Ο λαϊκός «βάρδος» της Ελασσόνας είχε την ατυχία να προσβληθεί από τη «μάστιγα» της εποχής μας και μετά από πολυήμερη νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, δυστυχώς κατέληξε.
Ο Σπύρος Μπλιώνας με τη χαρακτηριστική ξεχωριστή φωνή του και την άνετη παρουσία του στο πάλκο, εμφανιζόταν για πολλά χρόνια σε κοινωνικές εκδηλώσεις και λαϊκές βραδιές, σε κέντρα διασκέδασης, χαρίζοντας απλόχερα όμορφες στιγμές και διασκέδαση σε εκατοντάδες άτομα τόσο στην ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας και του νομού Λάρισας, όσο και σε άλλους νομούς της χώρας.
Η καθάρια φωνή του συνδέθηκε με το λαϊκό τραγούδι και την ερμηνεία πολλών επιτυχιών του Στέλιου Καζαντζίδη, ενώ εμφανίστηκε σε δεκάδες εκδηλώσεις - συναυλίες - αφιερώματα για τον αξέχαστο λαϊκό «βάρδο», που διοργάνωσαν κατά καιρούς Σύλλογοι «Φίλων Στέλιου Καζαντζίδη».
Ήταν ένας χαμογελαστός και καλοσυνάτος άνθρωπος, ευγενής, με μεγάλη καρδιά, σοβαρός επαγγελματίας, ανοιχτός και επικοινωνιακός, με πνευματώδες χιούμορ. Δεν έκρυβε την αγάπη του για τη μουσική και το τραγούδι, πάντα ανοιχτός με τους δεκάδες συνεργάτες του, μουσικούς και ερμηνευτές, άτομο με πολλές ευαισθησίες. Κοντά και δίπλα σε άτομα που έκαναν τα πρώτα τους «βήματα» στον χώρο της μουσικής και του τραγουδιού.
Η είδηση του θανάτου του ξάφνιασε πολύ κόσμο που δεν γνώριζε την αιφνίδια μεγάλη περιπέτεια της υγείας του, ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκατοντάδες άτομα δημοσιοποίησαν τη θλίψη τους.
Χαρακτηριστικά τα λόγια φίλων του:
«Η απουσία του Σπύρου από το πάλκο θα είναι εμφανής». «Θα μας λείψουν τα πειράγματά του και το γέλιο του». «Πόσο κέφι χάρισε στον κόσμο ο Σπύρος όλα αυτά τα χρόνια...». «Ήταν από τους πιο καλόκαρδους και τίμιους συνεργάτες. Τώρα θα πάει να βρει τον Στέλιο και να τραγουδούν μαζί...».
«Ο Σπύρος θα τραγουδά πια στο πάλκο του παραδείσου!».
Αφήνει πίσω τη σύζυγό του Κυριακή, τα δύο παιδιά του Γιάννη και Γεωργία με τις οικογένειές τους, ενώ ευτύχησε να χαρεί και τρία εγγόνια.
Το τελευταίο «μοναχικό αντίο» στον Ελασσονίτη ερμηνευτή είπαν χθες στις 3 το απόγευμα συγγενείς και φίλοι στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ελασσόνας, μέσα σε «παγωμένη» ατμόσφαιρα και «βουβό» πόνο.
ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Γιάννη Μουκίδη
