει ξανά κατά πρόσωπο με τις σκληρές και απάνθρωπες συνέπειές του.
Ως νέοι αναρωτιόμαστε συχνά ποια είναι η «σωστή» αντίδραση σε τέτοιες καταστάσεις μεγάλης οδύνης των λαών. Μπορούμε να κάνουμε κάτι, για να μετριάσουμε τα κλάματα των μικρών παιδιών; Τον τρόμο των γονιών που προσπαθούν να προστατεύσουν την οικογένειά τους; Την απελπισία του ξεριζωμού τόσων χιλιάδων προσφύγων που κατευθύνονται συχνά στο άγνωστο; Αναρωτιόμαστε κι αν αυτά ακόμα τα λόγια μας έχουν κάποιο νόημα; Οι απαντήσεις δεν είναι αβίαστες, σίγουρα όμως ξέρουμε πως έστω και έναν άνθρωπο να παρακινήσουμε να ρίξει, με αφορμή την Ουκρανία, τη ματιά του και στις άλλες χώρες που δοκιμάζονται από τον πόλεμο, να ευαισθητοποιηθεί για το ανθρωπιστικό ζήτημα που έχει αναδυθεί και εξαπλώνεται μέρα με τη μέρα, τότε σίγουρα θα έχουμε συνεισφέρει κάτι. Άλλωστε, ο πόνος, ο ξενιτεμός, η προσφυγιά, είναι φαινόμενα πανανθρώπινα, και σίγουρα όχι καινούργια για τη χώρα μας, αλλά και την πόλη μας, που φιλοξενεί πολλούς πρόσφυγες-ανθρώπινες ψυχές που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Ελπίζουμε πως η ματιά αυτή θα γίνει νοιάξιμο για κάθε πρόσφυγα, για κάθε λαό που υποφέρει, σε κάθε σημείο του πλανήτη, όντας έρμαιο στα χέρια των «λίγων».
Ως Δημοτικό Συμβούλιο Νεολαίας του Δήμου Λαρισαίων καταδικάζουμε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αφουγκραζόμαστε τον ουκρανικό λαό, αλλά και κάθε λαό που μαστίζεται από τον πόλεμο και στεκόμαστε με σεβασμό και ενσυναίσθηση δίπλα σε κάθε άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια.
Ἀδέρφια, μὲς στὴν εἰρήνη διάπλατα ἀνασαίνει ὅλος ὁ κόσμος
μὲ ὅλα τὰ ὄνειρά μας Δῶστε τὰ χέρια ἀδέρφια μου, αὐτό ῾ναι ἡ εἰρήνη. (Γ. Ρίτσος, Ειρήνη)».