Η επιλογή της διευθέτησης παρέχεται αποκλειστικά στον εργαζόμενο, ώστε να ρυθμίζει το πρόγραμμά του και να εργάζεται τις ώρες που είναι πιο παραγωγικός και μέσω τηλεργασίας που δοκιμάστηκε με επιτυχία κατά την πανδημία».
Ο Λαρισαίος πολιτικός αναφέρθηκε στη θέσπιση της ψηφιακής κάρτας και τη δυνατότητα 4ήμερης εργασίας, καθώς και στην οριοθέτηση των υπερωριών, σημειώνοντας: «Η ψηφιακή κάρτα θα διασφαλίσει με τον πλέον διαφανή τρόπο τις μέρες και τις ώρες εργασίας, βάζοντας τέλος στην αυθαιρεσία των κακών εργοδοτών. Κατοχυρώνεται το 8ωρο και παρέχεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους να δουλεύουν 4 ημέρες την εβδομάδα λίγο παραπάνω, ώστε να διαθέτουν τις υπόλοιπες τρεις μέρες, όπως επιθυμούν.
Τίθενται όρια στις υπερωρίες, τόσο στον βιομηχανικό τομέα, όσο και στον τομέα των υπηρεσιών, όπου ορίζεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 40% και 60% σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης, ενώ αυξάνεται η αποζημίωση για κάθε ώρα παράνομης υπερωρίας από 80% σε 120%».
ΧΩΡΙΣ «ΚΗΔΕΜΟΝΙΕΣ»
Ο αν. γραμματέας της ΚΟ της ΝΔ έκανε ιδιαίτερες αναφορές στη σύσταση ανεξάρτητης αρχής που θα εποπτεύει την αγορά εργασίας και στη θέσπιση του συνδικαλισμού των εργαζομένων στις ψηφιακές πλατφόρμες, υπογραμμίζοντας: «Το ΣΕΠΕ αναβαθμίζεται σε ανεξάρτητη αρχή, που θα διασφαλίσει την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας απρόσκοπτα, χωρίς παρεμβάσεις και πολιτικές “κηδεμονίες”, αλλάζοντας άρδην τα δεδομένα στην ελληνική αγορά εργασίας και συμβάλλοντας στην ανάπτυξή της με ανθρώπινο πρόσημο. Οι εργαζόμενοι στις ψηφιακές πλατφόρμες, επιτέλους, προστατεύονται σύμφωνα με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές και αποκτούν δικαίωμα σύστασης σωματείων και διαπραγμάτευσης συλλογικών συμβάσεων».
Ο κ. Κέλλας εστίασε, ακόμη, στις ρυθμίσεις για τον συνδικαλισμό, επισημαίνοντας: «Οι μέρες, όπου το δικαίωμα του συνδικαλισμού αξιοποιείτο για κομματικούς σκοπούς, τελειώνουν. Ο νέος νόμος βάζει τάξη στο συνδικαλιστικό γίγνεσθαι, αποτρέποντας την ασυδοσία και την εκμετάλλευση του συνδικαλιστικού κινήματος από λίγους και μειοψηφίες που παρεισφρέουν στις πορείες διαταράσσοντας την κοινωνικοοικονομική ζωή.
Η αστική ευθύνη των συνδικαλιστών, η απαγόρευση επαναπροκήρυξης απεργιών από δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις όταν έχουν κριθεί παράνομες από τη δικαιοσύνη, η διαφάνεια στα οικονομικά και οι δυνατότητες συνεδριάσεων και λήψης αποφάσεων εξ αποστάσεως, οδηγούν τον συνδικαλισμό στο φως και στη θέση που του αρμόζει, αυτήν του κοινωνικού εταίρου της εκάστοτε κυβέρνησης».