-Η εργασία αποτελεί πεδίο που αναδεικνύεται με σαφήνεια η διαχωριστική γραμμή με τον νεοφιλελευθερισμό και τη δεξιά πολιτική. Αποτελεί μάχη ιδεών και πολιτικών ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετους κόσμους και αντιλήψεις.
-Η προάσπιση της εργασίας και των εργατικών διακαιωμάτων αφορά την κοινωνική πλειοψηφία, τους εργαζομένους στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, κάθε μορφή εργασίας και φυσικά τους νέους ανθρώπους και την προοπτική τους.
-Το νομοσχέδιο που απεργάζεται η Κυβέρνηση αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα στον κόσμο της εργασίας, σε συνέχεια των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζει η Κυβέρνηση της ΝΔ από την επομένη των εκλογών, σε μια περίοδο μάλιστα βαθειάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μείωσης εισοδημάτων, επισφάλειας και ανεργίας.
-Συνιστά πρόκληση να έρχεται αυτό το νομοσχέδιο εν μέσω πανδημίας, lockdown και περιοριστικών μέτρων, με την πλειονότητα των εργαζομένων σε αναστολή σύμβασης και υποχρεωτική τηλεργασία, χωρίς τη δυνατότητα συλλογικής διαβούλευσης, δράσης και κινητοποίησης.
-Αποτελεί πλήγμα στη Δημοκρατία καθώς η Κυβέρνηση το έχει συμπεριλάβει στις «μεταρρυθμίσεις» της πρότασης της για το Ταμείο Ανάκαμψης, αναγορεύοντάς το σε προαπαιτούμενο για την εκταμίευση των πόρων του. Επιχειρεί κατ’ αυτόν τον τρόπο να δεσμεύσει τη χώρα και τις μελλοντικές κυβερνήσεις. Η Κυβέρνηση της ΝΔ με δική της απόφαση καθιστά τις αντεργατικές της επιλογές σε νέου τύπου «μνημονιακές υποχρεώσεις».
-Σε μία περίοδο καμπής και αυξανόμενης αμφισβήτησης των κυβερνητικών επιλογών μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ευρύτερων πολιτικών πρωτοβουλιών, κοινωνικών συμμαχιών και εξελίξεων, το έναυσμα μιας συνολικής πολιτικής αντεπίθεσης, και έμπρακτης ανάδειξης των προγραμματικών μας θέσεων και δεσμεύσεων!