Κάποιος να σώσει την Παναγία Καρπούζα

Ενα μοναστήρι του Κισσάβου με ιστορία 500 χρόνων αργοσβήνει -Ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Αγιάς μπόρεσε να διανοίξει το μονοπάτι πρόσβασης σε αυτό και καλεί κάθε αρμόδιο να ενδιαφερθεί για τη σωτηρία του

ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε») Του Νίκου Γουργιώτη

Υπάρχει ελπίς; Κι όμως σαν κάτι να αχνοφαίνεται… Χάρη στην τρέλα θες να το πεις, χάρη στην αγάπη ορισμένων για τον τόπο τους, χάρη στον ενθουσιασμό που δημιουργεί η θέληση για προσφορά, ναι έρχεται η στιγμή που λες η ελπίδα γεννήθηκε, τώρα ας αδράξουμε την ευκαιρία!
Και η ελπίδα, στην περίπτωσή μας, ήρθε από μέλη του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αγιάς που πήραν την πρωτοβουλία να καθαρίσουν το παλιό μονοπάτι που οδηγεί στο ξεχασμένο από όλους σχεδόν, και δη από τους αρμόδιους φορείς, μοναστήρι της Παναγιάς στη θέση «Καρπούζα» ή «Γερακοβούνι» σε μια κατάφυτη πλαγιά του Κισσάβου λίγο κάτω από την Ανατολή. Ένα μοναστήρι χτισμένο ακριβώς 500 χρόνια πριν, που παραπαίει εγκαταλελειμμένο, που χάνεται μέρα με τη μέρα, που καταρρέει αργά - αργά σαν να περιμένει από κάποιον επιτέλους να ενδιαφερθεί να το σώσει. Να σώσει ό,τι τέλος πάντων έχει απομείνει από την ομορφιά που κάποτε κι αυτό είχε, από τις αγιογραφίες του, από τη μακραίωνη ιστορία του.
Και η ευκαιρία που λέγαμε είναι ακριβώς αυτή. Η ευκαιρία για τη σωτηρία του. Μετά τον καθαρισμό του μονοπατιού για τον οποίο καταβλήθηκε επίπονη προσπάθεια, μονοπάτι που συναντιέται με το Ο2 που συνδέει την Ανατολή με το Μεταξοχώρι, και μετά τον καθαρισμό του χώρου γύρω από τον ναό, το μοναστήρι είναι πλέον προσβάσιμο με ό,τι σημαίνει αυτό για ενδεχόμενη προστασία και συντήρησή του για όποιους ενδιαφερθούν να το διασώσουν.
Σε επικοινωνία μας με τον πρόεδρο του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αγιάς, Γιώργο Βερβέρη, αυτό που τονίστηκε είναι ότι από μέρους τους κατέθεσαν το φιλότιμό τους στη διάνοιξη του μονοπατιού, τη σκληρή τους πολύωρη εργασία και τη θέλησή τους να αναδειχθεί ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής. Αυτό, είπε, που τώρα περιμένουν είναι το ενδιαφέρον των αρμοδίων -όποιων κι αν είναι αυτών- για τη σωτηρία του συγκεκριμένου ιστορικού μνημείου. «Εμείς» υπογράμμισε «ανοίξαμε τον δρόμο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ας αναλάβουν τώρα άλλοι, αυτοί που είναι ειδικοί σε τέτοια θέματα. Αν είναι όμως να κάνουν κάτι, ας το κάνουν άμεσα. Ειδάλλως, το εναπομείναν μοναστήρι θα πέσει τελείως και θα είναι πολύ, μα πάρα πολύ κρίμα».
Ο κ. Βερβέρης δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όσους δούλεψαν ή πρόσφεραν για τη διάνοιξη του μονοπατιού. Τα μέλη του συλλόγου, τον αγρότη παραγωγό Αποστόλη Καφετσιούλη για τη βοήθεια σε εργατικά χέρια, τον Κωνσταντίνο Γαρόφλο επιχειρηματία χωματουργικών και τον γεωπόνο Βασίλη Αργυρούλη για τη σημαντική υλική υποστήριξή τους, όσο επίσης και τον Κυνηγετικό Σύλλογο Αγιάς και Περιχώρων για τη δωρεά δύο κλαδευτικών αλυσοπρίονων.
Να σημειωθεί ότι για όσους φυσιολάτρες, περιπατητές, δρομείς ή οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να επισκεφθεί την περιοχή και το μοναστήρι της Παναγίας Καρπούζα, από τη μέση της διαδρομής του μονοπατιού Ο2 Μεταξοχωρίου – Ανατολής πριν το ξυλογέφυρο έχει τοποθετηθεί ταμπέλα προς το μονοπάτι που οδηγεί στη μονή.
Το συγκεκριμένο θέμα είχαμε αναδείξει στην «Ε» με εκτενές κείμενό μας πλαισιωμένο με φωτογραφικό υλικό και τον Φεβρουάριο του 2014, όταν το μοναστήρι βρισκόταν σε ακόμα καλύτερη κατάσταση. Ούτε τότε, ούτε στα οχτώ χρόνια που μεσολάβησαν, υπήρξε ανταπόκριση. Η ελπίδα, λοιπόν, που έφερε ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας, ας μην πάει αυτήν τη φορά χαμένη…