Κέντρο Υποδοχής Κακοποιημένων Παιδιών στη Λάρισα

ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΛΙΑΚΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Τo «Χαμόγελο του Παιδιού» της Λάρισας επισκέφθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νομού Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη και είχε συνάντηση εργασίας με τα στελέχη και τους εργαζομένους στο πλαίσιο ευαισθητοποίησης της Παγκόσμιας Ημέρας ενάντια στην παιδική κακοποίηση.

Η συνάντηση διεξήχθη στο Κέντρο Κοινωνικής Επέμβασης Θεσσαλίας, σε ιδιαίτερα φιλικό κλίμα αφού τη βουλευτή υποδέχτηκαν με θέρμη η διοικητική υπεύθυνη του Κέντρου, κ. Μαρία-Νίκη Δεμίρη, η κοινωνική λειτουργός κ. Ελένη Παραλίκη και το στέλεχος κ. Γιώργος Παπαντώνης, που μαζί με τους εθελοντές, καταθέτουν την «ψυχή» τους, για να βρουν τα παιδιά που έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφή κακοποιητικής συμπεριφοράς, μια ζεστή αγκαλιά. Η έκπληξη που περίμενε τη Λαρισαία βουλευτή ήταν ότι στην υποδοχή «συμμετείχε» ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» κ. Γιαννόπουλος, ο οποίος συνδέθηκε τηλεφωνικά για να καλωσορίσει και να ευχαριστήσει την κ. Λιακούλη για την πρωτοβουλία της και να συζητήσουν για τα ζητήματα που αφορούν την κακοποίηση των παιδιών.
Η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής συζήτησε διεξοδικά με τα στελέχη για τα περιστατικά που καλούνται να χειριστούν, για τα παιδιά που κακοποιούνται στη Θεσσαλία και για τον τρόπο διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων και αφού τα συνεχάρη για το κοινωνικό έργο τους, επισήμανε τα εξής: «Η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι ο καθένας μας από το δικό του μετερίζι, έχουμε χρέος να δρούμε ενάντια σε κάθε μορφή κακοποίησης. Έχουμε αυτήν την προσωπική κοινωνική ευθύνη.
Κάθε χρόνο μετράμε χιλιάδες δράματα παιδικής κακοποίησης, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι για χρόνια πολλά, οι κοινωνίες στις οποίες αυτά γίνονταν, σιωπούσαν εκκωφαντικά.
Η σημερινή μέρα μας δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να κάνουμε την αυτοκριτική μας, όταν μία αθώα παιδική ψυχή υποφέρει και εμείς μένουμε αμέτοχοι στο δράμα της. Είμαστε όλοι ανθρώπινα, κοινωνικά και ποινικά συνυπεύθυνοι και συνένοχοι, όταν δεν αντιδράμε σε οποιαδήποτε βίαιη και επιθετική συμπεριφορά που μπορεί να υφίσταται ένα ανυπεράσπιστο παιδί.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» επιτελεί εδώ και χρόνια ανθρωπιστικό έργο προσφέροντας ανιδιοτελώς τις πολύτιμες υπηρεσίες του στα παιδιά που έχουν ανάγκη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ότι «το Χαμόγελο του Παιδιού» ήταν δίπλα στο σεισμόπαθο Δαμάσι και τα μικρά φοβισμένα παιδιά του. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο οργανισμός έδωσε το «παρών» στις πυρόπληκτες οικογένειες, ενώ κινητά πολυϊατρεία του οργανισμού, πραγματοποιούν εδώ και χρόνια δωρεάν ιατρικές εξετάσεις, όπως πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες στην Οιχαλία των Τρικάλων.
Τα παιδιά είναι η ίδια η Ζωή, είναι το φυτώριο του αύριο, που χωρίς αυτά δεν υπάρχει παρόν και δεν προδιαγράφεται μέλλον. Οι αθώες ψυχές τους, είναι η ξεκάθαρη απάντηση στα ερωτήματα «γιατί να υπάρχω» και να συνεχίζω να ζω, να δημιουργώ, να νοιάζομαι για τον πλανήτη. Και προξενεί σε όλους μας θλιβερή εντύπωση ότι σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνει ένα παιδί από βία ή αμέλεια, παρά από ατύχημα. Ακόμα πιο συγκλονιστικό είναι ότι πάνω από το 80% των θυτών είναι οι ίδιοι οι γονείς του θύματος.
Εξίσου συγκλονιστικό όμως είναι το γεγονός ότι όταν ένα κακοποιημένο παιδί απομακρυνθεί από το περιβάλλον του, δεν υπάρχει οργανωμένη δομή με καταρτισμένα και έμπειρα στελέχη να το υποδεχθεί, να διαχειριστεί την κατάσταση και να κατευθύνει σωστά τα επόμενα βήματα. Τα κακοποιημένα παιδιά απλώς μεταφέρονται στο Νοσοκομείο!
Με ευχές δεν λύνονται τα προβλήματα. Απαιτείται δράση και απόφαση. Δημόσια καταθέτω την πρόταση δημιουργίας Κέντρου Υποδοχής Κακοποιημένων Παιδιών, η οποία αποτελεί πρόταση κοινωνικών φορέων, μεταξύ των οποίων και του «Χαμόγελου του Παιδιού». Η αυτοδιοίκηση μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία και να δημιουργήσει μια δομή – πρότυπο. Η Περιφέρεια Θεσσαλίας και ο Δήμος Λαρισαίων, μπορούν να πρωτοστατήσουν και να κάνουν την αρχή μιας μεγάλης κοινωνικής πρωτοβουλίας, με θετικό αποτύπωμα. Αυτή είναι η στοιχειώδης υποχρέωση του δημοκρατικού, πολιτισμένου κόσμου μας - όσο αυτός τελικά είναι...».