η εικόνα της πόλης που μπορεί να σφύζει από ζωή, αλλά συνάμα είναι και τόσο μελαγχολική φορώντας τον φθινοπωρινό «μανδύα» της, είναι πραγματικά τόσο μαγική που πολλές φορές ούτε οι λέξεις αλλά ούτε και οι εικόνες μπορούν να το αποτυπώσουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι το φθινόπωρο είναι η εποχή που έχει εμπνεύσει όσο λίγες ζωγράφους, συγγραφείς και ποιητές. Κάτι τα υπέροχα χρώματά του, κάτι η ρομαντική μελαγχολία του και το φθινόπωρο έγινε η μούσα τους.
Προχθές ήταν μια ιδανική φθινοπωρινή μέρα. Συννεφιά, ψιλόβροχο και ένα φως μαγικό. Οι δρόμοι, τα πάρκα, οι αυλές γέμισαν με φύλλα, αυτά τα φύλλα που θροΐζουν κάτω από τα πόδια κάνοντας πιο ευχάριστους τους περιπάτους. Τα δέντρα, λίγο πριν γυμνωθούν για τον χειμώνα, ντυμένα με πορτοκαλί, κίτρινες, κόκκινες και καφετιές φορεσιές αναδύουν μια γλυκιά λάμψη. Το φθινόπωρο τελικά είναι η πιο μαγική εποχή του χρόνου, καθώς αφήνει πίσω του τη γλυκιά ραθυμία του καλοκαιριού και μας προετοιμάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο για τον χειμώνα. Οι εναλλαγές του καιρού, η διαδοχή των συναισθημάτων, το καλοκαίρι που έφυγε και ο χειμώνας που έρχεται... Αυτό είναι το φθινόπωρο. Μελαγχολία και ανάταση μαζί... μια παλέτα χρωμάτων και συναισθημάτων.
Ν.Π.
