Η λογική λέει το πρώτο. Η επαγγελματική διαστροφή γέρνει στο δεύτερο. Η απόφαση δύσκολη... αλλά ήδη βρίσκομαι στα χωράφια σε δρόμους χωμάτινους και καταγράφω εικόνες.
Καλοκαίρι - Θεσσαλικός κάμπος. Ο Κέλσιος στα καλύτερά του. Ο λίβας σού καίει το πρόσωπο. Ο ορίζοντας έχεις την ψευδαίσθηση ότι κοχλάζει στο βάθος. Κι όμως σ’ αυτές τις συνθήκες η ζωή συνεχίζεται. Κάποιος αγρότης θα βρεθεί στο χωράφι του, ένα σμήνος φλαμίνγκο θα πετάξει πάνω από τον φλεγόμενο κάμπο αναζητώντας λίγες σταγόνες νερού, μια παρέα από κιρκινέζια θα σε κοιτάζει με απορία, μια αλεπού θυσία στην άσφαλτο, ένα εγκαταλελειμμένο φορτηγό με τις λαμαρίνες του πυρακτωμένες στη μέση του πουθενά, οι μπάλες από άχυρο, ιδανικό σκηνικό για φωτογράφιση. Εικόνες καθημερινές, συνηθισμένες.
Το απλό άλλωστε είναι πολλές φορές πιο σύνθετο και σουρεαλιστικό. Και ξαφνικά η θάλασσα μπροστά. Όχι, δεν είναι οφθαλμαπάτη λόγω καύσωνα. Οι δρόμοι του κάμπου σε οδηγούν εκεί κάθε καλοκαίρι θέλοντας να σε γλιτώσουν από το καμίνι της πόλης.
Και η βουτιά θα γίνει τελικά. Την καλύτερη ώρα. Όταν θα έχει πέσει ο ήλιος...
Βασίλης Αγοραστός
