ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ
Η Ιλιάδα Χαλκιά - Παλιούρα γεννήθηκε το 1925 στις Σπαθάδες Καλαμπάκας, ένα ημιορεινό χωριό στους πρόποδες των Χασίων. Κατάγεται από μια φτωχή αγροτική οικογένεια, οι γονείς της ήταν εργάτες γης. Έμεινε ορφανή από πατέρα σε μικρή ηλικία, λόγος που την οδήγησε να αναζητήσει δουλειά σε πολύ νεαρή ηλικία. Από το 1937 μέχρι την κήρυξη του πολέμου έζησε και δούλεψε στην Αθήνα. Με την κήρυξη του πολέμου επέστρεψε στο χωριό της. Οργανώθηκε από νωρίς στην Εθνική Αντίσταση, την άνοιξη του 1943 εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ. Αρχικά ήταν υπεύθυνη για την ΕΠΟΝ στο χωριό της (Σπαθάδες Καλαμπάκας), ενώ στη συνέχεια έγινε καθοδηγήτρια στα χωριά των Χασίων. Την ίδια περίοδο συμμετείχε στο θέατρο του Βουνού του Βασίλη Ρώτα. Μετά την απελευθέρωση έζησε τις διώξεις της λευκής τρομοκρατίας. Στον Εμφύλιο υπηρέτησε στις γραμμές του ΔΣΕ ως κρυπτογράφος στον ασύρματο. Το 1946 παντρεύτηκε τον Κώστα Χαλκιά – Βουνίσιο (1907-2000), καθοδηγητή του ΕΑΜ Θεσσαλίας, πολιτικό επίτροπο του ΔΣΕ και στέλεχος του ΚΚΕ. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου αναγκάστηκε να διαφύγει στο εξωτερικό. Έζησε ως πολιτική πρόσφυγας στην Πολωνία (Ζγκοζέλετς, επαρχία Βρότσλαβ) για 16 χρόνια. Εκεί εκπαιδεύτηκε ως νοσηλεύτρια και βρεφονηπιοκόμος και εργάστηκε στα αντικείμενα αυτά. Το 1965 επαναπατρίστηκε με την οικογένειά της στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Λάρισα, όπου ζούσε μέχρι σήμερα. Στην Ελλάδα εργάστηκε ως νοσηλεύτρια στην κλινική του Γ. Κατσίγρα από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1988. Έχει αποκτήσει δύο παιδιά και δύο εγγόνια.
Η κηδεία της θα γίνει στις 4 σήμερα το μεσημέρι από τον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Λαζάρου, στο Νέο Κοιμητήριο.