Επανακαθορισμό του ανωτάτου ορίου υπηρεσιών

ΖΗΤΑ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΟΝΙΜΩΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΑΣΜΥ), με έγγραφό του προς το ΥΠΕΘΑ, σχετικά με την κατανομή υπηρεσιών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων ζητά «την άμβλυνση του προβλήματος και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, καθόσον απαιτείται η βελτιστοποίηση των διατάξεων, λαμβάνοντας υπόψη τη βαθμολογική και βιολογική ωρίμανση του προσωπικού, ανά βαθμολογική κατηγορία (παράμετρος που είναι σε ευθεία συνάρτηση με τις απορρέουσες ευθύνες), ώστε να γίνει σταθμισμένα πιο αντιπροσωπευτική και αξιοκρατική η κατηγοριοποίηση των στελεχών, με τον επανακαθορισμό του μηνιαίου ανωτάτου ορίου υπηρεσιών (σε κάθε κατηγορία)».

Όπως, μεταξύ άλλων, σημειώνεται από τη ΣΑΣΜΥ «από τα σημαντικότερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο Έλληνας στρατιωτικός, πέραν των αποδοχών και των μεταθέσεων, είναι η εν είδη εθιμικού δικαίου απασχόλησή του πολύ πέραν του ωραρίου, χωρίς φυσικά πρόβλεψη ανάλογης αποζημίωσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εκτέλεση υπηρεσιών εσωτερικής ασφαλείας 24ωρης διάρκειας, η οποία για ορισμένους ιθύνοντες, απολύτως αυθαίρετα και φυσικά αντισυνταγματικά, φέρεται ότι δήθεν εντάσσεται στον στενό πυρήνα υποχρεώσεων που αναλαμβάνονται στο πλαίσιο της ειδικής αποστολής του στρατεύματος.
Η συγκεκριμένη στείρα τοποθέτηση - ερμηνεία δε μας βρίσκει επ’ ουδενί σύμφωνους και συνιστά ΥΒΡΗ για το δημοκρατικό μας πολίτευμα, καθόσον οι υπηρεσίες εσωτερικής ασφαλείας είναι σαφές ότι δεν αποτελούν έκτακτη ανάγκη επιτακτικής φύσεως που αναλαμβάνεται προς διασφάλιση της εθνικής άμυνας, αλλά προγραμματισμένη δραστηριότητα διοικητικής φύσεως!
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι παρόμοιοι λεκτικοί ακροβατισμοί στην πλάτη ενός ολοκλήρου κλάδου λειτουργών του δημοσίου δε χωρούν πλέον.
Η Πολιτεία, μετά από δεκαετίες αδιαφορίας και εργασιακού σκοταδισμού, με το σχετικό, έλαβε ορισμένα βασικά μέτρα για τον εξορθολογισμό της κρατούσας κατάστασης με την καθιέρωση ανωτάτου ορίου υπηρεσιών, ανά μήνα.
Η συγκεκριμένη διάταξη, εξαιρετική ως πρωτοβουλία, αποτέλεσε ορόσημο που ανέτρεψε κατεστημένες αντιλήψεις δεκαετιών, αναφορικά με το εργασιακό καθεστώς των στρατιωτικών, οι οποίοι στερούμενοι συλλογικής έκφρασης δεν είχαν τη δυνατότητα υπεράσπισης των εργασιακών τους δικαιωμάτων, έναντι κάθε αδικοπραξίας του συστήματος».