με συγκεκριμένα μέτρα, έστειλε μέσα από την επίσκεψή της στη δομή του «Αριστέα» Γιάννουλης του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Θεσσαλίας, η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία, προτάσσοντας το σύνθημα «Η αναπηρία, μας αφορά OΛΟΥΣ», επισήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Αυτήν την Ημέρα, που είναι αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τα Άτομα με Αναπηρία και τα δικαιώματά τους, τη νιώθω ως εξαιρετικά σημαντική, καθώς μια τέτοια μέρα, μέσα από ένα μήνυμα ενός ανάπηρου συμπολίτη μας, συνειδητοποίησα ότι τόσο εγώ, όσο και όλοι μας, είμαστε «εν δυνάμει ανάπηροι...». Η Αναπηρία μας αφορά ΟΛΟΥΣ, διότι δεν επιλέγει ποιους από μας θα συνοδεύει από τη γέννησή μας ή θα μας βρει στον δρόμο της ζωής, αλλά απλώς συμβαίνει! Μια ασθένεια, ένα ατύχημα, μια επιπλοκή, μπορεί να οδηγήσει στην αναπηρία, τον καθένα και την καθεμιά μας...
Επισκεπτόμενη την ανοιχτή δομή Γιάννουλης «Αριστέας», του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Θεσσαλίας, ένιωσα τη φροντίδα και τη θαλπωρή με την οποία, τόσο η πρόεδρος κ. Παππά, όσο και τα στελέχη, περιβάλλουν τα άτομα με αναπηρία και πόσο ενθαρρύνουν τη θέλησή τους για συμμετοχή σε δράσεις και σε δημιουργίες, με τελικό στόχο την κοινωνικοποίηση και ομαλή ένταξή τους στο σύνολο. Τα ανάπηρα παιδιά με τη σειρά τους, παραδίδουν μαθήματα ζωής και θέλησης για κοινωνική προσφορά, σε όλους. Εντυπωσιάστηκα, από τη συνέργεια που διαπίστωσα στη δομή, αλλά και από την εξειδίκευση σε επιστημονικό προσωπικό, υπό την καθοδήγηση ενός αφοσιωμένου Δ.Σ. και μιας έμπειρης διεπιστημονικής ομάδας, γεγονός που την καθιστούν πρότυπο για τη Θεσσαλία και ολόκληρη την Ελλάδα. Βέβαια, απομένουν ακόμα πολλά να γίνουν, μέχρι να νιώσουμε όλοι ότι κάναμε το χρέος μας, απέναντι στο πιο ευάλωτο κομμάτι μας, τους ανάπηρους συμπολίτες, φίλους, μέλη των οικογενειών μας και «εν δυνάμει», εμάς τους ίδιους...
Το κυρίαρχο και συγκλονιστικό «αίτημα ζωής», είναι αυτό που θέτουν, χρόνια τώρα, οι γονείς των ανάπηρων παιδιών που δεν αυτοεξυπηρετούνται και βρίσκονται σε απόλυτη εξάρτηση από τους γονείς τους: «Οταν εμείς φύγουμε από τη ζωή, αυτά τα παιδιά, τι θα απογίνουν»; Σε αυτό το ερώτημα, η Πολιτεία, δεν έχει απαντήσει ακόμη, με τρόπο οριστικό, θεσμικό, με δομές που δεν είναι άσυλα και με προοπτική που δεν οδηγεί στην ιδρυματοποίηση».
