ήταν τολμηροί και γενικά στον δικό τους κόσμο, οι εμβολιασμένοι έχουν τη σιγουριά του εμβολίου, αρκετοί πάλι έχουν ήδη νοσήσει, οπότε η εικόνα στο λιμάνι του Αγιοκάμπου το μεσημέρι των Θεοφανίων με εκατοντάδες να συρρέουν εκεί για τον Αγιασμό των Υδάτων δεν ξάφνιασε.
Τι κι αν ο Δήμος Αγιάς προσπάθησε να μη δώσει δημοσιότητα για να μη μαζευτούν πολλοί. Μάταια.
Ένα απέραντο πάρκινγκ ο χώρος από το ξενοδοχείο της οικογένειας Φαλίδη ως τα βραχάκια του Σκιαθά. Μικροί, μεγάλοι -τουλάχιστον όλοι μασκοφόροι- με χαρά που φαινόταν στα μάτια τους, και δίχως ιδιαίτερους ενδοιασμούς, φρόντισαν να τηρηθεί το έθιμο με... λαμπρότητα.
Αυτοκίνητα βέβαια πολλά δεν έβλεπες μόνον εκεί. Υπήρχαν παντού. Στον παραλιακό δρόμο ως το Κόκκινο Νερό. Στους κάθετους σ’ αυτόν και στους παράδρομους. Τα εξοχικά πήραν ξανά για κάμποσες ώρες λίγη από τη θερινή τους ζωντάνια. Η κίνηση στον δρόμο Λάρισα – Αγιά – Αγιόκαμπος σχεδόν καλοκαιρινή. Κατά την επιστροφή δε, τις απογευματινές ως βραδινές ώρες, προς Λάρισα... ουρά τα αμάξια.
Όσο για τα λίγα καταστήματα, café και εστιατόρια, που είναι ανοιχτά αυτήν την περίοδο στην παραλιακή ζώνη, δούλεψαν υπέρ το δέον καλά. Βοήθησε κι ο καιρός. Λιακάδα, υψηλή για την εποχή θερμοκρασία, άπνοια. Τι καλύτερο, τι περισσότερο να ζητήσει κανείς σ’ αυτά τα δίσεχτα χρόνια. Είναι κι αυτή η ανάγκη επανόδου στην κανονικότητα που όλοι μας έχουμε, η ανάγκη να πούμε άι σιχτίρ με τα μέτρα, τις προφυλάξεις, τα μη και τα πρέπει, που κοντεύουν να μας στείλουν στο ψυχιατρείο... Συνεπώς, όλα καλά καμωμένα... Ή μήπως όχι; Όπως και να ’χει, καλή φώτιση και του χρόνου τέτοια μέρα ακόμη πιο λεύτεροι...
