Υποθετικά και σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους «οι παραλίες είναι δημόσιοι και κοινόχρηστοι χώροι» και δεν χωράει αμφιβολία, πάνω σε αυτό.
Στην πραγματικότητα όμως, υπάρχουν παραλίες που έχουν «ιδιωτικοποιηθεί» με κάποιον τρόπο, φαινόμενο που εμφανίζεται όλο και σε μεγαλύτερη έκταση, στα χιλιάδες χιλιόμετρα όμορφων δαντελωτών ακτών στη χώρα μας, που προσφέρονται για την αναψυχή μας τους καλοκαιρινούς μήνες και όχι μόνο.
Πόρτες επτασφάγιστες σε σημεία κατά μήκος των παραθαλάσσιων οδικών δικτύων, που οδηγούν σε ιδιοκτησίες, δημιουργούν άβατο σε παραλίες, όπως και περιφραγμένες αγροτικές εκτάσεις δίπλα στο κύμα που επίσης εμποδίζουν την πρόσβαση σε παραλίες, αποτελούν ακράδαντα στοιχεία της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα, που καταρρίπτουν νόμους, χωρίς φυσικά να υπάρχουν συνέπειες.
Ο ιδιοκτήτης οικοπέδου, το οποίο εφάπτεται με ακτή, βρίσκεται παράλληλα και με ιδιωτική παραλία, όταν φράζει την πρόσβαση σε αυτή. Θεωρείται πλέον αυτονόητο το ότι όποιος έχει την ιδιοκτησία του οικοπέδου δίπλα στη θάλασσα, έχει και την παραλία που επεκτείνεται μπροστά του.
Οι περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις, δύσκολα γίνονται αντιληπτές, καθώς προστατεύονται από πυκνή βλάστηση που εσκεμμένα έχουν αφήσει να υψώνεται και να κρύβει περιφράξεις, ακόμη και την παραλία.
Η έλλειψη ελέγχων βοηθά στην ανάπτυξη αυτού του φαινομένου και συγκεκριμένα στην εμφάνιση όλο και περισσότερων ιδιοκτησιών δίπλα σε απομονωμένες και ελάχιστα γνωστές παραλίες, της χώρας μας.
Το αρχικό ερώτημα μάλλον θα πρέπει να ειπωθεί ως εξής: Μπορεί ένας δημόσιος χώρος να γίνει ιδιωτικός;
Η απάντηση βρίσκεται σε κάποιες παραλίες...
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ
Προς ενημέρωση, όλες οι παραλίες είναι κοινόχρηστου χαρακτήρα και επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών. Στις οργανωμένες παραλίες θα πρέπει να προβλέπεται ελεύθερος χώρος και για τους υπόλοιπους λουόμενους.
Ακόμη κι αν μια επιχείρηση (π.χ. ένα ξενοδοχείο) βρίσκεται ακριβώς μπροστά από μια παραλία, οφείλει υποχρεωτικά να διατηρεί ελεύθερη την πρόσβαση των λουομένων.
ΝΟΜΟΣ ΤΡΙΤΣΗ
Σύμφωνα με νομικούς «ο νόμος Τρίτση, ο υπ’ αριθμ. 1337/1983, απαγορεύει την περίφραξη οικοπέδων εντός ζώνης 500 μ. από την όχθη, εκτός αν πρόκειται για προστασία ειδικών καλλιεργειών ή αν πρόκειται για ειδικές χρήσεις. Επίσης κάθε 300 μ. κατά μήκος του αιγιαλού πρέπει να υπάρχει για τους πολίτες ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα».
ΛΕΝΑ ΚΙΣΣΑΒΟΥ
