Η πραγματική ασπίδα προστασίας χτίζεται στον συλλογικό αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν τον 21ο αιώνα» τόνισε η πρόεδρος Ένωσης Γυναικών Λάρισας (μέλος ΟΓΕ), Κική Καρυώτη, μιλώντας χθες σε συγκέντρωση στην Κεντρική πλατεία Λάρισας.
Η συγκέντρωση που ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο της 8ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, έγινε από την ΕΓΕ, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας την Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων και τον Φοιτητικό Σύλλογο της ΣΕΥΠ.
Στο μήνυμα της ημέρας αναφέρθηκαν με χαιρετισμό που απηύθυναν, το μέλος του Παραρτήματος Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, Δέσποινα Μαύρου, το μέλος του Δ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου της ΣΕΥΠ, Αναστασία Χατζηβασίλη το μέλος του Δ.Σ. του ΕΚΛ, Μαρία Καρκάτσα, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε η πρόεδρος της ΕΓΕ, Κική Καρυώτη.
Για να τονίσει αρχικά πως «η διέξοδος για μας βρίσκεται στη συλλογική διεκδίκηση και στον αγώνα, στην αλληλεγγύη, ιδιαίτερα σ’ αυτές τις συνθήκες, που ζούμε εδώ και έναν χρόνο, αλλά και τώρα που η περιοχή μας χτυπήθηκε και από τον σεισμό. Και εκατοντάδες οικογένειες βρίσκονται στους δρόμους, έξω από τα σπίτια τους, με μεγάλη ανησυχία για το πώς θα διαχειριστούν την κατάσταση.
Και ενώ πολλά κτίρια και στην πόλη της Λάρισας έχουν υποστεί ζημιές εργαζόμενοι καλούνται να πάνε στη δουλειά τους παρά τον κίνδυνο λόγω των συνεχών μετασεισμών και παρόλο που η πολιτική προστασία καλεί τον κόσμο να μείνει εκτός. Ο μεγάλος σεισμός ξανάφερε στην επιφάνεια τις μεγάλες ανάγκες, αλλά και τις μεγάλες ελλείψεις στον τομέα της αντισεισμικής προστασίας, για τις οποίες ευθύνονται διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις».
«Η φετινή Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας» πρόσθεσε η ομιλήτρια «σχεδόν έναν χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, βρίσκει τις εργατοϋπαλλήλους, τις αυτοαπασχολούμενες, τις άνεργες, τις φοιτήτριες, όλο τον λαό μας αντιμέτωπους με την ανασφάλεια, τα αδιέξοδα που γέννησαν η κατάρρευση των δημόσιων συστημάτων Υγείας και η εξάπλωση της πανδημίας στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, και μαζί με όλα τα παραπάνω με την αύξηση των περιστατικών βίας απέναντι στις γυναίκες σε συνθήκες εγκλεισμού των πόλεων, της κοινωνικής ζωής λόγω πανδημίας.
Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα θύματα που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν και να αποκαλύψουν νέα ή παλιότερα περιστατικά βίας σε βάρος των γυναικών, ακόμη και ανήλικων παιδιών.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου που έχουν υποστεί τους εκβιασμούς, τη σεξουαλική παρενόχληση, βία και κακοποίηση σε χώρους δουλειάς, στους χώρους που ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν, αθλούνται, στις γυναίκες συνδικαλίστριες που υφίστανται την κρατική βία, γιατί πρωτοστατούν στους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην πολιτική που πλήττει τις εργαζόμενες. Το θερμοκήπιο για τα αποκρουστικά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης είναι οι οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις και καταναγκασμοί, που δεσμεύουν τα όνειρα, την πορεία μιας γυναίκας, ενός νέου ανθρώπου. Πίσω από τη σιωπή των γυναικών βρίσκεται η εργοδοτική τρομοκρατία και η απειλή της ανεργίας, οι εκβιασμοί των μεγαλοπαραγόντων του αθλητισμού, οι πιέσεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Πίσω από τη σιωπή τους κρύβεται η πραγματικότητα της εμπορευματοποίησης των αναγκών μας. Κρύβεται η πραγματικότητα του ατομισμού και του ανταγωνισμού. Το θάρρος, η αντοχή, η χειραφέτηση από τις κάθε είδους πιέσεις που δέχονται οι γυναίκες στους εργασιακούς χώρους και αλλού μπορούν να ανθίσουν στο έδαφος της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης» κατέληξε η ομιλήτρια.
