με καταστήματα διαφόρων ειδών και προϊόντων που ανέκαθεν απευθύνονταν σε μικρά και μεσαία βαλάντια. Είτε αφορούσαν τον Λαρισαίο καταναλωτή, είτε κατοίκους άλλων περιοχών (των χωριών κυρίως), οι οποίοι έρχονταν στην πόλη για τα ψώνια τους.
Τα τελευταία χρόνια η οδός έχει αλλάξει. Πεζοδρομήθηκε, αναβαθμίστηκε, προσέλκυσε και καταστήματα άλλων κατηγοριών, όπως της εστίασης. Παρότι όμως η Βενιζέλου μετατράπηκε σε δρόμο «υψηλών προδιαγραφών», για ένα κομμάτι του επιχειρείν, η οικονομική πορεία των καταστημάτων τους δεν ήταν ανάλογη εκείνης της εικόνας της οδού. Το αντίθετο μάλιστα: Η κίνηση, του κόσμου εκείνου που αποτελούσε την πελατεία τους μειώθηκε αισθητά, ο τζίρος υποχώρησε, ενώ η πανδημία εξώθησε στα άκρα και έθεσε θέμα επιβίωσης. Η Βενιζέλου κατέστη μια άνετη οδός για περπάτημα, όχι όμως και για ψώνια. Ειδικά στο τμήμα της οδού, από την Ολύμπου, έως και την Φιλελλήνων, ο εμπορικός αυτός δρόμος δεν θυμίζει παλαιότερες εποχές…
Η δυσπραγία είναι, λοιπόν, η αιτία που οδήγησε 27 καταστηματάρχες σε κοινή παρέμβασή τους προς τον Δήμο Λαρισαίων, από τον οποίο ζητούν να μπορούν να εκθέτουν τα εμπορεύματά τους και επί του πεζόδρομου, με τους όρους και προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος ώστε να μην εμποδίζουν την πεζή κίνηση.
Βασικό τους επιχείρημα ότι η Βενιζέλου ήταν πάντα ένας «λαϊκός» δρόμος, όπως ακριβώς και κάθετοι σε αυτόν: λ.χ. η Ανδρούτσου, η Παπαφλέσσα, η Λαπιθών, όπου η έκθεση προϊόντων και εμπορευμάτων δεν έχει περιοριστεί. Επικαλούνται επίσης άνιση μεταχείριση, θεωρώντας ότι η Δημοτική Αστυνομία εξαντλεί την αυστηρότητά της στα εμπορικά καταστήματα, ενώ αυτό δεν συμβαίνει αλλού, αλλά και στον ίδιο δρόμο δραστηριοποιούνται ουκ ολίγες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, καταλαμβάνουν μέρος του πεζόδρομου.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Σε υπόμνημα που παρέδωσαν στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Λαρισαίων, αναφέρουν τα εξής: «Αρχικά θα θέλαμε να επικαλεστούμε το δικαίωμά μας για ίση μεταχείριση των καταστημάτων μας, αλλά και εμάς των ίδιων προσωπικά σε σχέση με τους ιδιοκτήτες άλλων επιχειρήσεων στον ίδιο πεζόδρομο όπως καφέ, φαρμακείων, εστιατορίων, κ.ά., τα οποία σε αντίθεση με εμάς, έχουν τη δυνατότητα να τοποθετούν τραπεζοκαθίσματα, διαφημιστικές πινακίδες και σημαίες, ακόμη και παγκάκια, προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες. Επίσης σε παράπλευρους πεζόδρομους, όπως η Παπαφλέσσα, η Ανδρούτσου και η Λαπιθών, οι καταστηματάρχες έχουν το δικαίωμα να εκθέτουν εμπορεύματά τους σε απόσταση ως και ενός μέτρου από τη ρυμοτομική τους γραμμή. Ωστόσο όπως όλοι γνωρίζουμε η οδός Βενιζέλου είναι το ίδιο παλιά και σαφώς πιο εμπορική οδός από τις παραπάνω, στην οποία λειτουργούν μικρές επιχειρήσεις Λαρισαίων πολιτών. Για τις εν λόγω λοιπόν επιχειρήσεις που βασίζουν ένα μεγάλο ποσοστό του τζίρου τους στα εμπορεύματα που εκθέτουν έξω, η εφαρμογή του μέτρου απαγόρευσης αυτών σε συνδυασμό με τις πρωτόγνωρες συνθήκες και τον περιορισμό εισερχόμενων πελατών στα μικρά καταστήματά μας, θα μας οδηγήσει σε περαιτέρω απόγνωση και με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο των επιχειρήσεών μας.
Παρόλα αυτά, κάνοντας μία βόλτα στους δρόμους της πόλης μας θα διαπιστώσετε ότι σε πολλούς δρόμους, καθώς και πεζόδρομους, καταστήματα όπως χρωματοπωλεία και όχι μόνο, καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του πεζοδρομίου. Εσείς όμως επιλέγετε επίμονα να εξαντλείτε όλη σας την αυστηρότητα συγκεκριμένα πάνω μας με αποκορύφωμα τη χθεσινή ημέρα όπου υπάλληλοι της δημοτικής αστυνομίας πέρασαν για έλεγχο και πρωινή και απογευματινή ώρα δίνοντας πρόστιμο σε καταστηματάρχη της οδού Βενιζέλου. Επιπρόσθετα θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στα καταστήματα, τα οποία νόμιμα μπορούν να εκθέτουν τα προϊόντα τους έξω, όπως ανθοπωλεία ή οπωροπωλεία και στην κατάχρηση αυτού του δικαιώματός τους ως προς την τήρηση της προβλεπόμενης απόστασης που τους παραχωρείται.
Για τους παραπάνω λόγους σας ζητάμε να επανεξετάσετε το ζήτημα λαμβάνοντας υπόψη και τη δική μας οπτική, παραχωρώντας το δικαίωμα σε όσους επιθυμούμε να εκθέτουμε τα προϊόντα μας σε απόσταση τέτοια ώστε να μην παρεμποδίζεται η διέλευση των πολιτών. Τέλος, ως Λαρισαίοι πολίτες και ψηφοφόροι σας ζητούμε ισότιμη μεταχείριση και μία ευκαιρία να παραμείνουμε ζωντανοί συμβάλλοντας σε μία υγιή τοπική οικονομία».
Δ. Χατζ.
