στους επιχειρηματίες της Υγείας και ταυτόχρονα τους δίνει χώρο για δράση στο δημόσιο σύστημα Υγείας με ανάληψη υπηρεσιών που τελικά χαρατσώνουν πάλι τον λαό». Αυτό επισήμανε ο Γιώργος Λαμπρούλης, βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ, μιλώντας στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, όπου συζητείται το νομοσχέδιο του Υπ. Υγείας για κύρωση συμφωνίας μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Ιδρύματος Στ. Νιάρχου «για την αναβάθμιση των υποδομών Υγείας», όπως τιτλοφορείται. «Χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής και του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, συνέχισε, είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι προσωρινές συμβάσεις, οι διαρκείς μετακινήσεις προσωπικού από μονάδα σε μονάδα, από πόλη σε πόλη, τα μπαλώματα και η αποψιλωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας». Το νομοσχέδιο υπηρετεί την τακτική της κυβέρνησης που είδαμε από την έναρξη της πανδημίας, δηλαδή να μπουκώνει με ζεστό χρήμα τους ιδιώτες της Υγείας, όπως συνέβη και με τον διπλασιασμό των νοσηλίων προς τους ιδιώτες για να νοσηλεύουν, μάλιστα, περιστατικά εκτός Covid. Ειδικά το άρθρο που προβλέπει το δίκτυο των νοσηλευτών, πρόκειται για μία έμμεση παραδοχή ότι υπάρχουν ελλείψεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα, τις οποίες η κυβέρνηση αρνείται να αντιμετωπίσει με μόνιμες προσλήψεις». Σχολιάζοντας το άρθρο 32, που αφορά τους μετανάστες, σημείωσε «τις ευθύνες της κυβέρνησης για τα ελλιπή προγράμματα εμβολιασμού στις δομές φιλοξενίας, όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και συνωστισμού, ως αποτέλεσμα των συμφωνιών με την ΕΕ που τους εγκλωβίζει στη χώρα μας. Το αποτέλεσμα είναι μόλις 20% να είναι εμβολιασμένοι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, επισήμανε, ενώ κατήγγειλε και την υποκρισία της κυβέρνησης που προβλέπει ότι για τα 20 λεπτά του εμβολιασμού δεν θα συλλαμβάνονται οι μετανάστες και αμέσως μετά θα ξαναγίνονται «παράνομοι». Καταγγέλλουμε το σχέδιο της κυβέρνησης για το νέο ΕΣΥ, που ουσιαστικά βαθαίνει ακόμα περισσότερο την εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας, όπου θα οξυνθεί η διαφοροποίηση των νοσοκομείων, των οποίων η λειτουργία θα κρίνεται από τη βιωσιμότητα και τα έσοδά τους. Η πανδημία αξιοποιείται από την κυβέρνηση ως χρυσή ευκαιρία για να «τρέξει» και να επιταχύνει τις αντιδραστικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στον τομέα της Υγείας, με πρόσχημα προβλήματα και καθυστερήσεις για τα οποία είναι υπεύθυνη η ίδια η κυβέρνηση και οι προηγούμενες για την πολιτική που εφαρμόζουν. Μια πολιτική εμπορευματοποίησης που συμπιέζει τις κρατικές δαπάνες στην Υγεία, απαξιώνει τις δημόσιες δομές και τελικά παραδίδει τομείς και υπηρεσίες της στους ιδιώτες».
