μια βόλτα και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα συναντήσει είτε κάποιον ποδηλάτη, είτε το σταθμευμένο ποδήλατό του. Σε κάθε γειτονιά, αλλά ειδικότερα στα πάρκα και τις πλατείες, πόσο μάλλον στο κέντρο της πόλης οι αναβάτες των ποδηλάτων δίνουν το στίγμα τους. Από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους.
Από νωρίς το πρωί θα δει κανείς εργαζόμενους/-ες να πηγαίνουν στη δουλειά τους όχι με το αυτοκίνητό τους ή με το λεωφορείο, αλλά με το ποδήλατό τους. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι συνδυάζουν την άσκηση με τη δουλειά ή ότι προσπαθούν να εντάξουν την άσκηση στην καθημερινή τους ζωή, μιας και ο φόρτος εργασίας και οι υποχρεώσεις δεν τους αφήνουν και πολύ ελεύθερο χρόνο για να τον αξιοποιήσουν κατά το δοκούν. Βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν ως μεταφορικό μέσο το ποδήλατο για οικολογικούς λόγους και για να μειώσουν το οικολογικό αποτύπωμα. Ενώ άλλοι μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και προσπαθώντας να αποφύγουν τον συνωστισμό στα Μ.Μ.Μ., βρήκαν στο ποδήλατο ή στο πατίνι, που είναι και αυτό της μόδας, την ασφάλεια που αναζητούσαν. Και μιας και ο χειμώνας πέρασε, η άνοιξη ευνοεί την αξιοποίηση του ποδηλάτου, βαδίζουμε άλλωστε προς το καλοκαίρι.
Βέβαια τον τελευταίο καιρό υπάρχει η τάση και σε χώρους εργασίας να γίνεται μια στροφή από τη μέχρι πρότινος χρησιμοποίηση αυτοκινήτου και μηχανής σε ποδηλάτου. Ειδικά σε περιοχές όπως η Λάρισα όπου η ίδια η διαμόρφωση της πόλης και η θέση της ευνοεί προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μια νέα προοπτική για τη χρήση του ποδηλάτου ως μεταφορικού μέσου ανοίγεται. Το γεγονός ότι βρίσκεται σε πεδιάδα και σε πολλά σημεία της πόλης υπάρχουν ποδηλατόδρομοι ευνοεί ιδιαίτερα αυτήν τη συγκυρία. Για αυτό και βλέπει κανείς καταστήματα εστίασης και delivery να κάνουν παραδόσεις κατ’ οίκον είτε φαγητού, είτε καφέ, κ.λπ., με ποδήλατα κι όχι με μηχανάκια όπως συνηθιζόταν, μιας και οι αποστάσεις δεν είναι ιδιαίτερα μακρινές και φτάνονται με ποδήλατο ίσως και στον ίδιο χρόνο πάνω κάτω με το μηχανάκι, καθώς από τον ποδηλατόδρομο αποφεύγεις και την κίνηση της πόλης.
Γενικότερα όμως η πόλη βλέπουμε να κινείται σε μια νέα κατεύθυνση, καθώς πληθαίνουν και τα προγράμματα που διοργανώνονται σχετικά με τον Κ.Ο.Κ. και σε παιδιά μικρής ηλικίας, συμπεριλαμβάνοντας και την οδηγική συμπεριφορά του ποδηλάτου. Φυσικά όμως το ποδήλατο ως μεταφορικό μέσο είναι ιδιαίτερα συνυφασμένο με τα νέα παιδιά. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στα σχολεία και θα δει πλήθος ποδηλάτων παρκαρισμένα είτε μέσα, είτε έξω από αυτά. Υπάρχουν βέβαια και αυτά που έχουν προνοήσει για τους μαθητές τους κι έχουν διαμορφώσει ειδικό χώρο στάθμευσης στο προαύλιο για τα ποδήλατά τους. Ενώ κάνοντας μια βόλτα ήδη από το απόγευμα μέχρι το βραδάκι, ειδικά στο κέντρο της πόλης, θα δει σχεδόν σε κάθε κολόνα, μέχρι και σε σηματοδότες και γύρω από τα δέντρα, σταθμευμένα ποδήλατα. Κι αυτό γιατί είναι οι «ώρες αιχμής» όπου οι νέοι τρέχουν είτε στα φροντιστήρια, είτε γενικότερα σε εξωσχολικές και αθλητικές δραστηριότητες. Και μιας και δεν είμαστε στο εξωτερικό που είναι συνηθισμένο μετά τα 16 οι νέοι να οδηγούν και να πηγαίνουν λόγου χάριν στο σχολείο τους με το αυτοκίνητο, όπως βλέπουμε και στις ταινίες, οι Λαρισαίοι/-ες τουλάχιστον αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο το δικό τους προσφιλές μέσο, το ποδήλατο, ανάγοντάς το σε «μόδα».
Για αυτό και πολλοί όταν κατεβαίνουν θα ακούσεις να λένε αντί «πάω να κλειδώσω το ποδήλατό μου», «πάω να παρκάρω». Άλλωστε η οδήγηση οποιοδήποτε μέσου σου δίνει πολλές φορές μια αίσθηση ελευθερίας. Και κάπως έτσι από μεταφορικό μέσο το ποδήλατο γίνεται κομμάτι για αναψυχή.
Σ.Κ.
