Επιστροφή από σήμερα στα αμφιθέατρα για φοιτητές, καθηγητές

*Μαζικές αναχωρήσεις το Σαββατοκύριακο για τις φοιτητουπόλεις *Αισιοδοξία για ομαλή ολοκλήρωση της φοιτητικής χρονιάς

Ο Οκτώβρης ανέκαθεν ήταν συνυφασμένος με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς για τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας μας. Μόνο που φέτος αυτός ο μήνας είναι λίγο διαφορετικός… Επιτέλους μετά από ενάμιση χρόνο διαδικτυακών μαθημάτων

ήρθε η ώρα να επιστρέψουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, και κατ’ επέκταση και οι καθηγητές κι οι καθηγήτριες κι όλο το ακαδημαϊκό προσωπικό, στα έδρανα και τις αίθουσες των Πανεπιστημίων, των κατεξοχήν χωρών διάδοσης και ανακάλυψης της γνώσης… Μια διαφορετική ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινάει σήμερα όχι μόνο για τους πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες, αλλά και για τους δευτεροετείς, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν μπόρεσαν να απολαύσουν την πρώτη τους φοιτητική χρονιά όντας καθηλωμένοι μπροστά από μία οθόνη του υπολογιστή και αδυνατώντας να γνωρίσουν τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριές τους πάρα μόνο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, καθώς αρκετοί δεν έφυγαν από το σπίτι τους για αναζήτηση φοιτητικής εστίας, ενώ αρκετοί είναι και αυτοί που μολονότι το επιχείρησαν σύντομα ξενοίκιασαν, λόγω της πανδημίας, των εξ αποστάσεως μαθημάτων και της οικονομικής κρίσης. Δεν θα ήταν λοιπόν άτοπο αν λέγαμε ότι δύο «φουρνιές» φοιτητών-φοιτητριών θα πατήσουν για πρώτη φορά το πόδι τους στα αμφιθέατρα και τα κυλικεία των ακαδημαϊκών μας ιδρυμάτων. Βιβλιοθήκες, εργαστήρια, λέσχες και κυλικεία θα ξαναπάρουν ζωή μετά από τόσο καιρό «αγρανάπαυσης». Τα λεωφορεία θα γεμίσουν και πάλι, αν και ίσως ο κορονοϊός και τα μέτρα πρόληψης εξαλείψουν ει δυνατόν το «στοίβαγμα» των φοιτητών-φοιτητριών στα λεωφορεία, όπου ο ένας πατούσε τον άλλον. Η αύξηση των δρομολογίων ήταν ανέκαθεν αίτημα των φοιτητών-φοιτητριών, πόσο μάλλον τώρα ελέω πανδημίας.
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ... ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΝ
Και κάπως έτσι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε θα έλεγε κανείς ότι ήταν ένα Σαββατοκύριακο αναχωρήσεων… Αν και σε πολλά Πανεπιστήμια η έναρξη των διά ζώσης μαθημάτων μετατέθηκε κατά μία εβδομάδα -ήτοι για την ερχόμενη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου αντί για σήμερα 4/10- για να προλάβουν να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό (καθαριότητα, έλεγχος πιστοποιητικών εμβολιασμών, κατανομή των φοιτητών-φοιτητριών σε μικρότερα τμήματα κ.λπ.), δεν είναι λίγοι αυτοί που αποχαιρέτησαν την πατρογονική τους εστία για τη φοιτητική. Γεμάτα αναχωρούσαν τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ και τα τρένα προς κάθε κατεύθυνση, ενώ δεν έλειψαν και περιπτώσεις όπου πολλοί/-ες μη γνωρίζοντας για αυτό το «κύμα αναχωρήσεων» έμειναν χωρίς εισιτήριο και ανέβαλαν το ταξίδι τους για σήμερα. Γι’ αυτό και τα παράπονα για την έλλειψη δρομολογίων «πήραν φωτιά», καθώς τα δρομολόγια παρέμειναν μειωμένα συγκριτικά με τις προηγούμενες χρονιές -σε πολλές περιπτώσεις μόλις ένα δρομολόγιο την ημέρα και σε άλλες μόνο συγκεκριμένες μέρες της εβδομάδας- με το ποσοστό της προσφοράς και της ζήτησης να είναι δυσανάλογο και τις εκκλήσεις των φοιτητών-φοιτητριών για επιστροφή στα προ κορονοϊού δρομολόγια να πληθαίνουν. Άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που είτε θα πηγαινοέρχονται μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, καθώς τα τοπικά λοκντάουν δημιουργούν αβεβαιότητα για το τι μέλει γενέσθαι και ξυπνούν δυσάρεστες μνήμες, είτε επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να νοικιάσουν επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους ειδικά όταν ο τόπος διαμονής τους δεν απέχει πολύ από τη φοιτητική τους πόλη (π.χ. Λάρισα-Βόλος).
Κι ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των φοιτητών-φοιτητριών δεν έχουν την πολυτέλεια να έχουν δικό τους αυτοκίνητο για να μετακινούνται, ακόμη κι αν έχουν δίπλωμα.
ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ… ΣΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ
Τίποτα όμως δεν μπορεί να στερήσει τη χαρά από τους νέους που όλο ενθουσιασμό ξεκινάνε ή επιστρέφουν στα παλιά τους λημέρια που τόσο τους είχαν λείψει. Τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και τα φιλιά -πάντα με μέτρο- δίναν και παίρναν στις παρέες που επανενώνονταν κι ας μην είχαν αποχωριστεί για καιρό, μιας και καλοκαίρι ήταν και ακόμη και οι πιο προσεκτικοί ένα ριγιούνιον το είχαν κάνει. Μόνο που από σήμερα δεν δίνουν ραντεβού μόνο για καφέ στην πόλη, αλλά και για να ανέβουν μαζί στο Πανεπιστήμιο, να κάτσουν κοντά στην αίθουσα και να παρακολουθήσουν το μάθημα -κάνοντας ενίοτε και τα απαραίτητα πειράγματα- και στο τέλος ένα τουρνουά τάβλι στο κυλικείο είναι ό,τι πρέπει για να «σφραγίσει» την επιστροφή στα… θρανία. Οι πρωτοετείς φυσικά θα έχουν τη χαρά να τα ανακαλύψουν σιγά-σιγά όλα αυτά, αρκεί να τους αφήσει ο κορονοϊός, ενώ ευχή όλων των τελειόφοιτων είναι να απολαύσουν και με το παραπάνω την τελευταία τους χρονιά μη έχοντας τη μοίρα των προηγούμενων που έφυγαν για δύο εβδομάδες και δεν επέστρεψαν πάρα μόνο για να μαζέψουν βαλίτσες…
ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
Τα χαμόγελα φυσικά δεν λείπουν και από κανέναν/καμία διδάσκοντα/διδάσκουσα που αδημονούν για την επιστροφή τους στα έδρανα των αμφιθεάτρων, των αιθουσών και των εργαστηρίων, καθώς τα διαδικτυακά μαθήματα τους είχαν στερήσει και με το παραπάνω την αλληλεπίδραση με τους φοιτητές και τις φοιτήτριές τους και τη χαρά να κάνουν διαλέξεις βλέποντας τα πρόσωπά τους και ακούγοντας τις φωνές τους, χτίζοντας έναν δίαυλο επικοινωνίας. Αποχαιρετούν, λοιπόν, για τα καλά την εξ αποστάσεως διδασκαλία που τους καθήλωσε πίσω από έναν υπολογιστή να μονολογούν μην μπορώντας να δουν το κοινό τους, όντας κρυμμένοι πίσω από τα εικονίδια με κλειστές κάμερες για να μην επιβαρύνεται το πρόγραμμα και τα μικρόφωνα στη σίγαση για να αποτρέπονται τυχόν μικροφωνισμοί, γεγονός που καθιστούσε τα μαθήματα μονότονα και εμπόδιζε να καλλιεργηθεί ο διάλογος και να αναπτύσσονται αμφίπλευρα οι σκέψεις. Τέλος, η επιστροφή στην κανονικότητα ξεκινά με πολλά Πανεπιστήμια να μετατρέπονται σε κέντρα εμβολιασμού και να προτρέπουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να εμβολιαστούν προκειμένου να επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης. Άλλωστε ήδη το μεγαλύτερο ποσοστό του ακαδημαϊκού προσωπικού έχει εμβολιαστεί.
Σ.Κ.